Sonntag, 12. September 2010

KAH TOKA IME

Photobucket

Nga ZYRAFETE KRYEZIU MANAJ

Do të vi bashkë më erën
Si poleni ne pranverë
Ëndrra të thyera të lotit copë
Një nga një dua ti mbledh.
Rrugën rrezeve do tua gjej
Heshtjen do ta shkund për ditë
S’do lë shkëmb, as breg, as vend
Për pa shkel mbi to sërishë.
Erërave dehjen do tua vjeli
Cdo ditë pakë e nga pakë
Yjeve gjumin do tua nxjerri
Që rrugën sërishë ta bëjm bashkë.

VASHA E VALËVE

Ne baladën e Mujës të kërkova
në degët e shtat lisave binjak
tek urë e besës s’të gjeta
vallë, a thua ku mund të jesh?!
Nën shaminë e nusës syrin s’ta pash
në degë të ullirit që besën forconë
as të shkëmb i bjeshkës
- si dikur n’legjendë
vallë ku mund të jeshë?!
- jehona gjallë të mbet.

LOTI I THYER

Njëmij copë
loti mu thye
mu shpërnda
në shumë anë
dhe çdo grimë
e pjesve të tij
në një dhimbje
- përfundon.

PËRTEJ HARRIMIT

A thua do t'kërkosh sërish
shtigjet e braktisura
të kohës së perënduar
për t’i gjetur fjalët e dhëna.

Me vete merr rrugët tona
barti në trastën e shpirtit
- pa u lodhur
Pluhuri kohërave mos t’i fshijë!

Përtej harrimit do të mbërrish
në vesën e lotit veten do ta gjesh
kudo të shkosh larg e më larg
orët tona aty i ke.

NËPËR RRUGËT E JETËS

Detit i vodha valët
nëpër rrugë të jetës i barta
që të lundroj atëherë
kur velat nëpër ditë ndërtoj.

Fushës i grabita puhizën
për t’ia dhënë shpirtit
atëherë dhe vetëm atëherë
kur prushi i mallit përvëlon.

Cucën e luta
t'ma fal harkun vetullëhollë
hënës t’ia jap për shoqe
që bukuritë t'gërshetohen
- në horizont.

NDJENJA PËR ATDHENË

Rreze e shuar
në shpirtin tim
as diell i perënduar
i pranverës së hershme
s’do të jesh Ti.

Nëpër rrugë harrimi
une s'do të eci
në rreze dielli
shtigjet do t’i gjej
atje pranë teje
dua të kthehem
shpirtit prehje t’i gjej.

RRUGËT E DHEMBJES

I mora me vete
lutjet e dikurshme
e mallin e futa
në shtegballin tim
-të përlotur
me dhembjen
e durimin mbi
me urimet e të dashurve
unë sërishë çaj rrugë,male,detra.

GJAKU I DËSHMORVE

( R. Malës-N. Berishës)

Do bjerë shi
nuk do ta lajë

Do ngrohë diell
nuk do ta thajë.

Do bjerë borë
s'do ta mbulojë

Çdo mëngjes
do kuqëlojë

BUZËQESHJE E VRARË

Lotin ta mora
me ujë deti e mbështolla
trishtimin mos ta shoh
në syrin tënd.

Fjalën ta nxora
nga dallgët e kohës
e futa në rrugën e jetës
për të mos humbur kurrë.

Dhe të pata thënë
buzëqeshjen e vrarë
mos ma fal mua
se ma mbyt fjalën e dhënë
në atë agim me diell
në oborrin pa rrethojë.

DO TË VIJ NË VEND TË SAJ

(për nënën)

Do ta fal dhe frymën time
erës së malit shoqe t’i bëhesh
të ta sjell tek t’i vetëm flladin
ditëve t'verës kur të mund malli.

Mos mendo vetëm ëndrra të thyera
lotit rrugët mos ia hap
do të vij në vend të motrës
dhembjen e shpirtit të ta zbraps.

VARG EPIZODIK

Me shoqen time u takova
tek rrokja e parë
e vargut të Migjenit.

Aty u munduam
Lulit t’ia falim gazin e ditës
fshatarit t’ia shtojmë kokrrën e misrit
qymyrxhiut t’ia thyejmë vuajtjet,
varfërinë ta kujtojmë të kaluar.

Për këtë jo pak na dënuan
na ndanë nga të tjerët
dy herë na robruan
na anatemuan për t'na vetmuar,
por ne u betuam
se do të takohemi tek vargu i lirë.

Dhe ja sërish u takuam
tek vargu i ëndrrës së lirë
me hallet e Lulit në të
me skamjen e fshatarit
me jeten e nxirë si vet duart e qymyrxhiut.

SHIFRA QË PUTHIN KALENDARE

(gjithë atyre që lufta i humbi)

Ju nuk ishit poet
për tu djegur nëpër vargje
as rrugën e dreqit nuk e zaptuat
për t’u thënë se faj bërët
ju që në shifra ktheheni përditë
e loti rrugën dot s’ua gjen
emra të shndërruar në numra
sa keq u ndat.

Ju as fjalën e fundit s’ua dhatë fëmijëve
që sot nëpër kohë dallgësh iu kërkojnë.
Ata iu ëndrrojnë të vini me erën
dhe dimrit s’i thonë mos eja dot
se shpresën mbajnë në fjollën e borës
që sërish të ktheheni bashkë për të loz.

KUR TRUPOHEN DASHURITË

Midis qiellit, detit
trupohen dashuritë
një me botën e kaltër bëhen.

Me rërë bregu
masin baticën- zbaticën e saj
e ngushëllojnë kohën në ikje.

Prap përzihen me dallgë dashurie
bien në prehjet përvëluese
deri në kockë arrijnë
në fund hiri i saj bëhen.

mars 2009

ZOGJ TË FJETUR NDËR MOTE
(varrezat në Malme)

O ju njerëz të gjallë të dheut tonë
ne u bëmë shumë këtu
që flejmë në ëndërra të gjata.
Mos na falni vetëm lutjet tuaja
se ne nga gjaku i juaj erdhëm
kur lindëm kokën mbështetëm si ju
mbi gurin e truallit.
Të atij trualli që aq shumë na mungon.
Mos harroni se këtu është tokë e huaj për ne
e pranverat nuk na ligjërojnë me gjuhën e tokës
as flladi erës nuk përgëdhel
këndeshëm muret e varreve.
Ne erdhëm këtu si të gjithë ju
për të ikur nga dhimbja që mbyste shekullin
e për t’kap diellin e ëndërruar,
pa ditur se do bëhemi
zogj të fjetur ndër mote
andaj sa herë shkoni e vini
nga një copë toke mëmëdhe na sillni
se vetëm kështu harrojmë
dhimbjen e mallit të përvëluar..

EGO E SËMUR

Ti që mbi interesa qirresh
shqelmon mbi të mirën e marrur
zgërdhihesh me kohën e kapur
pa përfill moral e nder.

Ti që i gatuhesh botës së rreme
dhe mbi të ndërton ditët tua
si horre mbi horre ec me smirën
ndërton zi mbi të bardhën botë.

Ti që s’dëgjon as qarjen e fëmijës
mbi interesa epshesh vjerr mendimin
dhe fol për "krenarinë" e botës beqare
fsheh lavirësin e ditëve që derdhe.

Ti mendove që ecet gjatë mbi rrugë tradhëtie
se hiri pushton sytë e botës
vallë a thua ndonjë gjë ta vret unin
ulu njëherë mbi truallin e tokës
dhe shih me syrin real.


LOT I TRONDITUR - IMPRESION I REALITETEVE TË FORTA JETËSORE

Zyrafete Kryeziu-Manaj, nga Theranda, tani me banim në Vetlanda, punëtore e arsimit, tash për tash është autore e një libri me poezi. Është duke përgatitur një përmbledhje të dytë me poezi dhe duke shkruar një roman. Romani i saj do të ketë për temë fatin e gjithë atyre femrave shqiptare që burgoseshin për çështje politike pas ngjarjeve të 1981 në Kosovë.

- Qefsere Mala, është njëra nga ato që është lënë në harresë; ajo ka jetuar dhe ka vepruar në mënyrë ilegale në Prishtinë, është martuar në mënyrë ilegale pas vuajtjes së dënimit me burg dhe sot ndodhet në Gjermani...Ndaj e konsideroj të rëndësishëm zbërthimin e jetës brenda mureve të burgjeve, ku poashtu zhvillohej një aktivitet ilegal por për të mirën e lëvizjes kombëtare...Tash për tash dikujt mund ti duken cikrrime por për kohën ishin gjëra të mëdha..., thot Zyrafete Kryeziu-Manaj lidhur me temën e romanit të saj të ardhshëm.

Ajo vazhdon veprimtarinë e saj letrare edhe sot në Suedi. Ka botuar më 2001 përmbledhjen me poezi ”Lot i Tronditur”. Aktualisht po mirret me përfundimin e përmbledhjes së dytë me poezi dhe të një romani, i pari i saj.

Pena e poetes Zyrafete Kryeziu-Manaj duket se mban erën e qumshtit të nënës. Stili i saj i rrjedhshëm, përshkohet me vërtetësi e sinqeritet në përshkrimin e ngjarjeve dhe të karaktereve. Impresionimin nuk e kërkon në fantazi sepse fuqishëm ajo impresionohet nga realitetet e jetës në Kosovë dhe tani në Suedi.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen