Donnerstag, 14. Juli 2011

Cikël poetik nga Gëzim Ajgeraj


LETËR MIKUT

(Mikut tim, Ilam Berisha-poet)

Mik i dashur!
Të gjata janë udhët tona
sa gjeografitë e botës

Lot është bërë malli
vaj kënga

1.
Hej mik!
Kam njëzet pranvera që bredh
me strajcën mbi shpinë
e mallin në gji

Sheshe e qytete janë tonat
Përditë e më bukur i zbukurojmë ato
Evropës ia qëndisim fustanin
që më e bukur të duket

Vaj halli për ne
Udhët ikjet

Dyerve të huaja rrjedhin motet
I huaj këtu e atje
Përherë në rendin e dytë
nën mallkimin e harrimit

Udhë të Evropës
i qëndisim ëndrrat
për kthimin që s’po vjen

3.
E mban mend ikjen?
Qielli u nxi, mbi kulla ra shi

Atdheut praroheshin pranga për idealin tonë
e neve na dhembte shpirti për fjalën e lirë
Kujt t’ia shpalosnim dëshirat
e t’i hapnim zemrat?!

Gjokset i kishim bërë murana
për diellin e Kosovës

Me vdekjen piqeshim përditë
Ec e duro nën lëkurën e robit

4.
Motet e kuqe mbi Vërri
rrodhën pa ne
Hapën plagë të reja

Edhe pse s'isha në ditët e dhimbjes
Atdheut kurrë s’i mungova

Sa mirë që erdhi dita
e idealit tonë, mik!

Ende pikon ajo
Ende dhemb shpirti

6.
Tani kur Vërrini i shëron plagët
e netëve të ndërrimit të epokave

Vargu për atdheun është bërë forcë
Lirikat këngë e dhembjes krenare
për ardhjet e bardha
të mbytura në blu

E ne ia numërojmë plagët faqeve në libra

7.
Mik i dashur!
Neve na dogjën ikjet, udhët
Gjithçka është bërë mall
në këtë kapërcim

Largësitë kanë hyrë në mes
E ne flasin me gjuhën e harrimit
Gjaku i Arbrit po shprishet

Ah mik, - anija e fjalës shqipe po mbytet
në detin e fjalëve të huaja
Mik!
Më mbytën këto plagë

9.
Vargun e mbyti shiu
nën këtë qiell pa ombrellë

Gjaku i shprishur është bëre plagë
nëpër gjeografitë e ikjeve
Gjithçka kundërmon harrim

Vetëm Ti ia njeh plagën
klithmën e vargut tim

10.
Mik i dashur!
Merrma një këngë bjeshkëve
me jehonën e shqiponjave
Shter dhe notën e fundit të fjalës
me peshën e gurit

Këndo bukur me gjuhën e Naimit
që të marrë forcë fjala
që të rriten lisat
që të mbushullojnë kullat
plot shpresë për ardhjet e bardha

11.
Këngën e idealit mos e ndal
Këndo rimave
me zërin e atdheut
Edhe atëherë kur bën furtunë
e korbat sillen vërdallë

Jepi forcë vargut
edhe atëherë kur dhemb koha Migjeniane

Shpresat tona janë të bardha
Larg atyre që mbjellin terr

13.
E di ç`më porositi
dje një mik?!

Vargun e adoleshentëve
hidhe në shportë
Mos e lexo...

14.
Virusi i ligësisë ka hyrë
në çdo qelizë të jetës sonë
Ruaju mik

Sa më larg
nga ata që vuajnë nga kjo sëmundje

15.
Kohë e ligë po rëndon
mbi atdhe
Korbat i kanë rënë në qafë
gjakun me fije pambuku ia pinë

Edhe lirika
është mbushur plagë

Koha plot dhembje

16.
Jam mbushur mik
Fjala më është bërë klithmë e dhembjes
Vargjet janë mbytur në detin e lotëve
se më ka etje gurrat mali e fusha
kulla, nëna me shaminë e qullur te vatra
atdheu...

Janë bërë shumë...

Vetëm *metafora më mban
në këtë mërgim
Ushqim i përditshmërisë sime
Jetë...

17.
Mik i dashur! - Të fala....
... A T DH E U T!

Zvicër, 2006
 
 
 
 
DËSHIRË E VRARË

I fali pranvera një lule në ballë
Një vashë me sy deti më mbyti në mall
Dritën i dha dielli qiellit flatëruar
Bardhësinë e borës flokëpraruar

Të lehtë i dha krahët flutur përmbi lule
Më vrau flatër e saj ëndrrat m’i përkule
E ligë u shtrua kënga se më mbyti vetmia
Shpresa u bë ëndrra përvëlon largësia

Bukuri e saj vret ëndrrat e bardha
Dehet ligësia e shtrohet përpara
Bëhen ëndrrat pluhur në këmbët e saj
Mollë e ndaluar një dëshirë e vrarë

Tani larg e kërkoj e dehem në mall
Ëndrra ndizet prush e zemra plot zjarr
E ikin kujtimet përvëlon vetmia
Mes largësive tona urë dashuria

Ah, kjo dëshirë sa më bën të mjerë
E ndjek nga pas veç ëndrrat m’i vjedh
Te hija e saj humbet e harruar
Digjen flakë shpresat diku të vetmuara

Mars 2004
 
 
 
 
 
ÇAST PA FJALË

Është më mirë të flasim për një kohë tjetër
sesa të na i marrë udhëtimet mendimi
Apo sa ta presim temën e kërkimit
që heshtjen e thatë mos ta mbytë harrimin

Më mirë është t’i japim fjalës kot qiellin
sesa të mbytemi qetësisë mendimit
Dikur paqen tonë do ta mbytë harrimi
çasti që s`mori fjalë e të ikë pendimit

Më mirë ta bluajmë kohën mall për një kohë tjetër
sesa kotësisë të na shuhet kohë e vjetër
Apo çaste të thata të bien harrimit
kohë e ndarë në dysh t’i bie pendimit

Zvicër,17.9.1999
 
 
 
 
FJALA E PATHËNË

Rreth grevës së saj vrapon mendimi
Tingull i pakënduar moto e kërkimit
Etje e kallur mbyllur harrimit
Varg i pashkruar bardhësi e kërkimit

Kur nuk shkruhen libra e merr koka erë
Ku është mbyllur fjala e nga terri s`del
Digjet fjala mallit dhe digjet amshimit
Dritë kërkojnë udhët e dritë mendimi

Dritë kërkon fjala e dritë mendimi
Zukamë e një vape bari i harrimit
Fjalë e pathënë etje e kërkimit

Zvicër, 17.9.1999

 
 
 
 
KLITHMË GJETHI NË DEGËN E THYER

S`dua të më zverdhin motet pa arbitër
As stihitë e stinëve në kohë të zjarrmisë
Dua të freskoj degën me flladin e mëngjesit

E dua ledhatimin e mëngjeseve të Sharrit
Puhiza e tyre të më ledhatojë damarëve
E kur merr vapë vera, etjen ta shuaj burimeve
Rrënjëve ta thith nektarin e tokës
Të mos më zverdhë kohë e përdalë

S`dua që degës sime t’i shkëputet kërcelli
As t’i thyhen pipat që bulojnë mbi të
Ju lutem...
trungun mos ma dëmtoni

S`dua që unë të zverdhem moteve pa arbitër
Edhe pse jam gjeth i degës së thyer
E ruaj gjelbërimin e pranverës së parë
... se ushqehem nga trungu im

Zvicër, 2007

 
 
 
 
 
PËR VARGUN

Gjethet e mendimit rriten
Në kërcellin e ajthshëm të fjalës
Po ku i ka rrënjët lisi i këngës?!...

LISI I DHEMBJEVE

Gurëve të fjalës lëshon rrënjë
Bëhet metaforë e plagës
Fjala në varg

Dhembjeve e shpalos lëvozhgën e fjalës
Lulëkuqe mbushen vargjet
Në metaforën e pikëllimit

E ushqej me shpresën e shkëlqimit të dritës
Prapë vesë e kap mendimin
Në gjethet e fjalës

Me se ta vadis mallin
Në këtë vapë fjale
Lis i dhembjeve të mia

2004

 
 
 
 
 
 
NË PRITJE TË IDESË

Ka orë që e pres në shesh udhës po vonon
Po sa ngjitet mallit ballin ma shkrumbon
Nis udhë kah atdheu por mua më harron
Si nuk zbret bardhësive të paktën të më ngushëllon

Pritja ka zënë erë e u tret kërkimit
Udhëve e vetmuar përplaset harrimit
Kot e marr me të mirë kot e kërkoj kërkimit
Ma djeg zjarri i mallit udhëve të mallkimit

Kot i bie daltës kot qiellit e pres
Dhe deti i pendës zemërohet për besë
Nis vijat e mallit nisin e zemërohen
Metafora vargje rima nis tërbohen

Me krah të pëllumbit ra para zemërimit
Në fund edhe pritja shpagoi vonimit
Kohë e ndarë në dysh kronikë e kërkimit

Zvicër,19.8.1999

 
 
 
 
THATËSI E FJALËS

Kanë shteruar gurrat e mendimit
Thatësi e fjalës
U terën vargjet

Alfabeti i ikjeve po digjet mallit
Verës pa varg

Metafora e pikëllimit
I shtrydh dhembjet e udhëve
As pikë për lot s’ka mbetur
Për t’ia freskuar ballin

As kokërr djerse nuk gjen
Për t’ia shtrydhur zjarrin

Vetëm shkrumb
Në muzën e përvëluar të mendimit

Shkurt 2004

 
 
 
 
 
UDHË ME MËRGIM

Sado udhët tona të na lidhin harrimit
del një zog një beze e m’i bie pendimit
Sado gjeografitë të na hedhin përtej
del një mall atdheu e udhëve na djeg

Sado udhët tona të na mbajnë të larguar
del një gjuhë e plis na kërkon afruar
Sado udhët të mbushen filiza e pipa
del një zë shqiponje e lum bën për nipa

U shkretofshin udhët qofshin të harruara
kohë e ndarë në dysh e moteve të shëmtuara
Dhe kur motet tona të ikin harrimit
merrni këto vargje bëjini varr kujtimit

Zvicër,8 shtatorë 1999

 
 
 
 
 
DITË PA KOSOVË

Err e terr bredh mungesës
vaj dita pa ty

Në Dardani e Ulpianë zbrita
e në fllad të Vërrinit
Për një sy gjumë

Ndër gurra pimë ujë kaçakçe
I kënduam lirisë
Një tufë lule dëshmorëve

Vaj për ditën
që na zhuriti largësive
Dita pa Kosovë

Janar 2001

 
 
 
 
 
DEGË E THYER

Nën pëlcitjen tënde kanë rënë sa e sa gjethe
E të kanë lënë plagë e zjarr në shpirt
Dhe tani përditë varen klithmës plot mall
Harrimit i shkruajnë kronikat e dhembjes

Dhe sa herë që klith pëlcitjes
Gjethet e dhembjes pikojnë

Mbi ty shkarkuan erëra e furtuna
Kolona ime, ti e di sa dhemb ikja
Pelini i saj i ngjan helmit

Gjethet e tua të thara nën degë
I mbyt vjeshtë e harrimit

Ligësi ka rënduar pëlcitjes sate
Mbi trungun tënd harbojnë furtunat
Erërat që me natë e ditë krasitin mallkimit

... ah kolona ime, degë e thyer
Merrmë pak dhe Kosove e varrosmëni dhembjet!

Zvicër, 2007

 
 
 
 
NOKTURNO PËR IKJEN

E lash të djeshmen duke kënduar nën lisa
Me vete e mora këngën e pakënduar dhe mallin
Ika dhe pa u përshëndetur s`më la loti
Dhe shkrumi i nënës tek më puthi mes balli

E lash të djeshmen të mi freskoi kujtimet mes këngëve
Me vete i mora ëndrrat dhe strajcën plotë mall
Ika pa u përshëndetur pa i dhënë lamtumirën
Seç mu hap në zemër atë ditë dhe një plagë

E lash të djeshmen të ma ruaj ditën e kthimit
Me vete i mora shpresat dhe mbathcat në strajcë
Nuk i dhash lamtumirën shumkujt që i dua
Më pritni thashë, se kthimi një ditë ka për të ardhë.

19 maj 2011, Zvicër, Grabs.

 
 
 
 
 
MBIJETESË

Tehut të shpatës e përbiruam fjalën
Që të mos i pritej gjuha mendimit
Kohë e dhunshme karpatesh pat rënë mbi ne
...
Nëpër tehë shpate e përbiruam mendimin
Që të mos i këputej koka shpresës
Kohë thikash karpatike patën rënë mbi atdhe

Nëpër tehë shpate i përbiruam këngët
Që të mos i vritej motivi shpresës
Kohë shtrigash karpatike ia lidhnin gojën atdheut

Tehut të shpatës e përbiruam mbijetesën
Me qëndresë e besim në të ardhëmen
Gjartpërit të veriut ia këputëm kokën

Mbijetesë, ishte koha e jonë

Prizren, 2001

 
 
 
 
 
BJONDJA

Në rastësi takoj një grua
Me sytë e sajë ëmbël më shikoi
Dhe një të mbyllur ma fali mua
Unë mora ikën, thashë më turpëroi

Të nesërmen prapë atë e pashë
Më shkeli synë e mu afrua
Do më turpëroi me vete thashë
Lermë të të puthë, të të dua

U bëra akull e mora vrap
Mbeti e shtangur mrrolt më shikoi
Seq përshpëriti në gjuhë të sajë
Pse po më shtiresh kaq shum i marrë

Të nesërmen prapë unë e takova
Me sy e vidhja tek më shikon
Seq po më trembin ata dy sy
Dhe helm nga goja sikur lëshon

24 qershor 2011, Zvicër-Buchs

 
 
 
 
MË LER NË ËNDËRR,
PRANË TË TË JEM

Ëndërr e jotja dua të jem
Të të përshpëris natën në vesh
...Dhe sa të dua të të them
Ikjen e natës s`do ta kesh marrë vesh

Dy përshpërima të ti them
Në mes të buzëve, kur ti flenë
Të vijë në ëndërr pran teje të jemë
Në mëngjez do të iki, aty s`do të jem

Më ler të paktën kur të kesh fjetë
Më ler në gjum të të vijë
E shkurtë nata do të jetë
Në mëgjez do të iki s`do të rrijë

2006, Zvicër, Buchs

 
 
 
 
PENSIONINTËT E QYTETIT TIM

Qdo ditë buzë lumit kur ju takoj
Tek ju mëtoni për pakë qetësi
Dimrin mbi flokë tek ua shikoi
Ua numroj motet, hallet përmbi

Dy luajnë shah aty mbi stol
Tjetri gazetat radhe duke i shikuar
Disa dhe shajnë sikur mallkojnë
Ah, pensioni s`u ka mjaftuar

Dy tjere mes vete kërkojnë ngushëllim
Peshën e kohës që ka rënduar
Këta pleq të mjerë ku të gjejnë shpëtim
Kur dhe pensioni u ka vonuar

Një ofshamë shpirti ra përmbi mua
Hallet e tyre tek i shfletoj
I kam frikë dimrit që ka ofruar
Thinjat e flokut tek i numëroi

Maj, 2011, Prizren

 
 
 
 
VIA ADRIATICA

Seç e dua këtë udhë dhe detin në të majtë
S`më duhet as Navi e as busullë
Në udhën e kthimit

Malli më prin përpara dhe unë pas
Të dy vrap kush më i pari
Vrapojmë deri në Bari
Me biletën në dorë e trupojmë detin

Via Adriatica, bileta dhe rruga e kombit
Unë e malli bëjmë gara
Kush i pari të hyjë në Morinë
E ta puthim pragun e atdheut

Via Adriatica dhe bileta
Nesërmbrëma detit mes për mes
Pasnesër më pret atdheu
Në port tek Durrësi

Korrik, 2011

 
 
 
 
 
SI TA GJEJ UDHËN TEK TY

Të shkoj vërdallë po s`mundë ta them
Me syrin vëngërr e plotë lakmi
Por s`kam guxim të ta them
Dhe ti më hiqesh sikur gjë s`di

Ma dogje syrin me atë shkëlqim
Kam frikë ta mbyllë se mos të humb
Dhe ti krenare plotë injorim
Të lutem më thuaj ta gjej atë rrugë

Pritja më dogji dhe heshtja e jote
Unë rreth e rrotull çdo çast të vijë
Ma more gjumin ëndrrat mi vodhe
Dhe prapë po heshtë, përsëri

Ma mbyll një sy a një buzëqeshje
Unë si atlet tek ty do të vijë

çershor, 2011, Buchs, Zvicër
 
 
 
 
 
 
PA MË SHIKO VEÇ NJËHERË TI

Lermë të shikohem në dritën tënde
Sa ta shoh veten në pasqyrë
Pastaj do ikë hije do bëhem
Të lutem më shih me ata sy një çik

Shkëlqimit të tyre lermë të shikohem
Pastaj do ikë s`do të bëj mërzi
Ëndrrave tua do të harrohem
Të lutem më hidh një çik ata sy

Detit të tyre njëher të mbytem
Sa ta freskoi këtë nostalgji
Si një notar do të tretem ëndrrave
Të paktën ta freskoi këtë push në gji

Më shih njëherë të lutem ti
Ta shikoj zemrën si rrah për ty
Pastaj do ikë s`do rri aty
Të digjem mallit për ata sy

4 korrik, 2011, Zvicër

 
 
 
 
 
NOSTALGJI

Dua të bëhem gjethe e blertë
Mes dorës tënde aty të zbres
Shtërgnimin tënd aty ta pres
Pastaj në vdeksha, le të vdesë

Një degë shelgu dua të jem
Në mes të belit të më lidhë
Të të shtërngoi aty në mes
Pastaj në vdeksha, le të vdesë

Një lule vjollce dua te jem
Mbi flokun tën aty të zbres
Pranë gërshetit aty në mes
Pastaj në vdeksha, le të vdesë

Një fluskë ajri dua të jem
Lehtë e lehtë të hyjë tek ti
Shpejtë do të dal tek ty s`do të mbes
Pastaj në vdeksha, le të vdesë

Mes fjalëve tua aty në mes
Më ler një presje të të jem
Lehtë do të iki shpejtë për besë
Pastaj në vdeksha, le të vdesë

Një pikë uji dua të jem
Në fytin tënd lehtë të rrëshqas
E le të tretem avull të mbes
Pastaj në vdeksha, le të vdesë

Një pkikë gjaku dua të jem
Në zemrën tënde të të hyjë
Shpejtë do largohem për fjalë e besë
Pastaj në vdeksha, le të vdesë

Lichtenschtein, 2005

 
 
 
 
 
DIKUSH..., PO I BËNË GROPA LIRISË

Ju që të djeshmen po e dërgoni në gjykatë
Mos i gëzoni të sotmes
E nesërmja do të u hakmerret

Vërtetë, kan ndërruar faqet e historisë
Liria ende të freskët e ka aromën e luleve
E rrënjët plotë gjak

Plotë njëqindëvjetë i dham gjak nga bonca e jonë
Gjymtyrë e mish nga ashti
E ushqyem me qka patëm, të shtrejtën

Dhe ju prapë si bini kokës
Liria e ka ngjyrën e gjakut
Blu, është ngjyrë e huaja

Ju që po ma dërgoni kohëkuqen në gjykatë
E mi vëni pikëpyetje faqeve mbi histori
Mallkimi i gjakut do ju zë

Lum ata, që lirinë e shikojnë në sy

*Disa vite më vonë, pas një lufte të përgjakshme në Kosovë

 
 
- - -
 
 
Gëzim Ajgeraj, poet i arratisur larg atdheut, përreth dy dekada, apo me mirë të themi gati gjysmën e jetës së tij e kaloi jashtë vendit të vet. Zvicra ishte stacioni i fundit, kur në vitin 1988 u arratis nga atdheu i robëruar dhe mori botën në sy. Ai flet me nostalgji për vitet e rinisë, vite këto që u rrit e i kaloi në qytetin e bukur, në qytetin e lashtësive historike, në qytetin e Abdyl Frashërit e Ymer Prizrenit, buzë rrjedhës së çiltër të Lumëbardhit. U lind në Vërrinin heroik dhe gjithnjë rezistues në luftërat për çlirimin e vendit nga okupatori. Shkollimin e mbaroi në Malësi dhe në Prizren për të vazhduar më vonë edhe në Zvicër. Ishin vitet e rënda, vitet e lëvizjeve të mëdha në Kosovë kur Gëzimi u largua nga vendlindja, duke qenë i pranishëm me tërë qenien pranë dheut të lindjes. Gjashtë vjet veprimi në ilegalitetit, moralisht u kalit, tradicionalisht i frymëzuar nga një ideal i lartë drejt përpjekjeve për çlirimin e atdheut. Gëzim Ajgerajn, kurdoherë e gjejmë të pranishëm nëpër demonstrata që organizoheshin kundër shtypjes e shfrytëzimit nga ana e okupatorit serb. Gjatë viteve '82-88 dha kontribut shumë të çmuar rreth shpërndarjes së materialeve propagandistike për vetëdijesimin e masave të thjeshta të popullit. Në vitin 1988, nga njerëz të besuar qe njoftuar se së bashku me shokun e tij S.P., nga shërbimet sekrete të shtetit okupator përgatiteshin dosje dhe se së shpejti do të arrestoheshin. Për t’u shpëtuar kthetrave të këtilla, detyrohet të largohet nga atdheu, gjoja për shkaqe ekonomike.
Krijimtaria e tij letrare fillet e para i ka që nga klasat e para të fillores. Më vonë, kësaj dhuntie, filloi t’i përkushtohej edhe më me shpirt. Shkrimet e tij i gjenim të botuara në shumë revista e gazeta të kohës, po,për shkak të censurës, jo gjithçka e shkruar nga Gëzimi gjente dritën. Gjatë viteve 1988-1989, u bënë lëvizje të mëdha në Kosovë. Gëzim Ajgerajn e gjejmë kudo, në Gjenevë, Bernë, Cyrih, Prizren, Prishtinë, e deri në Hagë, gjithnjë në shërbim të kombit e atdheut.
Duke përfunduar, fitojmë përshtypjen se, Gëzim Ajgeraj, veprimtarinë në shërbim të atdheut më me ngulm e ka filluar që nga viti 1981, që nga vitet e para të shkollimit të mesëm, duke mos u ndalur deri në përfundimin e luftës më 1999. Ndonëse larg atdheut fizikisht,veprimi i tij, tashmë edhe më i mobilizuar në shërbim të atdheut, kudo që kishte vërrinas e të tjerë shqiptarë nëpër Evropë, Gëzimi qëndronte në ballë të organizimeve për ta ndihmuar luftën edhe moralisht edhe materialisht duke gjetur përkrahje të plotë nga shokët me të cilët bashkëpunonte.
***
…Është e pandashme krijimtaria letrare e tij gjatë gjithë kësaj kohe. Që nga viti 1987, filloi të botojë thesar librash, si:1."Klithmë malli", poezi, „Rilindja", Prishtinë,1997; 2."Ëndrra për parajsë", poezi,"Rilindja",Prishtinë, 1998; 3."Qiellit po digjem", poezi, „Rilindja", Prishtinë, 1998; 4."Flakë në plagë", poezi, „Rilindja", Prishtinë, 1998; 5."Kënga e babait", poezi për fëmijë, „Apolonia", Prishtinë, 1998; 6. "Urti popullore të Vërrinit 1", (bashkautorësi), „Apolonia", Prishtinë,1998; 7. "Mallëngjimi", poezi, „Rilindja",2000; 8. "Balada e Vërrinit", K.L. „F. S. Noli", Prizren, 2001; 9. "Rruga e lirisë", dramë, „Meshari"Prishtinë, 2001; 10. "Rruga e lirisë" (intervistë) me Zafir Berishën, botoi Asociacioni i Veteranëve të ish- UÇK-së – Prizren, 2002; 11. "Atdheu në trastë", cikël me poezi, e botoi revista letrare "Jeta e re" nr. 4, korrik-gusht 2002, viti LIV, Prishtinë; 12. "Pëllumbat e lirisë", novelë për fëmijë, Edicioni i revistës "Fidani", Prizren, 2004; 13. "Ditët e bardha", novelë për fëmijë, Edicioni i revistës "Fidani", Prizren 2004; 14. "Atdheu i copëtuar", cikël me poezi, në librin "Pikoi molla gjak" (Lirikë me motive arvanitase), botoi MKRSÇJR-Departamenti i Çështjeve Jorezidente, Prishtinë, 2004; 15. Cikël me poezi, "Udhë e zjarrmi", në librin "Muzat i bien lyrës", Edicioni i revistës "Fidani", Prizren, 2005; 16. "Lulëkuqet e Vërrinit", Edicioni "Metafora", poezi, Zvicër 2005. 17. "Zana në mërgim" (poezi për fëmijë), "Metafora", Prizren, 2007;
18. "Huqet e Benit",(poezi për fëmijë), "Metafora", Zvicër, 2007; 19. "Bosi lepurushi", fabula, "Metafora", Zvicër, 2006; 20. "Gjëegjëza", "Metafora", Zvicër, 2006;
21. "Dita me Tonin" (Poemë), "Metafora", Zvicër, 2006;
22. "Muajt e vitit me Ardin" (Poemë), "Metafora", Zvicër, 2006; 23. "Dallëndyshja në Vërri" (poezi për fëmijë), "Metafora", Prizren, 2007; 24. "Kroi i qytetit tim", (poezi për fëmijë), "Metafora", Prizren, 2007; 25. "Masakra e Tuzsuzit", Monografi, (bashkautorësi), „Metafora", Prizren, 2007.
Nga janari i vitit 2004, editon revistën: "Metafora" (Editorial i poetit) që del në çdo tre muaj. Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës, në Prishtinë. Nga 23 marsi 2002 është anëtarë i Lidhjes së Shkrimtarëve të Zvicrës.
Ka bashkëpunuar dhe bashkëpunon me të gjitha gazetat dhe revistat e kohës, si: "Rilindja", Zvicër - Prishtinë, "Bujku", - Prishtinë, "Zëri i Kosovës", Zvicër - Prishtinë, "Bota sot",- Zvicër, "Koha ditore", - Prishtinë, "Epoka e re", - Prishtinë, "Zëri",- Prishtinë", "Fakti", - Shkup, "Ars" – Tiranë, "Pena Shqiptare", - Prishtinë, "Pionieri" – Prishtinë, "Zogu i mëngjesit", - Prishtinë, etj.

(Biografia e autorit esjte marre nga Zemra Shqiptare)
Për "Sofra poetike": Haxhi Muhaxheri

Sonntag, 10. Juli 2011

Cikël poetik nga Sokrat Habilaj

BUKURIA JOTE MË TREMB

Kam frikë nga bukuria jote,
Dhe thur plane, të fshehur të të mbaj.
Unë jam pjesë e kësaj bote,
Dhe ca urdhra i marrë prej saj.
 
Të dy krahët i hap si bedena,
Jo se dua të të puth nurin tënd.
Por kur rreth teje fryjnë erëra,
Bukuria jote mua më tremb.
 
Nuk është fjala për plagë, a gjak,
A nëse të dridhet ty qerpiku.
Por dua të grimoj, pak nga pak,
Si personazh të kohës që iku.
 
Dhe prapë sfilitem e mendoj më kot,
Nga drithërima për ty i strukur.
Veten edhe botën, se ndryshoj dot,
Po ti, të mos ishe kaq e bukur!
 
Fytyrën ta ledhatoj me gishta,
(Pse je kaq e bukur, më thuaj, pse !?)
E djallëzisht njolla të pista,
Nga dy duart e mia lë atje.
 
Kam frikë nga bukuria jote.
Dhe dua nën njolla, fshehur të mbaj.
Unë jam pjesë e kësaj bote,
Edhe ato janë pjesë e saj.
 
Por dhe ashtu më tremb bukuria,
Më trembin ata që kalojnë pranë,
Që të pëshpëritin për njollat e mia:
"Ç'nur i jep në faqe, ai nishan!"
 
 
 
  
GRI

Me fëmijët, e kush vjen pas tyre,
E di se do ndodh pak a shumë, kështu:
Sytë do t'u mbeten peng të një ngjyre,
Të grisë së heshtur, të syve të tu.
 
Ti s'je gruaja e parë, Eva s'je.
Unë jo Adami i lashtësisë.
Dihet, njeriu s'ka filluar me ne,
Po grija, duket se me ne paska nis.
 
Sytë me njeri-tjetrin do ndeshin shpesh,
E do të pyesin të zënë ngushtë.
Po ç'kohë ta mbolli atë vjeshtë,
Që të endet në sy si shall i butë?
 
Ti nga muri ku do të rrish në letër,
Do përpëlitësh sytë e tu vjeshtak.
Vërtet, njeriu është kaq i vjetër,
Po ky peizazh me ty është binjak.
 
Fëmijët tanë, e tjerët me ndrojtje,
Do të ndalen tek ajo fotografi.
Ndërsa do pëshpërit fytyra jote:
"Më ndjeni, po koha jonë ishte gri"!
 
 
 
  
MENDO PËR MUA, KUR TI NIS NJË LUFTË

Ti, ke bërë një zgjedhje jo të lehtë,
Të pranosh luftërat që ndizen ndaj teje.
Unë s'mund të them, leri ato në mes,
Por mendo për mua para beteje!
 
Mendo për mua, jo se jam frikacak,
Dhe trembem t'i përgjigjem thirrjes tënde.
Unë do çohem të hidhem në flakë,
Sa të të shoh mes një zjarri a zënke.
 
S'do të pyes, kush e nisën të parët,
S'do të pyes kush qe fajtor, kush pa faj.
As do të kërkoj që të ulen armët,
Për pak paqe e të rinisim pastaj.
 
S'do të pyes kush ka të drejt mes palëve.
As kush është viktimë s'dua t'ia di.
Por mes luftës a tymit të fjalëve,
Do të pyes : "Në cilën anë je ti"!?
 
Si trim i çartur do të ndez shtrëngatë,
Kundër të gjithëve në anën tjetër.
Kur të hysh në luftë, mendohu gjatë,
A kur hap një sherr të ri, a të vjetër!
 
Pastaj, ti do më pastrosh plumbat në mish,
A llogoren nga trupi im pa jetë.
Njerëzit do të thonë:Vërtet trim ish!
Dhe pse këtë luftë nuk e zgjodhi vet.
 
Po nëse humb në fjalë a zënka,
E baltë më bie mbi flokët e butë.
Tallja e botës do më djeg nga brenda.
...Mendo për mua kur e nis një luftë!
 
 
 
 
 
RRI DHE PAK ME MUA
 
Në qiell ndrinë ende e bukur, hëna,
Po ti, rri dhe pak me mua, rri dhe pak.
Nis më çuçuritë ca fjalë të ëmbla,
Do të ikësh? Ikë kur të iki kjo natë!
 
Unë zgjat dorën e yjet derdh përmbi ty,
Por ditën mbrapsht nuk mundem ta kthej.
Ti më thua, shikomë veç mua në sy,
Ikë prej meje, kur nata të iki andej.
 
Ikë kur sytë e mi, të mos kenë më terr,
Dhe gjithë yjet, atje të jenë fikur.
Në shtratin e syve, ti në gji më merr,
Ndërsa lë pas, një natë duke ikur.
 
Ma puth natën, më lutesh si e marrë,
Dhe si kurmin tënd, më hedh natë mbi krye.
Zhvishma natën i dashur, të digjesh ti zjarr,
Hyrë në natën time, të më ndezësh yje.
 
Pi tek nata ime, të mbytemi bashkë,
Rri brenda natës dhe vdis vetë i dytë,
Mos kërko të ikësh nëse ditë është jashtë,
Ikë kur nata ime, të më ikë nga sytë.
 
 
 
 
 
AI ISHE ARMIKU
 
E pritën armikun, me net, me ditë,
Po armiku, nuk erdhi, s’dihet ku u fsheh.
E ndoshta, ata u mërzitën në pritë,
Ndoshta u trishtuan duke pritur atje.
 
Ndoshta u trishtuan duke pritur atje,
Ndoshta ndjen mall për armikun! (Mall për atë!?)
Ndoshta donin ta ftonin, po eja ku je.
Për rreth kishte heshtje, heshtje dhe asgjë.
 
Për rreth kishte heshtje, heshtje dhe asgjë.
Kur njeri prej tyre, iku tej në kreshtë.
Brenda tij një prush, prushërohej me të,
E priste e dashura, që digjej eshkë.
 
E priste e dashura, që digjej eshkë.
Në akullin e ngrirë të ndizte një zjarr.
E priste me gjinjtë e fryrë si pjeshkë,
Dhe buzët e kuqe si shegë e çarë.
 
Dhe buzët e kuqe si shegë e çarë,
Afroi te vetja, u mbështet në gjinj.
Harroi armikun, u bë si і marrë,
Pëshpëriti: "Tani dua një fëmijë!"
 
Pëshpëriti: "Tani dua një fëmijë!"
U këput mbi të si lisi, prerë në mes.
E dashura, si ylber u mbështoll, rreth tij.
Mbi ta, binte trishtim і akullt reshë.
 
Mbi ta, binte trishtim і akullt reshë.
Dhe era ulërinte në degë ahu.
Sa u kthye, komandanti e nxori në shesh,
"Ja ky është armiku!", - tha. Dhe e vrau.
 
 
 
 
 
TRISHTIMI IM I BRAKTISUR
 
Dhe pse unë shpesh kam shumë trishtim në shpirt,
nuk kam të drejt që ta ndaj atë në tezga,
as me këtë qytet, një park, a rrugicë,
se u shtoj të tjerëve fare kot, brenga,
 
as më këtë lum, ku shelgu i kreh gjethet,
se tremb ofshamën e puthjes së një vajze,
as me hënën e verdhë, tretur nga ethet,
se boll ka dhembjen e atyre në varre,
 
as me parfumin e gjinjve si pjeshkë,
se u jap aromë temjani, si qiri,
as me atë që qanë, e atë që qeshë,
se më tallin, apo dhe më mbajnë mëri,
 
as me zemrën nuk e bëjë vet i dytë,
se kam frikë se nuk do të më ngrohet më,
as me sytë. Ah mos m'u afro te sytë,
se s'dua të të njohin! Aty kam dikë!
 
Aty kam dikë, dikë që di veç të qesh,
Unë s’dua ta trembësh ti gazin e saj.
Në mundesh, më derdh fshehur rrëkeza reshë,
Nga malli trazuar për të, të qesh e qaj.
 
...Trishtimi im i braktisur nga të gjithë,
që rrokullisesh si pikë loti në faqe,
duke kërkuar me të tjerët mos të lidh,
mos po të bëjë kështu dredhi, pa dashje!?

 
 
 
 
PËR VETEN
 
Unë do të vdes para teje, do të vdes,
Me të tjerët do ndahem ndryshe, me ty ndryshe.
Ata, të më ftohin do më hedhin vesë,
Ndërsa unë për ty do të qaj në ikje.
 
Ti s'do të jesh pranë të më shohësh si qaj,
As unë të të shoh ty në loton pa zë.
S'do më përcjellësh, kokulur në pllajë.
Ti s'do të mësosh kurrë që unë s'jam më.
 
As nuk do të rrish për ca çaste e heshtur,
Të më lëmosh gurin, përbaltur nga shiu.
Ti as që e di se ç'kërkon një i vdekur.
Madje ti se di se edhe vdes njeriu.
 
Atëherë, kur për ty isha i vetmi,
Të puthja se të doja, të mbysja në shtrat.
Po ti s'di ta duash atë që të deshi,
Ti nuk di të mbash mëri, apo as inat.
 
Kur dikush tjetër, rri për ty pas një prite,
Do tretesh me të, si pëshpërima në erë.
Po ti s'di se si t'i qëndrosh kujt besnike,
Ti nuk di as që ta dredhësh me të tjerë.
 
Unë do të vdes para teje, do të vdes,
Me të tjerët do ndahem ndryshe, me ty ndryshe.
Ata të më ftohin do më hedhin vesë.
Unë për ëndrrën time do qaj në ikje.
 
 
 
 
ZJARRIN S'E SHUAJNË LOTËT
 
Zjarrin e shpirtit kurrë s'e mbajta fikur,
Të gjithë janë afruar për ngrohtësi,
Mbasi morën ç'deshën, një nga një kanë ikur,
Ndërsa vazhdon të ngrohesh aty vetëm ti.
 
Morën sa mundën, të gjithë nga zjarri im,
Po ti mërzitesh mos unë e ndeza kot,
I trazon thëngjijtë në vetmi e trishtim,
Duke derdhur mbi ta, pa reshtur lot.
 
Zhyten thëngjijtë në lotët e tu, pa zë,
Unë s'kam frikë mos ngrohtësi ti s’merr!
Zjarri s'shuhet nga lotët që bien mbi të!
Ai shtegton në shpirtra të tjerë.

 
 
 
 
TË KISHA THËNË PËR LOTIN...
 
Të kisha thënë se loti që rrjedh në faqe,
Është shpirt i vrarë që humbet për pak çaste...
 
Të kisha thënë, loti është një funeral,
Kur kalon ai, veç trishtimi s'bindet të ndalë...
 
Të kisha thënë, edhe kur sheh diku një lot,
Ndalu, përule kokën, hesht, nëse s'loton dot.
 
Të kisha thënë...Kot të kam thënë gjithsesi,
Se s'bëre asgjë për të ndalur lotët e mi...
 
 
 

 
ÇAST
 
Pastroj qiellin nga retë që mbetën diku,
Atje shtrij hapësirën e syve, të bëhet më blu...
 
Shkund andej, pikëza vese mbi lule e gjeth,
A në s'mjaftojnë, lot gëzimi mbi to derdh...
 
Kur gjithçka është gati, pëshpërit si me ndrojtje:
O shpirt, ç'pret, kalo tani, është radha jote!
 
 
 
 
 
FUNDI I NJË LOJE...
 
Kur duheshim ne, ndryshe dukej se ish' gjithçka,
Dhe të gjithë na donin tek na shihnin në krah.
 
Por kur u ndamë, gjithë mëri e urrejtje,
Njerëzit u hutuan dhe ikën në heshtje.
 
Veç sa shfaqesha unë dhe i shihja në sy,
Ata më donin mua dhe të urrenin ty.
 
Ndërsa kur shfaqeshe ti, në një tjetër vend,
Ata urrenin mua dhe donin shpirtin tënd.
 
Atëherë kohës, ndal këtu, i thirra me zë,
Dhe vet humba larg, humba...Nuk u shfaqa më...
 
 
 
 
 
KUR MË MUNGON TI
 
Do më mungosh një javë këto ditë të nxehta,
Mbi supe një flutur e trishtuar më ulet,
Në ikje, ca fjalë të thjeshta, vërtet të thjeshta:
''Sa herë që të më kujtosh, vadit lulet!''
 
Do më mungosh shtatë ditë e shtatë net,
E mbase aty larg ty nuk të tundon vetmia?
Por kur ti të kthehesh, të lutem mos qesh,
Ou, lulet po kalben krejt...nga lagështia.
 
 
 
 
 
KUJTIM I LARGËT
 
Ishte ashtu, si në një baladë të vjetër,
E donim dy atë, unë dhe një tjetër...
 
Po ajo qeshte e thoshte gjithë dritë në sy:
''Çfarë t'u jap!? Unë jam një e ju jeni dy...!''
 
Dhe nuk ndodhi si në baladë, s'kish sesi.
Unë s'e rrëmbeva, s'e rrëmbeu as ai...
 
Ajo iku larg dhe tha: Shpirtin tim po ju lë,
Është i madh, mos u grindni për të!
 
Ishte ashtu, si në një baladë të vjetër,
Atë e donim ne, ajo mori një tjetër...
 
 
 
 
 
DY GJYSMA DASHURISH
 
Asgjë s’mund të jetë siç ishte më parë,
Sepse kemi brenda vetes diçka tepër.
Një gjysmë dashurie nga ty e vrarë,
Dhe atë që ruaj unë, gjysma tjetër.
 
Por sot të ndara janë ato, veç e veç,
Ashtu siç jemi të ndarë unë dhe ti.
Tek njeri rri ajo që nuk di të vdesë,
Dhe e vdekura pa një varr tek tjetri rri.
 
Ndodh rrallë të shihemi në sy të heshtur,
Mbështjellë me urrejtje, mbështjellë me mall.
Unë që s’vrava kam pjesën tënde të vdekur,
Ti që vrave ke pjesën time të gjallë.
 
 
 
 
 
TI DOJE TE BISEDOJE ME YJET...
 
Ti më kërkove të rrije vetëm, pak kohë,
''Do të bisedoj me yjet më the, sy më sy''
E unë natyrisht s'ta prisha, po të thashë shko,
Veç ktheu shpejt, se s'mund të rri dot gjatë pa ty!
 
Dhe ike ti për tek ata, në një tjetër vend,
(Unë them në një bar, a lulishte diku...)
Ndërsa rri e pres, meraku për ty po më tremb,
Si s'të thashë, biseduesit ku i prisje, ku?
 
Ti the, s'vonohem po më prit, patjetër më prit,
(Yjet të pëlqyen, që vonuan ardhjen tënde?!)
Është vonë, po mbyllen baret, birraritë,
E stolat në park po lahen në dritë hëne.
 
Ti the, takimi është si takimet e tjerë,
(Unë të besova, por si s'mendova atë çast!?)
Se yjet nga qielli s'zbresin asnjëherë...
Duan që të flasin me dikë? E marrin lart...
 
 
 
 
 
NËSE TË MËRZITA
 
Të mërzita? Ik nga unë për pak kohë.
Mbase diku tjetër do të gjesh qetësi.
Po unë, s'mund të isha ndryshe, apo jo,
Në këtë botë të mbushur gjithë mërzi.
 
Megjithatë, ik, madje më merr inat.
Dhe në ndjehesh mirë, këtu më mos u kthe.
Harromë fytyrën si një degë të thatë,
Në pllajën e vetmisë të mbështjell me re.
 
Larg meje, ti kryeneçe le të më rrish,
pa më shtrirë dorën nëse gjendesh ngushtë.
Po unë, që vij nga bota e mërzisë,
Do ta kuptoj në çast kur ke rënë në kurth.
 
Dhe do të vij pranë, me pamje krejt ndryshe,
Të mos më njohësh që jam ai i pari.
E dashur, kjo botë, është e mërzitshme,
Nëse të thash ik, s’ta prisha thjesht nga malli.
 
Kur të ndjesh të ftohtë, të dridhesh në acar,
Do të vij ngrohtësi në vatër të të ndez.
Dhe ti, duke afruar duart në zjarr,
Do të shohësh pranë teje një eskimez.
 
Kur nga zhegu, të përvëlohet kurmi yt,
Një grusht uji burimi, do të sjell s'largu.
E ti do të qeshësh, duke larë sytë,
Se do të shfaqet një fytyrë zezaku.
 
Unë nuk e di, kur të më shohësh ndryshe,
Nëse do ta shtysh tutje, ujin a zjarrin.
Kjo botë që gjithçka bëri të mërzitshme,
Nuk di a mundi ta mërzis edhe mallin?
 
...Po kur buzët të të tundohen për puthje,
Kë do të kërkosh ti në dallgë dashurish?
Buzët e mia, do t’i gjakos me ndukje,
Veç me fytyrë tjetër, s'të shfaqem ta dish!

Donnerstag, 7. Juli 2011

Lirika nga Lumo Kolleshi


Ne rrepira endrrash

Diku ne nje cep te nates
I vidhet qiellit nje yll,
Dritares sime kerkon t’i vere zjarr,
Ta lere pa perde,pa tyl.
E vjen ne rrepirat e endrrave,
Me hedh e s’di ku me hedh.
Sa bie gjajkshem ne humnere,
Mes luleve çel diku ne nje ledh.
Zemerplagosur me fton nje qershi
E veshur e tera ne purpur.
Maji apo une,nuk e di,
Nuk e di kush behet flamur.
 


Ne kuzhinen e shpirtit

Me bindje ua them
Ne kuzhinen e shpirtit tim
Zjarri nuk shuhet kurre.
Shtyjeni porten kanat me kanat,
Porositni dhe vetem porositni pa ngurim.
Do t’i gjeni te gjitha pa tjeter :
Berxolla puthjesh te pjekura ne buzet e skuqura
E nga lengu qe kullon mbi flake,
Tym do t’ju behen te gjitha mendimet.
Permbysini butet e veres se vjeter
Nga bistaket e syve mesdhetare
Qe perden e verbimit ia heq pas mijevjeçareve Homerit.
Mos kini frike nga marrezia dhe dehja,
Ju risjell ne vete rehania e fjales se poetit.




Pa titull

Pas çdo sekonde e minute koha bente tradheti
Ma rrembete si hajdute ate shikim plot dliresi,
Syte e tu dhe buzeqeshjen te skalitur bukurisht
Thelle ne zemer i strehova paqesisht e lumturisht.
Duke ikur me nje puthje ne faqet si trendafil
Buza merrte plage e lule dhe kenge per nje bilbil.
 


Si me ike pa nje fjale ?

Ti me ike pa me folur,kaq shpejt vjeshte u bene kujtimet?
Une e di se ç'jane plaget,oh,fort mire i di lendimet.
Falme nese fjala ime s’ka ardhur me krahe pellumbi,
Kthema mbrapa skifterisht dhe qellome me copa plumbi.
 


Etyd pas dushit

Pas deres me qelqe avull avulluar
Do prisja te dilje bukur zbukuruar
Cipezen e holle ta hiqja ngadale,
Buzen e purpurte ta haja te gjalle.
Me nje thithje foshnje ta rrembeja gjirin
E sakaq ta flakja ne qiej peshqirin.
Pa po kur ta flakja,te trembeshin rete
Te humbisnim bashke qiejve te misterte.

 
 


Mëritë e dashurisë

Një fjalë ti, një tjetër unë,
Në dhomë heshtje pas kësaj.
Për hiçmosgjë duket u zumë,
Të dy kishim e s’kishim faj

Ti u bëre re e sertë
Në një qiell më tej se gri
Edhe unë u bëra vjeshtë,
Por jo dimër, kurrsesi.

Pas pak e trembur u fik drita
Kur na shikonte ashtu të zënë,
Vjedhur në terr çarçafin ngrita,
Asgjë pa prekur, asgjë pa thënë.

Dhe ishim pranë, oh, sa pranë,
Det edhe breg, valë dhe shkëmb;
Inatet si statujat ranë,
Paqja e shtrenjtë prapë u përkëmb.

U dashkan zënkat ndonjëhere,
Ku s’hyn gjykatsi, drejtësia.
Mëritë e krevatit ndoshta vlejnë,
Aq sa vlen në jetë dhe dashuria

Sonntag, 3. Juli 2011

Cikël poetik nga Agim Metbala



FENIKSI KOSOVAR

Këtu si duke edhe dialektika
Është dehur deri në delirium
Dhe përdit në këtë kaos urban
Lindin pikpyetjet
Në këtë kaos urban të shfrenuar
Vështirë se do të vetëpërmbahet
Rolet janë ndërruar në mote -
Timonët i kanë në duar idiotët
Të paktë janë ata të tjerët
E Kosova zë në thua me shekuj...

Si duket këtu po perëndon
Apo po lind diç e re
Diçka si Feniks i ri kosovar
Kam frikë, kam frikë...
(këlyshët e parë hidhen në lunë)...
 
 
 
 

MOS I MBYLLNI SHTIGJET

Mos e mbyllni, hapeni shtegun
Do të shihni sa shtegëtarë ka
Që do të krijojnë shtigjet e reja
Për t'i lënë n'harresë labirintet e trishtimit...

Mos e mbyllni, hapeni portëm
Do të hapen pastaj të gjitha dyert
Frikën do ta djeg guximi
Guximi do t'i mbushë sheshet me gëzime
Frikën ia lëmë peng historisë...

Mos e mbyllni, hapeni portën
Pastaj do të hapen të gjitha zemrat
Zmra ka shumë sirtarë
Dhe në ballë të fëmijërisë
Do të ngjizet ardhmëria...




KOHË QIRINJSH

Në Kosovë
Motet ndërrohen
Nën ritmikë agregatësh
Ftohtë, akull, akullnajë
Dhe në shpirt të secilit
Mbin nga një ajsberg...
Në Kosovë
Nata edhe dita
Ndërrohen në vërtitje krismash
Duke bartur stafetën stereotipe
Me porosi të stërpërsëritura...
Në Kosovë
Çdo gjë është e brishtë
E ftohtë, akull, akullnajë
Derisa të lindë shpirti
Ai do t’i shkrijë të gjithë ajsbergët
Në bebëzat e syve do ta mbjellë dashurinë
Të kërkuar në këto mote...

18.03.2003
 
 
 
MEDALJONI

Secili që ka puthur
Mëngjesin në ball
Vetëm duke kërkuar fjalën
Pët ta shaluar
Të kalurojë mes njerëzve
Ai në çdo hap është takuar me dashuri
E gëzimi ia ka fshirë djersën nga balli...
Secili që ka shtrembëruar kurrizin
Duke e shndërruar në harqe
Mu porsi degët me peshë bore
Pastaj do të takohet me rrezet e diellit
Që burojnë nga sytë e njerëzve...
Secili që frikën e ka pshtyrë në fytyrë
Rrezikun e ka pshurë në gojë
E turpin e ka shkelur me thembër
Do të ec lehtë rrugës
Dhe do të ndiejë pasthirmën e zogjëve...
Ai s’ka çka u trembet viteve në vijim
Stolisur me medalonin e nderit!

24.08.2004





LIBRI ISHTE DËNUAR ME VDEKJE

Kam ecur
Kam ecur nëpër teh të shpatës
Për të treguar sa e rëndë është e vërteta
(kam vuajtur dhimbjet)
Kur të tjerët kanë qeshur
Dhe dehur me dhimbjet tona
Kam qarë
Kur të tjerët diferenconin
Arkivolet e blombuara
Kam shkruar shqip
Kur libri ishte dënuar me vdekje
Kur të tjerët kishin bërë aleancë me kërbaçin
Kur të tjerët kishin helmuar rrugën
Kam ecur këmbë maleve përpjetë
Për t’i takuar drangonjtë...
Atëherë isha plot me serenada
Duke pritur mëngjesin e ëndrrave - zhgjëndër
Tash rri në udhëkryq
Me një pikëpyetje të madhe në ballë
Dhashtë zoti të jem në ëndërr
Se ëndrra harrohet lehtë...


 
VETËVRASJA E HESHTJES

Përditë në vend të kaftjallit
Në pjatë na servohet nga një brengë
Në tavolinën për drekë
Na shtrohet nga një vdekje enigmatike
E për çdo darkë në mbrëmje
Para syve na vidhet shpresa....
Heshtja pa kusht duhet bërë vetëvrasje
Ose ne ta vrasim botërisht
E në gishtin tonë tregues
Le të lind guximi i fjetur...

O3.09.2004

 
 


HAPAT E MI

Në rrugëtimin tim
Çdo hap e kam stërmatur
Sepse në këto mote me udhëkryqe
Semaforët u ndalën
Vetëm me një ngjyrë – kuq!
Në rrugëtimin tim
Edhe sot hapin e hedh me kujdes
Se në këtë trevë
Janë ulur satelitët e UFO-të
Duke na përgjuar ftohtas...
Unë do të vazhdoj rrugëtimin tim
Ta hedh hapin në drejtpeshim
Pak në letër dhe pak në CD
Furtunat dhe uraganët do të pushojnë
Hapat e mi do të marrin trajtën!

12.05.2003

 
 

YLBERI MA NGJYROS BALLIN

Sa herë e dëgjoj pulsin e zemrës sime
Gabimit s’ia hap portën me asnjë kusht
Në rrugën time i mbyllet shtegu mashtrimit
Urrejtjen e shkeli me themër
Ylberi ma ngjyros ballin...

Durrës, 03.08.2003

 

SHPIRTI NË SHUPLAKË

Kurrë nuk do të isha trembur
Nga askush dhe nga asgjë
Po të mos ishte syri im
Që ma shpalos shpirtin në shuplakë...

Durrës, 03.08.2003



KËNGËT E MIA

Këngët e mia
Këndohen dhe këndohen
Me melodinë e vjetër
Në mes meje dhe njerëzve
Mes njerëzve dhe meje...
Këngët e mia
Në ndërdijen kureshtare
Zemër buçimë e jehonshme
Në të gjeni kuptimin e çastit
Gjykimin e drejtë
Nën kureshtjen e shestuar...

 


NË FUND TË VRAPIMIT
NDAHEN MEDALJET

Më quani si të doni
Nuk do të më bezdisni fare
Emri im fillon me shkronjën e parë A
Dhe paralajmëron dritën e bardhë...
Shamëni sa t’ju dojë shpirti
Jam i fundit nga ata që shahen
Si hekuri kalitem me fjalët e shkruara
Kam lënë faqe plot...
Vini barrikada pa numër
Nuk ndalem me asnjë kusht
Jeta ma ka mësuar
Vrapimin me pengesa...
Në fund të vrapimit
Ndahen medaljet...

01.12.2003

 
 


PO TË MOS FRYMONIM NE

Kurrë s’kam dashur t’i bashkohem
Shumicës vetëm pse forcën
E treguan me numër
E dhëmbët u kërcasin plot xixa
Duke shkelur pa ndjenja...
Kurrë s’kam pranuar të eci pas të "fortit"
Mbase ai drejtësinë e ndan
Me kutin e dhembjes pa mëshirë
Për të marshuar fitores personale...
Të pasurin s‘kam preferuar ta shoqëroj
Se shqisat atij s’i punojnë
Instiktin e ka të zhvilluar...
Dhe po të mos frymonim ne
Shumica në numër kishte mbetur pakicë
I forti i rrejshëm ishte frikësuar nga vetja
Ndërsa i pasuri hajn kishte mbetur i uritur...
 
03.12.2003


 
 
 
PORTA IME

Portën time ua kam mbyllur
Dhe nuk ua hap
Dallkaukëve që më kanë rrethuar në hark
Duke hedhur nga goja që ua ka falur Zoti
As atyre të operuar nga atdhedashuria
Që paraqiten si kozmopolitë...
Për të gjithë të tjerët
Urdhëroni
Portën e kam hapur krah më krah
Dhe ju pres me dashurinë e nënës...

02.09.2003

 
 


PUTHIN PRAGUN E NDERIT

Këngët e mia
Këputen në melodi të vjetra
Rrisin buzëqeshjen e fëmijëve
Ndonjëherë shtojnë nga një pikë
Loti në qepallë
Lehtazi shndërrohen në serenadë
Trokasin në dritaret
E xhamave të mërdhirë
Për ta zgjuar dashurinë
Befasishëm, po befasishëm
Në gjumë trembin
Mizat kush i ka nën kapuç...
Këngët e mia ecin dhe ecin
S’ngrihen nga të ftohtit
Mbase rreziten me rrezet e diellit
Dhe puthin pragun e nderit...

 
 

S’I HA PALLA PËR KOPALLA

Sa herë kam tentuar
Lapsin ta thyej përgjysmë
Ai është mprehur pa kusht
Rrugës goliatë të verbuar
Lapsi marshonte fitimtar
E në ballin tim pikat
E djersës së ftohtë...
Sa herë për shkakun e lapsit
Më kthenin tre hapa mbrapa
Ai më hidhte gjashtë përpara
Ndjenjat që s’përjetohen nga secili...
Perimetri i lapsit tim
Kap të gjitha meridianet
Orbita e tij
Satelit është
Dhe s’i ha palla për kopalla...

12.11.2003.

 
 
 

ZËRI I NDËRGJEGJES


Fjala
E zgjidhi secilën nyje
Të lidhur mbrapsht
Të vërtetën e shaloi botërisht
Djallit ia shqeu maskën copë-copë
Kërbaçin e poshtëroi skajshmërisht
Spiunin e damkosi për jetë
Ndërsa grabitçarit ia mbylli fytin me tapë...
Fjala jonë e bardhë
Me guximin nën sqetull
Ndershëm marshon edhe sot
Dhe vertikalisht qëndron si lapidar...

05.05.2004
 
 
 
 

LODHJA

U lodha në udhëkryq
Në pritje të ndërrimit
Të ngjyrës së kuqe
Derisa m’u zbardhën flokët...
U lodha e timpanët
M’u shqyen gjerë e gjatë
Me refrenet demode
Patriot-trathtarë, patriot-trathtarë...
Dhe tash fare jam shurdhuar...
U lodha e bebëzat
Më janë verbuar tërësisht
Me fytyra të njëjta në skenë
Duke ndërruar maskat
Në mënyrë serike
Gjatë katër stinëve të vitit...

03.07.2004

 
 
 


USHLAT I KAM PENTAGRAM GISHTËRINJVE

Unë nuk di të bërtas
Dhe çmendurinë ta vej në peshore
Butas belbëzoj melodi
Të vjetra për të gjithë...
Nuk jam mësuar në pjatë
Të më servohet djersa e huaj
Familjes së ushujzave s’i takoj
Mbase grykën e fytit e kam të ngushtë
Ushlat i kam pentagram gishtrinjve...
Unë nuk i dua duartrokitjet
False që i merr era
Dhe i shkep lëndinave të harresës
Dua t’m’i dëgjojnë meloditë
Me dashuri
Qofshin vetëm edhe katër veta
Për t’më përcjellë ndershëm
Për në banesën e fundit...

12.11.2003

 
 
 


NË PRITJE

Kanë thënë se loti
I burrave është këngë
Unë kam edhe lot
Edhe këngë
Metamorfoza duhet të ndodhë
Për ta ndërruar
Kursin e udhëtimit
Atje na pret ëndrra jonë...

12.11.2003.

 
 


LOT DHE SHPRESË

Lot
Lot
Lot nëpër shekuj
Sytë tanë rrënjë oqeanesh
Lotët nuk dinë të gënjejnë
Ata tregojnë gjendjen e shpirtit...
Lot
Lot
Lot nëpër shekuj
Ata janë dëshmi
Të pastërtisë sonë
E vuajtjeve të imponuara...
Lot
Lot
Lot edhe në ditën e lirisë
Ata lot le të jenë fund i lotëve tanë
Dhe fidane buzëqeshjes
Për brezat që do të vijnë...

07.12.2003.

 
 

SHPRESA

Shpresën në mijëvjeçarë
E torturuan për ta vrarë
Ajo është rreze
Që bie pingul
Majave të thepave të mprehta
Shpresën me shekuj u munduan
Ta pushkatojnë
Nga tytat çelin lulebozhuret
Shpresën me decenie
E mbyllën në katakombe
Bërtiti shesheve Eureka...
Shpresa pushton horizontin
E njerëzit - mbishkrime në varre...

17.11.2003
 
 
 
 
HESHTJA

Heshtja në vete fsheh
Dhëmbët e krokodilit
Në bark lavën e vullkanit
Që vlon pa pushuar
Në sy akumulon rrezet e uraniumit
Në shuplaka shtrëngim indesh...
Mos lejoni që heshtja
Të shpërthejë në klithje
Ajo pastaj pjell të zezat e tmerrshme...



ZEZONËN TË KALUARËS

Dhe renditen administratorë
Të operuar nga shqisat
Të ndëgjuarit
Të prekurit
Dhe të nuhaturit...
Dhe tash besoj se UFOT
Lëvizin shlirshëm planetit tonë
Ne na lodh dyshimi
Se këmba e njeriut
Nuk shkeli në hënë...
Duhet zgjuar nga ëndrra
Të keqen t’ia lëmë harresës...

17.11.2003



NGADHËNJIM

Në raste të panumërta
Ia kam lidhur duart syve
Nga turpi ynë të lidhur për beli
I gatshëm për dorëzim
Dhe një mijë e një të tjera
Të thëna e të pathëna...
Çuditërisht, sa herë kam kthyer
Shikimin nga fëmijët
Në një mijë variante
Më është paraqitur lindja
Dhe fitorja jonë...

20.11.2003


 
 
PASTHIRRMË BREZIT TË RI

Nëse jam rebeluar
Kundër uraganit
Që shtrydhte jetëra
Si letrën e byrekut
Për ta prekur me majat e gishtërinjve
Të vërtetën dhe kurrgjë tjetër
Sot do të rebelohem
Sepse më sulmohet embrioni
Dhe nuk do të lejoj dështimin
Mbase dua pasardhës
Që do t’i thonë nënës NËNË
Tokës tokë
Dhe ta vënë gishtin në kokë...

07.12.2003.


 
 
REALITETI I SHEKULLIT

Nata më dukej fare e shkurtër
Kafshoj gishtin për pagjumësi
Edhe sot kur të gjithë botën
E kemi në dorë në maus
E të gjitha bibliotekave
Në ekran të kompjutorit
Ta vëmë gishtin në kokë
Se s’na duhen më balada
As për trimëri përrallore
As për dhembje serike
As për njerëz të pazëvendësueshëm
As për ata të pavdekshëm...

11.12.2003
 
 

MË FRIKËSON VRAPIMI PA KOKË

Fshij pluhurin nga fëmijëria
Pak dashuri shumë dhembje
Marrin trajtë në ballin tim
Skamja si në kohën e Migjenit
Djallëzi në asnjë çast...
Sot i fërkoj sytë e ënjtur
Majat e rrokaqiejve prekin qiellin
S’ka qere me kuaj qe
Askund s’ndihet erë misraku
Edhe lulet janë të tjera
Pulat nuk kanë shije të njëjtë
Dredhëzat rriten në frigorifer
E trurin e dirigjon kutia
Të gjithë në ngarendje...
Fshij pluhurin nga fëmijëria
Një puhi e lehtë
Ma freskon ballin plot djersë
Dhashtë Zoti
Fëmijëria ime të mbetet vetëm e imja...

13.12.2003.


 
 
KRIMBAT PRESIN...

Edhe faraonët kishin tonelata ar
Dhe bjeshkën me ar e mbushën
Por vdiqën siç vdes secili njeri
Mbetën vetëm eshtrat
Kjo është formulë...
Qytetërimi aq shumë ka ecur
Por vdekjen s’e ndali kush
Ilaçi për të nuk u gjet
E Homeri recitohet edhe sot
"Mahabharata" ka hyrë në internet
E krimbat presin me padurim
Të vdesin më të majmët...

13.12.2003.


 
 
HIPOTEKA

Desha ndershëm të jetoj
Më thanë - s’ke lindur në kohën e duhur
Desha të vdes
Më thanë - ke lindur për të vuajtur...
Desha me afsh ta përqafoj lirinë
Më thanë – s’e ke merituar
U kënaqa me enigmën e zbuluar
Se duhet vdekur shumë herë
Për t’jetuar një herë.
Hipotekë e jetës sime të mbetur do të jetë!

14.12.2003


 
 
ÇAST

Ndiej kënaqësi
Kur butas prek një dhembje
Kur shijoj një dashuri
Kur tej mase ngarkoj vetveten
Kur një troh sakrifikohem për tjetrin
Edhe kur në gjysmë hap kap durimin...
Vetëm atëherë e ndiej çastin e jetës
Koha tjetër më është e humbur!

Më 14.12.2003.
 
 
 
 
 
VETËDIJËSIMI

Edhe sot veshi
Përgjon dritareve
Për t’ia dërguar lajmin djallit...
Edhe sot syri
Përbirohet portave kapexhikëve
Për t’ia dërguar djallit
Kuptimin e shpirtit...
Nga po i njëjti sy
Nga i njëjti vesh...
Ja do ta tundim kokën
Me gishtin tregues
Ose kafkat do t’na rreziten në lëndinë...

Më,14.04.2004


 
 

KARRIGA

Nën karrige si duket
Fshihet formula Abra-kadabra
Për të mos e lëshuar atë
Shkelën plisin e bardhë
Kohën tjetër diferenconin të vëllanë
Kohën tjetër vranë demonstrues
Kohën tjetër në pusi i pritën drangonjtë tanë...
Edhe sot janë të përgatitur
Të ecin me cilëndo të keqe
Vetëm për të mos e lëshuar karrigen
Karrigen për të mos e lëshuar o Zot
......................................................
Harrojnë se për në banesën e fundit
Do të përcillen si hajdutë....

15.04.2004


 

MË THANË

Më thanë të shkruaj bardh
Kur syrin verbonte terri
Më thanë të këndoj serenada
Kur dhimbja më ndiqte në çdo hap
Më thanë të shkruaj poezi
Duke shikuar vetëm përpara
Pa shikuar majtas djathtas
Më thanë të mos sajoj aforizma
Mbase ato ndjellin hakmarrjen...
Dhe çka s’më thanë tjetër ata
Që servuan terrin, shkaktuan dhembje
Me shikimin në xhepa të majmë...

15.04.2004

 

RRUGËTIMI

Skajshmërisht të rraskapitur
Me rrobat e grisura të kohës
Të alivanosur nga baladat
Të vërtetat e të trilluarat
Tmerrësisht të frikësuar nga krimet
Me bebëza të verbuara...
Vallë na duhet një rilindje
Apo kursi i ri i rrugëtimit?
Rrugëtimi ynë i ri
Duhet të jetë mes shkronjave
Mes vargjeve idilike të dashurisë
Në tastaturën e kompjuterit
Në CD-të dhe në rrjetin e internetit
Atje do ta gjejmë vullnetin tonë shekullor
E koha do t’na falë
Rrobat e reja lirie...

Më, 19.04.2004.


 
 

KOHË NË IKJE

Mos m’i vritni ëndrrat
Në pritje flokët më janë zbardhur
Për t’i ëndërruar sot...
Mos ma ndrydhni vrullin
Me barrikadat sterotipe të njohura
Do t’i sakatosni brezat që do të lindin...
Mos ma merrni prapë lapsin
Që deshi të shkruaj vargje të bardha
Se është ngopur me vrer helm...
Koha në ikje na fton
Për falje e lidhje gishtash...

22.04.2004

 


FYTYRAT

Ka shumë fytyra
Që çlirë shpalosin shpirtin
Kam parë fytyrë dhelpre
Mënjanë kinse me përkëdhelje
E në anën tjetër duke lëpirë
Me gjuhë të keqen...
Kam parë fytyra ujqërish
Duke shqyer gëzimet pa mëshirë
Në krijim të dhimbjes
Kam parë fytyrëdielli
Që shndriste si ar...
Kam parë fytyra engjëjsh
Duke shkepur dashurinë me njomësi
E buzëqeshjet me grushta...
Kot shpenzohet energjia -
Shpirtit dhe fytyrës
S’mund t’i bishtërojë kush...

29.04.2004

 
 


PËRSIATJE

Përsiatem me pikëpyetjet
Dyshimi vendin s’ma le
Me habi shkel orët e vona
E nga frika shkund mendimet:
- "Si të mbrohemi nga sida "
- "Dhuna në familje "
- "Korrupsioni i organizuar "
- "Standartet para statusit "...
Vargu i mendimeve pa kufi
Përsiatem me mendimet
Në kërkim të së vërtetës
Që s’do të zbulohet kurrë
E marrtë djalli...

07.05.2004
 
 
 


PA THONJË

Shumica nëpër mote
Pjesën e madhe të thonjëve
I hanë për hiçgjë
Duke u ngjitur për luspat e kuçedrës
Pjesën e mbetur i hëngrën
Duke u grithur mes vete
Çmendurisht...

Dhe tash kur thonjt u duhen
Për ta mbrojtur veMbetën pa ta...
 
 
 


KOMEDI

Fjalën nuk e frenova
Nëpër motet plot rrebeshe
Dhe tërmete të fuqishme
Kur vërshonte llava nga vullkanet
Dhe thembrat preknin majën e kresë
Sot më thonë do Sanço Pança
Ta lë fjalën përgjysmë
Komedi stereotipe
E një moti pa vlerë...

 
 
 

VETËDIJËSIMI

Edhe sot veshi
Përgjon dritareve
Për t'ia dërguar lajmin djallit...

Edhe sot syri
Përbirohet portave e kapexhikëve
Për t'ia dërguar djallit
Kuptimin e shpirtit...

Nga po i njëjti sy
Nga po i njëjti vesh...

Ja do ta tundim kokën
Me gishtin tregues
Ose kafkat do t'na rreziten në lëndinë...

14.04.2004

 
 
 

KARRIGA

Nën karrige si duket
Fshihet formula Abra-kadabra
Për të mos e lëshuar atë
Shkelën plisin e bardhë
Kohën tjetër diferenconin të vëllanë
Kohën tjetër vranë demonstrues
Kohën tjetër në pusi pritën drangonjtë tanë...

Edhe sot janë të pregatitur
Të ecin me cilëndo të keqe
Vetëm për të mos e lëshuar karrigen
Karrigen për të mos e lëshuar o Zot

......................................................

Harrojnë se për në banesën e fundit
Do të përcillen si hajdutë...

15.04.2004

 
 
 

MARSIN DUA TA SHOH NË BEHARE

Sa herë vjen marsi
I trembem rrëmujës
Dhe prangave...

Si e gjithë bota
Dua ta shoh dushkun të çelur
Vetëm në gjelbërim
Ta pushoj syrin e etur për bukuri
Marsin ta shoh në behare
Ta pushoj shpirtin e mekur ndër stuhitë
T'i kthej
Pranverat që m'i kanë vjedhur...

16.04.2004
 
 


ME GISHTIN TREGUES
DUHET NXJERRË PAPËRDHOKUN

Janë rreshtuar në maratonë
Në një shteg thuase të gjithë
Absurd i lakuriquar
Merr e vjedh, vjedh e merr
Refren si në diskun e prishur
Merr e vjedh, vjedh e merr...
Të tjerët janë të paktë
Hutimi u rri në ball pikëpyetje
Frika i ka lëshuar zogjtë
Rrugët në ecje çdokund
I kanë të mbyllur si shishe me tapë...

Duarkryq nuk pritet vdekja e së keqes
Me gishtin tregues duhet
Nxjerrë papërllokun e përjetësisht...

09.01.2004
 
 
 
 
 

FJALA MË MBETI NË FYT

Desha të flas
Fjala më mbeti në fyt
Janë ngopur të gjithë me fjalët tona...
Desha të shkruaj
Për çfarë të shkruaj
Para meje kishin shkruar për çdo gjë
Era i mori shkrimet e tyre...
Desha të protestoj
Për shumëçka
Para meje kishin protestuar për gjithçka
Ato i varrosën në sarkofag...
Desha të çmendem
Nuk më lanë
Më thanë: ka shumë të çmendur...
Dhe shtuan:
- Së pari kuptohet vetja
Atëherë i mirret era
Flladit të pranverës...
 
 
 

KOHA E KRISUR

Në këto kohëra të rënda si plumbi
Trurin e kam konservuar mirë
Pakkujt i duhet truri
Veshin e kam mbushur me pambuk
Për ta shpëtuar timpanin
Ndërsa sytë i kam mbyllur
Dhe i kam futur në kuti
Për të mos parë fëlliqësirat...
Do të pres ditë më të mira
Për të jetuar dhe për të vdekur...


 
IKJA

Monstrumi IKJE
Me eskavatorë
Shemb kalatë e guximit
Dhe në çdo zemër mbjell
Fidanët e frikës
Që lindin frutet e dhembjes
Dhe krijojnë lumenjtë e vdekjes
Pastaj në mënyrë të paartikuluar
Katandisen në detet e panjohura...
Ikja lind nga droja
E frikës dhe forcës
Të ikurit
Me gravitacion të humbur
Sillen si pa kokë
Me shpresë të mbështjellë
Në shaminë tetëpalëshe
Duke ngrehur këmbët zhag
Metropoleve të botës...
Ikjet çdoherë më trembin
I trembin edhe fëmijët në djep.

16.02.2003

 
 

MOS I MBYLLNI SHTIGJET

Mos e mbyllni, hapeni shtegun
Do të shihni se sa shtegtarë ka
Që do t’i krijojnë shtigjet e reja
Për t’i lënë n’harresë labirintet e trishtimit
Mos e mbyllni, hapeni portën
Do të hapen pastaj të gjitha dyert
Frikën do ta mund guximi
Guximi do t’i mbushë sheshet me gëzime
Dhe frikën t’ia lëmë peng historisë
Mos e mbyllni, hapeni zemrën
Pastaj do të hapen të gjitha zemrat
Zemra ka shumë sirtarë
Dhe në ballë të fëmijës
Do të lind ardhmëria

 
 

S’E PREFEROJ ECJEN E BRESHKËS
 
Breshkën e adhuroj se ka mburojë
E fare s’e preferoj ecjen e saj
Pse po modelohet lëvizja e saj nëpër mote?
Në ecjen tonë duhet modeluar maratonën
Për të zënë një karrige në Strasbur
Atëherë do të prehen të gjithë eshtrat
Do të pushojnë të gjithë shpirtërat
Që si mbyllin sytë gropë
E me dashuri ia falën jetën kësaj toke...

20.02.2003




YLBERI PUTH BLERIMIN

Sot guximin e ka kapur paraliza
Dhe aty-këtu ecën me paterica
Që i jep pamje tragjikomike...
Sot urtësia është varur në majë të lisit
Atë e kapi era me krahë të vet
Duke e hedhur në qiell të imagjinuar
Budallenjt organizojnë vallet e natës...
Sot në çdo rrugë dhe udhëkryq
Janë rreshtuar pikëpyetjet
Dhe karavanët e pyetjeve pa përgjigje...
Nesër do të lindë Ditë e re
Me kuptim, presje, pikëpresje
Duke përfunduar me një pikëçuditëse
Do të rreshtohen guximi, dija, urtësia
Shesheve do të mbijnë aguliçet
Ylberi do ta puthë blerimin në ballë...
28.02.2003
 
 
 

ÇASTE DELIRIUMI

Nga afër shikoj
Procesin e transformimit evolutiv
Të plisit të bardhë
Me katalizatorë të shumëfishtë
Më dhemb secili muskul
Më dhemb secili ind
Më dhemb secila qelizë...
Klithi deri në kupë të qiellit
Kurrkush nuk më dëgjon
I kanë prishur çekanët e veshëve
Klithi çmendurisht
Kurrkush nuk më shikon
I kanë vënë mëkëmbëzën thjerëzës së syrit
Klithi në delirium
Kurrkush nuk më ndjek
Të gjithë i kanë shndërruar këmbët në roushle
Duke vrapuar kah Perëndimi
Dhe duke humbur kohë pas thembrave...
Perëndimi një ditë do të kthehet kah Lindja
Të gjithë ata do të jenë të pafuqishëm
Për pelegrinazh...

28.02.2003

 
 


KOMEDI

Fjalën nuk e frenova
Nëpër motet plot rrebeshe
Dhe tërmete të fuqishme
Kur vërshonte llava nga vullkanet
Dhe thembrat preknin majën e kresë
Sot më thonë do Sanço Pança
Ta lë fjalën përgjysmë
Komedi stereotipe
E një moti pa vlerë...




E KËRKOJ VETEN

Dje e dija kush isha
I rreshtuar si luledielli
Me fytyrë të kthyer kah dielli
Në pritje të lindjes të frutit
Nga mishi dhe gjaku ynë...
Sot e kërkoj veten
Në këtë vorbull të shfrenuar
Ikje marramendëse me një këmbë
Qiellit që nuk i dihet fundi
Dhe me një këmbë në zjarr
Që nuk ka të sosur djegia
Bërtas me fund të barkut
Si kafsha e plagosur për vdekje:
- Kurrë nuk do të rreshtohem mbrapsht
Edhe nëse gjatë jetës
Vdes edhe një mijë e një herë...



LËKUNDJA E NDËRGJEGJES

Shpallen edhe tenderë
Brutalisht thyhen shpresat
Që na e sollën enkas nga larg
Në fjalorin e gjuhës shqipe
Lëkundet me themel ndërgjegjja
Humb pafundësisht fjala
Djersa poshtërohet deri në avullim...

20.08.2003
 
 
 
 

KOHA NË PESHORE

Mos shkel rrëmbyeshëm
Kujdes hapin si ta hedhësh
Mos shkel vetvetën
Se koha e sotme është në peshore miligramike
Nesër kanë për të të çmendur britmat...
Mos i mbyll sytë para dritës
Hapi bebëzat dhe shikoje të vërtetën
Se koha e sotme është në peshore miligramike
Nesër do të të ha terri i zi...
Mate fjalën me mikrona
Shkronjën mos e shkruaj në letër të ndotur
Nesër do të të shkurtohet gjuha
Shkronjat do të mbeten
Në reliefin e lëkurës sate...
Kujdes
Koha është në peshore miligramike...


 
 
NUK DUA TË MBETEM APATRIT

Nuk dua prapë të mbetem apatrit
Nëse ka nevojë do t’i pres të gjitha venat
Dhe le të shkojë gjaku im rrëke rrugëve
Deri në pikën e fundit
Mbase dymbëdhjetë lëkura m’u kanë rjepur nga shpina
Duke kërkuar hartën e re gjeografike...
Nuk dua prapë të mbetem apatrit
Duke u përcjellë brezave stafetën me pikëpyetje
Dhe vullnet të padeshifruar
Nëse ka nevojë do të dal në Sheshin Skënderbe
Për ta reinkarnuar Jan Pallahun
Sepse krejt çka pata dhashë
Duke kërkuar hartën e re gjeografike...

04.03.2003



PAMJE

Pamja që na shpaloset sot
Është deri në fund ironike
Çdo figurë në panoramë
Në mënyrë milimetrike është e përllogaritur
Të na bindë në këtë realitet të rrejshëm...
Harrojnë se thjerrëzat tona janë imune
Motet na i falën reflekset e kushtëzuara
Për të mbijetuar vertikalisht...


 
 
 
DERI KUR

Deri kur më në ecje do të bëjmë zigzage
Për t’u pëlqyer atyre që na i imponojnë ato?
Deri kur më do t’i përsërisim fjalët
Refrenët që na i shkruajnë të tjerët?
Deri kur do ta shkurtojmë gjuhën
Me kutin e porositur nga të tjerët?
Deri kur do të ulemi në tavolinën e gjelbërt
Me materiale të servuara si një supë?
Nëse kështu ecim vetëm edhe sot
Përfundimisht do të arrijmë në Ferrin e Dantes.

 
 
 

TRAGJIKOMIKE

Situata komike
Më kanë rrethuar
Në vend se të qeshi – qaj
Kafshoj ditën fort
Dielli zihet...
Rreshtave nuk u shihet fundi
Në qendrat sociale
Trupa pa kokë
Të paartikuluar rreshtohen
Para ambasadave
Lukthi s’ma përbin
Këtë pamje komike
Kafshoj natën, dhëmbët më thyhen
Nga dhembja hëna fshihet pas reve...
Më çmend ecja horizontale
Nëpër metropolet evropiane
Me gëzimin e paluar dymbëdhjetëfish
Në xhep të vogël
Kafshoj me dhëmbë mishin tim
Për të mos qarë...

12.03.2003




NË PESHORE

Ishim ata që krimet i përjetuam
Në çdo pore të lëkurës sonë?
Ishim ata që tmerret i pamë me sy
Në një mijë e një forma?
Ishim ata për libër të Ginisit
Me eksodin e papërsëritshëm?
Ishim ata që i thyem zemrat e botës?...
Jemi ata që ishim apo u transformuam
Duke harruar se jemi në peshore
Unë i frikësohem peshës së tepruar...

 

DERISA TA ZË DIELLIN ME DORË

Nuk pendohem kurrë
Se eca rrugës plot peripeci
Për ta sfiduar të keqen
Dhe çmova të bukurën...
Nuk pendohem kurrë
Që të padrejtën e sulmova
Me gjithë arsenalin e armëve të mundshme
Duke u shqyer maskat shëmtimeve...
Të tjerët heshtën për të mos u rënë supeve
As edhe asnjë qime floku
Unë do të parakaloj rrugës sime të trasuar
Derisa ta prek diellin me dorë...


 
 
NDJENJË REBELIMI

Derisa djersa e punëtorëve
Është ekspozuar në ankand publik
E zhvlerësuar deri në asht
Derisa dija e profesorit
Është nënvlerësuar më poshtë
Se fshesa e pastruesit
Derisa referate false
Në përvjetorët e dëshmorëve
Lexohen nga ish-përndjekësit
Derisa Kosova është amfiteatër i hapur
Ku përditë shfaqen tragjikomeditë
Para spektatorëve të hutuar...
Me atom të fundit të qenies
Do të rebelohem në ekstazë...



EPITAFET E TURPIT

Ata kobra që dje
Helmonin pjellën e vet
Sot u vardisen të ardhurve
Duke verbuar sytë e pasardhësve
Harrojnë se ata janë të identifikuar
Se nesër mbi varrin e tyre
Do të shkruhen epitafet e turpit...
 
 
 
PENTAGRAM I GRAVUAR

Çuditërisht
Sorrat shpejt harruan gjenezën
Përsëri krrokasin
Duke shpurdhur me këmbë të zhlyera
Që u vjen era CO2
Dhe marramendshëm
Në maratonën me korba
Me qyqet
Dhe me dreqin e mallkuar
Në pritje
Të ballit të ri të lugetërve....
Mashtrimin e kanë
Si borën e vitit të kaluar
Feniksi kosovar
E shporri terrin
Përtej shtatë bjeshkëve
Me gjakun nga damarët
Vizatoi hartën e re
Pentagram i gravuar
Në ballin e secilit..

04.11.2003
 
 
 
 

N E V E R I A

Të neveritshme janë këto mote
Që në treg kanë hedhur
Krimbat pa vlerë
Që zvarrë pastaj okupuan të gjithat
Nga zyra e vendit
E deri në parlament...
Neveria vjen dhe shtohet
Me robotë politikë
Të krijuar në punëtoritë
Dhe epruvetat evropiane
Duke marshuar me ndjenja të operuara...
Neveria arrin pikën e vlimit
Me biznesmenët e lindur
Nga fara e dinarit të Topçiderit
Duke lidhur kontrata ende me shkronjat cirilike
Që t’i verbojnë sytë...
Neveria pas pikës së vlimit
Avullohet dhe shtrihet mjegulla e dendur
Duke krijuar apati, alivanosje...
 
 
 
 

DHEMBJA MË SHFAQET
NË FYTYRË

Në këtë amfiteatër të pikëllimit
Nuk jam gomë t’i fshij dhembjet
Nuk jam profet me dorë t’i largoj brengat
Nuk jam kirurg të bëj ndërhyrje kirurgjike
Dhe as aq i fortë t’i marr të gjitha dhembjet...
Tërheqi thembrat zvarrë
Dhe humbem labirinteve të mia
Dhembjen vetë e përballoj më lehtë
Ajo më pikturohet në fytyrë...


 

GUXIMI FLE

Në këtë shesh të shqetësuar
Që vërtiten rreth boshtit të vet
Me shpresën e humbur të së nesërmes
Në këtë amfiteatër të hapur
Ku secili aktron role të paartikuluara
Me dhembje të pikturuar në fytyrë
Në këtë nënqiell të errët
Me mija peizazhe të errëta
Të ekspozuara vetëm bardhë e zi...
Faji është i lakuriquar
Na mungon vetëm guximi
Që nëpër mote fle...

31.03.2003


 

SHQETËSIMI

Më dhemb diafragma
Frymëmarrja më çrregullohet
Kur prapë i shoh në fotele
Monstrumët e lindur nga martesa
E vëllazërim-bashkimit
Me tri ndërhyrje kirurgjike –
Në zemër, në veshë dhe në sy
Ata që në vend të Zotit
Besojnë në dreq të mallkuar
Botës publikisht i kërkoj azil politik!

 
 

DO T’I GJUAJMË NGA TRE GURË

U lodhëm me trupat amorfë
Që në mënyrë serike marrin forma
Prej kallupit në kallup
Të akorduar nga jashtëtokësorët...
U molisëm me trajtat e njëanshme
Dhe format halogjene
Në maratonën e përvetësimit
Në garat e pangopësisë...
Na i verbuan sytë prototipat politikë
Të lindur nga kontejnerët
E metropoleve të kurvës plakë në ekstazë
Me orekse frigjidiale...
U molisëm nga një mijë e një të këqija
Të servuara në mija variante...
Fatomorgana do të paraqitet një ditë
Do të kalojnë lodhjet, do të shkunden molisjet
Në ceremoninë mortore të të këqijave
Do t’i gjuajmë nga tre gurë ...

 

D E H J A

Jemi lodhur tmerrësisht me veten
Me peticionet sterile
Jemi dehur nëpër mote
Me përpilimin e teksteve
Të protestave stereotipe të kohës...
Skajshmërisht na kanë lodhur
Ata të labirinteve si të merimangës
Të metropoleve neonike
Duke servuar nota proteste shterpe
Si bukën bajat për kafjall
Me qindra abortime të rezolutave sterile...
Tërë jetën në udhëkryq
Në pritje të ngjyrës jeshile
Vetëdija duhet të lidhë alenacë
Me triumfin dhe të dalë shesheve
Njëherë dhe deri në pafundësi
Të kuptohet se semafori është vetëm një mjet
Që mund të ketë defekt!




IRONIKE

Do të vijë një ditë
Kur shesheve do të zhvishet kjo ironi
E lakuriquar do të ecë
Secili kalimtar do ta pështyjë në fytyrë...
Do të vijë një ditë
Kur matrapazët në pelegrinazhe
Do të ikin në Merdare
Si elefantët në karvane
Për të vdekur turpshëm
Në mënyrë horizontale...
Do të vijë një ditë
Kur disa politikanë tanë nga grushtimet
Nokdaunet dhe nokautet
Dhe me sëmundjen e Parkinsonit
Do ta harrojnë edhe emrin e vet
...............................................
Ajo ditë do të vijë patjetër
Rrugës së Zotit!

29.04.2003


 

ATYRE U TAKON E ARDHMJA

Kjo kohë e zymtë
Kjo dritë është farsë
Thjerrëza duhet vënë nënkëmbëzën...
Kjo kohë është e brishtë
E ftohtë, akullnaja dhe ajsbergët
Instiktet sundojnë..
Kjo kohë është në udhëkryq
Para kohe lindin monstrumët...

Atyre që mbijetojnë këtë kohë
Në mënyrë vertikale
Atyre u takon e ardhmja...





NA NDOQËN

Na ndoqën
Ai, ajo – ky dhe kjo
Na ndoqën
Ata, ato dhe kush jo...
Ne të ngrirë mbetëm
Të gjithë ikën kokës duar të lidhur...
Kujtesën s’ia lëmë harresës
Ajo s’na le të shkelim rrëmbyeshëm
Dhe as nën këmbë dërrase të kalbur...
 
09.01.2004

 
 

KËNGË E GJALLË
 
Nga frika
Çdogjë kishte vdekur
Me ankth priteshin trokitjet
Dyerve nga të paftuarit...
Dita ishte e gjatë sa një shekull
Ndërsa nata dot nuk gëlltitej
Derisa malet tona nuk hijeshuan
(oh, sa ishin të bukura malet tona atëbotë)...
Pastaj nga malet
Vrullin e ndrydhur ndër mote
Me guximin e legjendave
Me këngë poema të pashkruara
Zbritën qyteteve dhe katundeve
Duke e mundur frikën për vdekje
Deri në largim të përjetshëm...

1998

 
 

MALLËNGJIMI

Tërheq thembrat zvarrë
Në udhëkryqin e Shijakut
Apo hija më tërheq pa cak
Sa fort më zu malli
Zemra ime e ndarë në dysh
Në mënyrë simetrike
Gjysma përtej Bjeshkëve të Nemuna
E gjysma këndej
Te udhëkryqi i Shijakut
Halucinacionoja në mesditë
Me sy të hapur si dy gropa pa fund
Para syve pëlhurë ekrani
Insertet ndërroheshin në mënyrë serike
Flakë, ofshamë, lot dhe ikje...
Mbi kufoma mbinin lulebozhuret
Prapë përsëritje si në refren:
Flakë, ofshamë, lot dhe ikje...
Oh, sa më ka marrë malli për rrasat e Rahovecit...
Tërheq thembrat zvarrë
Në udhëkryqin e Shijakut
Apo hija më tërheq pa cak...

15.05.1999

 
 

NËNAVE

Nga lotët valë të nënave tona
Do të ishin shkrirë
Edhe ajsbergët e polit verior
Nga ankthet e nënave tona
Para këmbëve të tyre
Do të ishin shtrirë
Të gjitha bjeshkët
Nga dhembjet e nënave tona
Do të kishin pëlcitur
Të gjitha prangat e qelive
Me durimin për çmimin Nobël
Të nënave tona
U rebeluan liderët botërorë
MBI SUPET E TYRE ERDHI PRANVERA NË KOSOVË!

14.04.2003


 
PËR ATA

Boshtin tim kurrizor
Do t’ua fal për lapidar
Sepse jeta
Do t’më kishte kaluar
Në frikë dhe pritje thikash
Po të mos ishin ATA.

14.02.2003


 
 
DHUNA

Mos i burgosni pëllumbat
Se burgosni lindjen tonë
Burgosni varret tona në çdo shtresë
Dhe çdo pëllëmbë të kësaj toke
Burgosni mendjen
Frymimin dhe qenien tonë...
Mos i vrisni pëllumbat
Ata janë të urtë
Dëshirojnë vetëm qiellin e lirë
Për të fluturuar shlirshëm
Dhe asgjë më shumë...

 

LIRINË E KAM ËNDËRRUAR
PAKËZ MË NDRYSHE

Lirinë e kam ëndërruar pak më ndryshe –
Pa vrasje enigmatike
E dëshmitarë që i lëshon toka
Pa dëshmitarë të mbrojtur...
E ëndërrova lirinë
Me shtrëngim duarsh
Si në skulpturën e Tasim Lokajt
Me parlament ku do të flasë arsyeja
Me Universitet vlerash të larta
Pa treg të zi devizash
Me dritë neoni shesheve
E pa frigoriferë që u vie erë e rëndë
Me ujë për ujitjen e parqeve
Dhe jo me gypa të koroduar...

Lirinë e kam ëndërruar ndryshe
Pakë-ë-ë-ëz më ndryshe!

06.05.2003
 
 

DHEMBSHURI

Futem nën lëkurën e secilit irakian
Nga çdo bombë e lëshuar
Më këputet nga një krah
Në çdo vrasje fëmije
Ndiej klithjen e dhembjes
Nga çdo pikë loti të nënave
Më betonohet zemra
Alergjik jam bërë në tym e flakë...

O2.04.2003

 
 
 
MARSIN DUA TA SHOH NË BEHARE

Sa herë vjen marsi
I trembem rrëmujës
Dhe prangave...
Si e gjithë bota
Dua ta shoh dushkun të çelur
Vetëm në gjelbërim
Ta pushoj syrin e etur për bukuri
Marsin ta shoh në behare
Ta pushoj shpirtin e mekur ndër stuhitë
T’i kthej
Pranverat që m’i kanë vjedhur...

16.04.2004

___________ 

P Ë R K U SH T I M E


PELEGRINAZH NDERI

Adem Jasharit


U mundova të eci shtegut tënd
Që kishte vetëm një zgjidhje
Ta shkruash emrin në abetare
E trupi mburojë plumbash
E mata veten në peshojë disfatë
Nga e cila doli listë e gjatë...
Për herë të dytë e mata veten
Me pjesën e zemrës sime
Të ecë bjeshkës kur çeli dushku
Im bir hapi istikame
U kthye duarsh me ushla pentagrame...
Herën e tretë
Nuk e mata më veten
Mbase shtegut tënd
Ecën vetëm dragonj e zana
Të tjerët ishin të pafuqishëm
Për atë pelegrinazh nderi!

10.09.2004


 
 
 
UKSHIN HOTIT

..." Zoti gjyqtar,
- Jam i vetdijshëm për veprën time,
por fatin e robit nuk e nënshkruaj!"...
U. H.
Shtegtove shtigjeve të xhunglës
Atje ku nuk guxon të shkelë këmbë e tjetrit
Ndër sheshe shqiptove fjalët
Që shumëkujt atëherë i mbetën në fyt
Si kafshatë e madhe
Në letër të bardhë shkrove ditirambe
Për të vdekurit e gjallë
Dhe të gjallët e vdekur
I ke pështyrë me kohë në fytyrë
Për së gjalli u ndave dy herë nga jeta
Duke i hapur tri kaverna në mushkëri
Për lindjen e re...
Dhe tash
Universi yt mbetet përjetësisht në këto troje...
 
 
 

TI MË JE FRYMËZIM

Kolonel Tonit


Sa herë kam thënë më vete
Të të lë të prehesh i qetë
Ti më ke ardhur në njëmijë e një pamje
Sa herë kam thënë të mos i shikoj
Fotografitë e tua
Në mesditë të kam ëndërruar
Sa herë jam munduar
Të të kushtoj ndonjë varg
Fjalët ishin të pakta
Sa herë kam dashur ta parafytyroj
Bukurinë tënde mbi të gjitha bukuritë
Ylberi më dilte përpara me mijra imazhe
Sa herë kam dashur ta përshkruaj
Trimërinë tënde që fjalë se thotë
E letra nuk i zinte dot...

 

BLERIM E PAPËRSËRITSHËM

Seladin Mullabazi – Micit

Vargjet e mia për të fërgëllojnë
Shpërndahen grykave të malit
Unë skuqem me ndjenjat
Fuqia e tij më frymëzon
Klithi nga bregu
- Asgjë, asgjë s’paskam thënë!
Më shtang kujtimi
Ai ishte shëngjergj i shëngjergjave
Blerim i papërsëritshëm
Që u dha hijeshi maleve...
Botërisht pranoj:
- I pafuqishëm jam
Ta përjetsoj kujtimin për të
Fjalët më ikin grykave të malit,
Atje ku janë drangonjt e zanat...
Lapsi më kthehet në pikënisje
Se fillimi dhe mbarimi –
Është emri i tij!

26.09.2003

 


TË KËRKOJ NË BARDHËSITË

Budim Berishës

Dhe ti nuk ka nevojë të flasësh
Shesheve të dehura
Asnjë fjalë goje
Atelieja jote ka romane
Të pashkruara
Që presin lindjen
E brezit në agim...
Dhe ti vetëm hesht
E dora jote e djathtë
Me brushën magjike
Shëndosh zemrat
Spërkat kaltërt – kaltëri horizontit
Duke verbuar terrin
Pa mëshirë...
Dhe ti prapë hesht
Natën dielli ta rrezon ballin
Bardhësitë metaforat
Zbusin pëllumbat e egër
Kukuvajkat trembin
Dora e përgjakur në kapixhik
Çizmja e rëndë digjet
Përjetësisht largohet me terrin...
Në relief lakohet emri yt
Unë të shoh në bardhësitë e qiellit
Atje, atje të kërkoj miku im...

26.09.2003


VDISET PËR TË JETUAR

Delegatëve të Kaçanikut


Të gjithë ata
U morën n’grykë me jetën
Marshuan guximshëm
Drejt cakut pa pikëpyetje
Për jetë a vdekje

Sot harresa e tyre
Sikur po shtresohet pluhur
Ama, vërtet lëvozhga bie
Por rritet bima e njomë e bukur...

Rahovec, më 19.02.2004




RËNKIM E DHEMBJE

Të rrëmbyerve

Rrëmbimi
Nuk përshkruhet me fjalë
Atë s’mund ta aktrojë asnjë aktor
Para tij edhe dhembja tkurret
Është dhembje mbi dhembje
Trishtim mbi trishtim...
Vetëm zemra e nënës mund ta ndiejë
Vetëm nga rënkimi i saj
Mund të matet kjo dhembje...

07.12.2003

 
 

NËNËS SIME

Në çdo rrudhë të ballit
Paluar ke nga një dhembje
Por gëzimin përherë
E pashë në sytë e tu.
Nga fytyra jote fluturonin
Pëllumbat e bardhë
Pas të cilëve vrapoja me ëndje
Për mua natën e bëje ditë
Se dita ishte e shkurtër
Të m’i plotësoje të gjitha dëshirat...
Edhe sot i thinjur
Ndjehem aq i vogël
Para dashurisë tënde mal
Që nuk matet me asgjë
Ti ndjehesh me shpirt
E prekesh me zemër...
06.12.2003



HIJA JOTE MË NDJEK KUDO

Tim eti

Sa herë në ecjen time tretem dhe harroj Zotin
Faljet e tua më kapin për veshi
E unë zgjohem nga ëndrra e keqe...
Sa herë dielli në horizont
Ma gjen kokën të mbuluar me jorgan
Shati yt më çon peshë...
Sa herë fjalën
E hedh pa menduar
Urtësia jote ma pren gjuhën...
Dhe, nuk i frikësohem
Jetës së mbetur me gabime
Hija jote më ndjek kudo...

Më 06.12.2003.


 
 
 

BIJËS SIME

-Fitores

Nuk të dua aq shumë
Vetëm për faktin se pjesë e imja je
Të dua mbase edhe për diçka krejtësisht tjetër
Se në syrin tënd ngjyrë gështenje
Përherë rri zgjuar syçeltësia
Se në ballin tënd bën rojë guximi
Fytyrën tënde buzëqeshja stolis
Të dua se ecën aq sigurt
Shtigjeve të jetës bija ime...

21.O8.3003

 
 


METAFORË E PËRJETSHME

Nexhmije Pagarushës

Ece shtigjeve me plot të panjohura
Kur të tjerët s’patën guxim
Notat i këndove shqip
Kur në portë përgjonte veshi
Kur në çdo dritare syri ndeshte syrin...
Donin të të frikësonin në çdo hap
Ti çdo herë edhe më e fuqishme
Nga thellësi e shpirtit lindnin epopetë
Dëshmi të dhembjeve tona...
Për ne që u rritëm me këngën tënde
Që qamë e qeshëm bashkë
Je metaforë e përjetshme
Simfonia jonë e pavdekshme...

17.08.2003
_________
 
 
BIOGRAFIA E AGIM METBALËS

U lind më 1953 në Rahovec. Shkollën fillore dhe atë të mesme- gjimnazin, drejtimin e pëgjithshëm, i kreu në vendlindje, studioi dhe u diplomua pranë Fakultetit Juridik në Universitetin e Kosovës, më 1976. Aty i vazhdoi edhe studimet pasuniversitare.
Agim Metbala, ka kryer disa detyra në nivel të komunës, kurse tash e kryen detyrën gjyqtarit, në Gjykatën Komunale të Rahovecit.
Me shkrime, ka filluar të merret qysh kur ishte nxënës i klasës së katërt të shkollës fillore dhe tash e 34 vjet më parë, bashkëpuoi me shumicën e revistave letrare dhe gazetave ditore, që botohen në gjuhën shqipe, në të gjitha trojet shqiptare.
Krahas shkrimeve për fëmijë, ai shkruan edhe poezi për të rritur dhe merret me enigmatikë. Gjithashtu, Agimi merret me perkushtim mbledhe edhe materiale nga lemia folklorike.
Agim Metbala ka merita të mëdha në zhvillimin dhe përhapjen e letërsisë për fëmijë dhe të enigmatikës në komunën e Rahovecit. Ai është iniciator për themelimin e Shoqatës së Enigmatëve "Labirinti" në Rahovec, e cila është themeluar më 1985 (e dyta në Kosovë), ku ka ushtruar detyrën e kryetarit të parë të kësaj Shoqate. Ka marrë pjesë dy herë në garat Federative të enigmatëve në ish-Jugosllavi, dhe ate në Lipik (Kroaci) dhe Sarejëvë (Bosnjë), por edhe në shumicën e takimeve dhe garat e enigmatëve të Kosovës.
Me iniciativën e tij, menjëherë pas themelimit të Shoqatës, ka filluar të botohet revista letrare për fëmijë "Filizat", të cilën e ka udhëhequr, e udhëheq dhe e financon edhe sot.
Për nder të 10-vjetorit të veprimit të Shoqatës, me mjete të veta dhe me punime të përzgjedhura për fëmijë, me disa kolegë, ka botuar përmbledhjen "Si duket babi im" e për nderë të 20-vjetorit të veprimit të Shoqatës, përsëri me disa koautorë, ka botuar përmbledhjen me vjersha e tregime "Pranvera në shkurt". Poashtu, boton edhe revistën letrare për të rritur (formë libri), me autorë rahovecianë, "Jehonë Anadrinie".
 
 
Veprat:

- Koautor i përmbledhjes me vjersha e tregime "Si duket babai im",
- Përmbledhje me rrëfenjëza për fëmijë, "Deti në shtëpi",
- Përmbledhje me vjersha , tregime dhe drama njëaktëshe për fëmijë, "Grindja e fjalëve",
- Përmbledhje poetike "Kohë qieinjsh".
- Përmbledhje poetike "Guximi fle".

__________
/Materialet jan marre nga faqe te ndryshme ne internet/
Për "Sofra poetike": Haxhi Muhaxheri

Cikël poetik nga Nikoll Ndok Ulndreaj


SËRISH NOTOJ NË DETIN E LOTIT TIM

Qielli i kaltër
Bjeshka e kaltër
Uji kaltër
Ëndrra e kaltër
Po zbehen e po zbehen
Ngase nuk mund të mërgohen
Me njerëzit.

Duket se vuajnë...
Bjeshka, qielli, uji e ëndrra
Rrinë strukur nënë qepalla
Të kohës që po ftohet
E marrin dritë
Nga një fener i braktisur
Ditën e ndarjes.

E unë... humbas
Si vërshëllima shtigjeve...
E serish notoj
Në detin e lotit
Larg, larg
Emigrantë
Në dhe të huaj.

Ndërsa shpirti shëtit e shëtit
Bjeshkë në bjeshkë,
Stan në stan
Krua në krua
Dhe në mure të ditëve
Shkruan
Emra të larguesish.

Nyjet e kujtimeve zgjidhen
Në skajin më të largët të vendlindjes
Atje ku pisha e mallit tim gjelbëro
E unë ç’kuptim ka të jetoj në shkretëtirë të largët
Ku loti përzihet me ngjyrën e errtë të dheut
Më duket se edhe vuajtja nga damarët e dheut më vjen
E jeta po më kthehet në zhgënjim.

Shpresa është si fara e pishës që mbinë në shkëmb
Të shtatë ditëve të javës...
Shtegu hapur i mbetet dëborës
Shtegu hapur mbetët shfryrjes së erërat
Shtegu hapur mbetet edhe për brengat e mija
Që qielli i përhimët
Do ti djegë me zjarr.

Mos mu fshih damarëve të stinës
Sikur je i vetmi kalorës që ec heshtur
Duke ju afruar bregut të vetmisë
I tha dhimbja shpirtit
Mos mu fshih se ndihëm i mbytur
Në vorbulla moti
Të të pa pritmes së beftë.

Se pastaj... do të zë peng e të vari
Në kurma të mrizit Qafës
Në sy të Kakisë,të majës Bardhë, të Shtarzave
Të majës Hekurave e të Kores Merturit
Sikur të ishe ketër i bardhë
Pa mëshirë në dritë të hënës
Në pusterr të natës.

Edhe ju, o zana mos i kërkonin lotët,
Lotët që i humbet nëpër shpatina
Vite më parë
Kurë Nikaj-Merturi rrudhosej nga popullimi
E vetmia vërtitej e vërtitej
Me hijet e ikjes
Në duar.

Unë shtegtari i harrimit
Dëgjoj zhurmën e erërave të botës
Dëgjoj edhe hingëllimën e kalit të Trojës
Gjithnjë e më afër
Sa herë hapet e mbyllet dera,
Dera
E lashtësisë.

Herë pas here ndërtoj kafaze
Nga druri i gështenjës
Dhe i vendosi në pragun e kopshtit
Për zogjët e bjeshkës sime
Që portretizojnë fytyrën e diellit
Kurë e nxjerr syrin mbi bjeshkë
Në ag të mëngjesit.

Qielli i kaltër
Bjeshka e katër
Uji i kaltër
Ëndrra e kaltër
Po mendohen e po mendohen
A mund të mërgohen
Me njerëzit.





VALBONA

Fërkon qepallat Shkëlzeni
Në ballin tënd
Saherë lindë mëngjesi
Që ti të dukesh më e bukur
Kur ikën
Duke fshehur vajin
Valbona ime kaltëroshe.

Ti nuk ke rënë me fjete
Edhe pse sonte
Ta kam fshehur fenerin
Në zverkun e pyllit të errtë.

Nuk të prishka punë
Feneri i bardhë
Që s’pirte sa të çmallemi.
Harbuar të paska
Kulloshtra kristal e bores.

Brigjet ti ka gjakosur një shpend i egër
Që jeton në shpatullat të bjeshkëve
Ku fryjnë erërat dimërore
Dhe vetmia zhgërryhet në hije...

Më merr malli
Kur ti ikën
Më mungojnë duart tua plot fllad
Që çelin trëndafila
Valbona ime.





VENDLINDJES

Ka shekuj që lumi i Bardh i puthë brigjet tua
Të përshëndeti dhe e përshëndete
Ti qeshë, qanë,heshtë fjalë të rëndë nuk thua
Shtegtarit të përjetshëm që mërgon në dete.

Vendlindje, ti qëndron ulur këmbëkryq mbi bjeshkë
Digjet pejsazhe yt me sy të përlotur nga udha
Serish zogu krahëlarm i këndon stinës në pjeshkë
Stinët vinë e ikin e në ballin tënd shtohen rrudha.

Bredhin arave zogj trumcakë të gjejnë kallëza gruri.
Dita shkrehët në pyllin e errët të vetmisë, humbet
Mote të dehura me verë blerimi në kulla saraje guri
Bujare sofra shtruar shtegtar të harruar pret.





SHOKUT TIM

I kushtohej Nikoll Isufit i cili
Ka kontribuar ne ndermin e
Qytetit B-Currit.

Serish doja të gjeja me projekte ne dore
Si dikur i ri, i shkathet dhe energjik
Duke i rritur shtatin qytetit tone malor
Me rruge, pallate, shkolla, kopshte o mik.

Ah, si ikën këto vite kështu or burrë,
Nga kallot e duarve tua ka mbire qyteti
I rreshtoje pallatet si ushtare para mbreti
Duke i njomur stinët me ujin ne gurre.

Kur i kujtoi ato kohëra shpirti me regëtinë
Tani e besoj se ato stine nuk kthehen tjetër
I kemi humbur te gjith lumenjtë e vjetër
Neper ditë, neper muaj dhe neper stine.

Serish afër muzeu vigjilo B. Curri plak
Qytetar të tij në ditë feste dhe ujkendi
Për ata që i mungojnë zemra i dhembi
Ndoshta të na shikoj serish ka merak.






DUKAGJINI

Dukagjini rrethuar me male si dhembe kali
Ne mes si shpirte bamirësie lumi kaltërosh
Njëqind mrekulli mahnitëse zoti ua fali
Dhurate për Shale, Theth , Gimaj e Shosh.

Atje mbetesh syhapur për ti parë fundin
Fshatra fytyrebuta , flladi të ngrit përmendore
Zemra kthehet ne sharki, zogjët kokën tundin
Mikpritje dhe përcillje me respekt mbretërorë.

Ndihesh i etur për bjeshke, për kroje dhe livadhe
Te çlirohet shpirti nga ankthi, boshi dhe mëkati
Njerëz te zgjuar, rritur si lis mali e zemër te madhe.

Shtëpi guregdhendur merakeshem për djemtë ngritur
Githeçka të fale dashuri fisnike flladin duke shkopsitur
Sa çele e mbyll sytë mund te fluturosh, faturat i ke gati.





NJE VASHE HAJDUTE BURRASH

Një vashë e freskët
Si uji tek gurra
Bënë ojme ditën
Natën hajdut burra.

Është harlisur
Vasha nga shtati
Që hajdut burra
E di gjithë fshati.

Një natë binte shi
Frynte edhe erë
Erdhi pa pritur
Më trokiti në derë.

E veshur në të bardha
Njashtu si zanë
Sytë e saj të zi
Dritonin si hënë

Më hajduti mua
Të mos u vijë çudi
U dorëzova pa kushte
Për sytë e saj të zi.






DY PËLLUMBA

Dy pëllumba të bardhë fshihen, nuk flasin
I druhen dinakërisë tekanjoze të gjahtarit
Por papritur më gjeste e cicërim të ngasin
E flakën i vënë pyllit të durimit të beqarit.

Po pse qeshja prej trëndafili erdh e shkrepi
Nëpër gjak. E gjakun ndezi në deje si fieraje
Dy pëllumba të fjetur në shtratin e një krepi
Zjarrin i vënë luginës e tymi dil në maje.





MOS MË LINI PA VARR

U nisa mbas dëshirës rrugën me gjet
Ndër shtigje mortjen gjeta mbi rrasë
Plaga e dheut a thua vërtetë jam vetë
Qëkur ika nga vendlindja me buzët plasë

Kokën më ka prerë e padukëshmia dorë
Një dorë e zezë , e zezë si ajo e territ
Trupin tim kufomë e mbuluan me borë
Shpirtin e burgosen në ferr të Aligerit.

Kufoma gjendet kur të ketë shkrirë bora
Kush do ta njohë kufomën time pa kokë
Ndaj po shkruaj duke mu dridhur dora
Mos më lini pa varr për dy pëllëmbë tokë





ZOGJËT E BJESHKËS

Zogjët e bjeshkës së bardhë ngritën tendë
Pranë kopshtit të mbjellur me vetëtima
Të fshehin diellin kur fryn moti rendë
Këngë të ëmbël i këndojnë me cicërima.

Por tenda e zogjve nga vetmia u shemb
Se vetmia pakëz bjeshkët i kish vrarë
Era flamuj gjethnajash ngriti në shkëmb
Dhe zogjët jeshil u kthyen në magjistarë.





STREHA E VJETËR

E di. Në krevet curulitet toja
E çelsi fle gjumë dikund në një skutë
Kullës nga çatia iu ka hapur goja
Dhe ofshanë butë.

Në vetull të derës qan një plasë
E në oden të burrave vetmia u përgjak
E gjyshit kutia e duhanit me letra
Për mysafir rri tek rrasa në oxhak

Ngrohtë në qoshen e urës rri një fjalë e shkret
Frika ka hyrë në mua
Rresht dhjetë breza nga trolli një nuk shket
Mos këputet filli tek un drua.

Në hi të syrit shikimi krahët përdredh
Mos të vrasë zogj pendimi
Në mote gjak e lot mbledh,
Strehë e vjetër, strehë amshimi.

E mbështes kokën time mbi prag
Pres një fjalë, një përkëdhelje, një bekim
Po unë kurrë s’të kam harruar edhe larg
Strehë e vjetër, strehë në amshim.





STANET NË BJESHKË

Gjithë stinën
Bjeshka u curulit
Në prehrin e ditës.

E stanet
Bënë sehire
E veruan në vetmi...





O LEKBIBASE VASHË BJESHKËTARE

O Lekbibase vashë bjashkëtare
Rrexe dielli në livadhe
Rrexe hëne nëpër zhare
Kurë veshë vello shtojzovalle.

Kur qeshë ti qesh dhe Marini
Zogu i malit heshtë në kreshtë
Nga liqeni ngrihet Drini
Hypë në kalë e ngjitet në bjeshkë.

Njomzo ahu, njomzo kajsia
Në vetull mali e në pllaja
Borën e vjetër e shkrinë Kakia
Nga xhelozia e nga sevdaja.






ZOGJËT JU NUK E DINI QË S’FLE

Zogj me këngë më zgjoni
Në mëngjes
Them se zgjim më të ëmbël
Nuk ka.
E ju nuk e dini miqtë e mijë
Që s’fle.
Se qielli i nxirë,
Pikon lot në brengen time
Medet.
Dhimbja fsheh plagën
Më lehtë se fjalën.
Diku pranë ujët që rrjedh
Hijes të qelisë
Ku tunden prangat
Tani në agim
Në sytë e tim birë
Si në vaj.
Kush vallë me lustra hijesh
Sajoi mbrëmjen e dimrit
Që erdhi
Duke u kredhur në terr
E u kacavjerrë frikshëm
Në hekurat e burgut.
Qumështor të unët
Digjen prajshëm
Në flakën e hashashit
Për një çikë punë
Që nuk ua dhamë
Për një copëz bukë
Që nuk e kanë
E shpirtit u humbasin
Në karvanin e cicërima
Të zogjve.

Zogj ju nuk e dini
Që s’fle
Kur ujërat qajnë
Për gurrën që humbet në ranishte.
S’fle se yjet rreth meje
Gjëmojnë nga prangat
E syri i qiellit loton
Mbi mua pleqëri flokëbardhë
Pa mëshirë.
E një vikamë si stuhi
Pluskoi mall të qulltë
Në prag të mëngjesit
Prej kaq kohësh
Në të katër stinët.

A thua
Hyri në cicërimat tuaja
Vezullimi i ftohtë
Afër agimi.
I yllit tim duke u falur
E përkulur
Para tokës dy herë
Së bashku me njerëzit
Që sonte s’flenë nga pagjumësia
Duke matur me sy mes të çarës së dritares
Oborrin e qelisë
E flaka e brengës
U fiket pa zë nëpër terr
Diku pranë një gardiani
Që rojton bijtë tanë.
Rrethuar me tela gjembaçë
Që hiqen zvarrë nga dhembja.
Ah,të kish drejtësi
Që ta pranonin gjith njerëzit
Sytë e mijë, sonte
S’do të ishin të pa gjumë.

Zogj ju nuk e dini
Që s’fle
Se qielli është i inatosur
E hëna mi fshehë sytë
Mbas bjeshkëve,
E lumi mi fshehë gurgullimat
E se e di që jam etshëm,
E kulla ma fshehë sofrën
E se e di që jam i unët,
E shteti nuk e di që marr frymë
Por unë
Nga brinja e Atdheut
Jam
Se këtu kam lindur
E i përgjërohem
Të më japë në pronësi
Dy pëllëmbë tokë
Vetëm dy pëllëmbë
Ti kam të miat
Sa për një varr
Kurë të vdes.


Zogj
Me këngë
Më zgjoni
Në mëngjes
Them se
Zgjim më të ëmbël
Nuk ka.
Por,
Ju nuk e dini
Që s’fle ...





GJËMË BURRASH

Britma burrash
Spiruar
Në gurët e kohës.

Dhe gjethi i njomë
Në lis
Ngjethet
E dridhet
Si thupra në ujë.
Lotët rrjedhin
Si krua bri mali
Faqeve të rrudhura.


Mbytur në trishtim
Qielli ngrinë.
Vetëm
Ka mbetur
Dhembja.
Zogjët e zhurmave
Fluturojnë
Sipër reve.

Ç'panë sytë
Ç'ndieu zemra
Në breg të këtij deti
Të trishtuar
Që dallgon lot
Mes vështrimeve
Lisi i akullt
Mbinë në buzë


Eh, mjeri vllau im, i mjeri unë
I mjeri për ty.
Eh i mjeriiiiiiiiiiiiiii
Ho, ho, ho,ho,ho,hoooooooooo.






KROI NË RRUGË


E kam gjetur gështenjën e vjetër duke qarë
Dihamë e ofshamë ndihej gjer larg,
Kurora mezi mbahej në trup të vjetër
As një qift nuk puthej në hijen e saj
Se hija qe spiruar nëpër gur e grisur nëpër ferra
Hedhur në përrua si këmishë fukaraje,
Kur ika unë, kroi im i mirë...
Kishe filluar jetë të re, shuaje etje rrugëtarësh...
Dashnishtë puthje vasha në buzë, në faqe e qafë
Edhe fieraket e këndshme i puthje
Që unë s’munda ti puthi dashtënisntë
Veç një rreze drite u mora në sytë e vesës së mëngjesit
Dhe zjarrminë e hënës
Që u digjte faqet, gjinjtë, ujëvarat e flokëve
Luljetës, Athinës, Terezinës e Manushaqes.
Po ti puthi për mua në buzë, në faqe, në qafë e gjokes
Puthi në gegërisht
E në gegërisht thuaj dy fjalë dashurie në vesh
Që nuk munda me ua thanë...

Tropojë me dt. 24. 6. 1973.







DY PËLLËMBË TOKË


Në vorbull të motit më ka lenë i pari
Kur toka digjej nga luftërat ashiqare
Dy pëllëmbë tok e pak zjarr shqiptari
Ballë për ballë me një bote hileqare


Ndër kreshta për një krah barë tuflak
Dhe për një tufë gojfil alpin erëqet
Dhimbshëm kam lënë një grushte gjak
Të shërohen plagët e gurit të shkret.


Në oborr t’ kullës shkëmbi, dimër te dera
Përsipër hëna manare plasaritur qerpiku
Shtigjeve të ngushta bredh lumi dhe era
Nga kafazi im zogu i moshës më iku.


Jap e jap të shqyej qiellin tim çikë-çikë
Rrudhat mbi ballë në radhë si valë deti
Dhe një lot, dhe një pikë djerse mbeti
Dhe ky shkopi i shkret nga unë ka frikë?!