(Poezite janë marrur nga veprat “Kumti i Dhut” “Ortrët e Bardh” dhe “Loti i gdhendur”)
RRËNJË FISI
Lëshoi rrënjë gjerë e gjatë rrënjë lisi
Shpejt shumoi rriti në ritëm fije-fisi
Lis i vjetër Të thërrasin edhe sot o lis
Dukesh fort i thellë ne tëndin fis
Lis ke një fshehtësi të artë , të gjallë
Mos ngushto , hap rrënjët në shkallë
Trungun plotë rrënjë në gur që ke
Pamja jote tregon se kush je
Lis i vjetër ndër më të vjetër
Edhe një si ti s’rritet më tjetër
Degët e njoma nuk të thahen rriten
Zot asnjëherë ato mos të priten
Ke gjethet që ti shumojnë rrezet e diellit
Dhuratë më e bukur një thesar prej qiellit
Mjegullat degët nuk mund t’i shkurtojnë
I rrit me ëndje ato plot zemër shumojnë
Lis o lis që ke gjithherë tëndin fis
Më fto në ëndërr edhe unë me uratë të rris
Në tokë e qiell dukesh plot mundim
Thonë trungu yt fitoi dje shartim
Ato trazira i hedh jashtë me shtat
Është dhembja ime nuk bëj mëkat
Me ato rrënjë edhe lisat e tjerë rriten
Rrënjët i shton mos e ndal kurrë dritën
NJË PJESË LUMI
Zalli i përvëluar
Thith ujë nga lumi
Një pjesë lumi
Prehet në gji të zallit
Që të mos bëhet
Valë e furishme
VAJ VETMIE
Në heshtjen e natës
Hijet shtiren
Malli e kravata
Larg janë pas bregut
Ka vetëm shpresa
Lotët burojnë
Sa vështirë
Lum miku
Kur nuk i ke pranë
Së paku
Dy gurra lot
NDJEKJE
Njëri-tjetrin vajtojnë
Për peshqit e humbur
I qetë uji nuk rri
Ndjek peshqit e zhdukur
KUMTI I LAHUTËS
Në kumtin burrëror
Të lahutës jetike
Si zhumhuri i gurrës
Kushtrim burrash
Britma kreshnikësh
Tingëllimë tiganësh
Vezullues verbues
Nën qiellin dhe diellin
Në fushë te betejave
PËLLUMBI
A këndon ti pëllumb porosi
A fluturon ti pëllumb në malësi
O pëllumb ç’të rëndon ty sot
Ëndrra jote e lagur me lot
Atje ngrit lapidar me rreze
Natën vonë dritë ndeze
Lum miku edhe ti ëndërron dritën
Lules së vyshkur kush ja ndal rriten
Ajo nënë mban lapidar me rreze
Një natë qetëson të pushoj në mrize
O pëllumb ligjëro pa pushuar porosi
I bukur pëllumb hiq valle atje në malësi
KRYQI I BARDHË
Vazhdon rrugën lirisë
Kryqi plak
Merr për dore mijëvjeçarët
Ushtarët, komandarët
E kërkon, e tregon
Dhembjen e shpirtit tonë
Pik e pesë na shikon
E gjen fillin , na bashkon
E gjen gjuhën, na këndon
Në Lezhë e Krujë ai na fton
Na bekon
Me dorën e bardhë
Mbi tokën e Gjergjit tonë
FISHTA
Ndërtohesh piramidë fjale
Takohesh me qiell e tokë
Zbulon tisin e oreolëve
Të shpërthen gurra e shpirtit
Ngri shpatën e fjalës
Heshtjen pret , robërinë e dhembjen
Krenarinë s’e lë të shkelet e rrënohet
As kullat të marrin rrokullimën
Marash Uci vije përkujtime
Malësor më i lashtë se guri
Oso Kuka shungullon shekujt
Në tel lahute merr hapin Evropës
Bota e njeh bardhin e pavdekësisë.
GJERGJI
Varrin me njomësi të përhershme
Pesë shekuj ta sulmuan
Pesë shekuj sulmove
Të kemi përmendore
Pesë shekuj i blerove stinët
Sa rrugë e gjatë o Zot
Sa rrugë e gjatë
Asnjëherë s’na le të etur
Gjergji po na vjen
Është në rrugë Gjergji
Njomësin e ke në shesh
Plak erdhe i ri je
Dhe do të mbetesh pranë nesh
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen