Donnerstag, 28. Juni 2012
Seveme Fetiqi: NË KUJTIM TË POETES
ISHTE KOHË E PAKOHË
(legjendë)
Derisa shkiu binte
Mbi fushat tona
Historia shtrinte këmbët
Në legjendë
Grykave kriste pushkë, shpateve
Dëgjohej këngë e fyellit
Derisapërbotshëm binte shi
Mbi fushat tona
Fushat i linin shkret, maleve
Bënin dasma
Mes dasmave e vdekjeve
Legjenda shtrinte këmbët
Në histori
BUKURI E ZGJUAR
Unë në ty kthehesha përherë
Me një grusht dashuri
Më tepër
Shtëpia ime (pa numër)
Midis këngëve
Vargu im
Dhe malli i një moti
Çdo herë kur dita e re i jepete dritë
Dashurisë sime
Soditjet shpaloheshin para buzëqeshjes
E kënga ime e kishte ngjyrën
E blerimit
Çdoherë kur të rrihnin erërat
Të pagëzonin me të gjitha emrat
Shtëpia ime
PA TITULL
Emrat e mbiemrat ne ndërruan
Herë na thane Muhamed
Herë Krisht i besuam
Emra e mbiemra mbetën
E ne , në binarë të kohës
Kohën shaluam.
Montag, 25. Juni 2012
Lumo Kolleshi: Etimologji poetike me germen "Ç"
Çabej
Çfare bej i pamshem e i rende
Ne sinoret e hershem
Te gjuhes me te vjeter te Ballkanit.
Te gjuhes me te vjeter te Ballkanit.
Çameri
Ça
Meri
Dhe ende kullojne gjak bajonetat
Nga barku i grave shtatzene.
Foshnja qe nuk linden kurre ne token e vdekjes.
Ça
Meri
Dhe ende kullojne gjak bajonetat
Nga barku i grave shtatzene.
Foshnja qe nuk linden kurre ne token e vdekjes.
Donnerstag, 21. Juni 2012
Jorgo Telo: PËRBALLË TEJE, NAIM!
PËRBALLË TEJE, NAIM!
Or’ e çast, poet, të kam përballë.
Po të shoh të gdhendur në profil.
Dhe më vijnë vargjet radhë – radhë,
Dhe më vjen zëplotë, zëbilbil!
Më vjen me Ty “Bagëti e Bujqësia”
Më sillen ndërmend vargjet e saj.
Më hyn në shpirt krejt Shqipëria.
E vargjet nëpër buzë i bëzaj.
Ato çka the për gjuhën shqipe
Gjithkush i ka gdhëndur në shpirt.
Me veprën tënde majat ngjite.
Çdo fjalë jotja pareshtur shndrit.
Për fikjen tënde vajtoi Çajupi.
Sikur ta dije, si foli mes vargjesh...!
Të mban atdheu si pjesë trupi.
Më madhështor sot na përshfaqesh.
Duket sikur flet e të mbaj në dorë
Sikur mbaj vende edhe shekuj.
Sikur diellin mbaj në kraharor.
Para teje mbetemi dishepuj...
Teksa të shoh kaq pranë vetes,
Nuk ndihem i vetëm kurrsesi.
Idhull i artë për mua mbetesh.
Model atdhetarie – gjithsesi...
Mittwoch, 6. Juni 2012
Fadil Curri: TRI SKICA PËR POEZI
PENA
Ju,
shkrimtarë të brezit të ri,
mos u habitni nëse betohem
se penën dikur e kishiim
mehlem për varrë e varr,
shkop magjik për shpëtimin e ajrit,
pa të cilin edhe shqipja ime
Nuk kumbonte në ty e poezi.
Ju,
shkrimtarë të brezit më të ri,
mos u habitini nëse betohem
se penën e kishim shpatë për prerjen e djajve,
penën e kishim kopsht
për prehje e qepallava të dashurisë së verbuar me mungesë,
penën e kishim arkë të thesarit jetik
të vjedhur me dhunë nga secili armik,
penën e kishim çelës që hapte në terrzi
portën e Pavarësisë ëndërrimtare,
penën e kishim kulm të ngujuar fort për antifurtunë
të shtëpisë së quajtur Bashkim Kombëtar Shqiptar.
Ju,
shkrimtarë të brezit edhe më të ri,
mos u habitni kur betohem
se penën e kishim enë e venë hyjnish.
penën e kishim frymëzim për dashuri,
prore krijonim fëmijë e poezi,
Të mos plaket e harrohet oborri,
Te jete i gjallë, i ri, plot freski.
HALLI
Jam në hall
që kam mall.
Kërkoj derman, or lum miku,
qëkur poezia më iku.
Nuk kalon nata pa i thirrë muzat e mira.
Si mike të paftuara më vinë klithmat e pështira!
Poezia ia mbathi me të katra si ikën jeta
Do të kthehet pa ardhur vdekja.
Kështu më ngushëlloi në mëngjes sibila ime,
për kthimin hijerëndë të poezisë time.
TREKËMBËSHI
Atyre që (s’) marrin pjesë në mitingun letrar “Trekëndëshi poetik i Paqes” në Karadak
Plaka që thurr histori me rudha,
Ulet në shkam dhe i këndon nipit histori,
E mëkon me gjuhën shqipe
Matematiken e numrit tre ia rrëfen
Si të bëhet në Një qeveri
Në Një Shtëpi.
Në Karadak dielli lind tri herë,
vrushkujt ia kanë përçarë johyjnisht,
kërkon një trekëmbësh për prehje,
si të plakës që ngrohet vetëm në mëngjes,
kur dielli shkëlqen si koka e nipit,
duke e ledhatuar me ninullat kalëruese.
Në Karadak trekëmbëshi shkruan poezi,
Plaka e Dielli kërkojnë kolltuk
Për trurin që e rehaton trupin
Trekëmbëshi do shtratin për shtatin e vet.
Dienstag, 5. Juni 2012
Dy poezi nga Fadil Curri
PENA
Ju,
shkrimtarë të brezit të ri,
mos u habitni nëse betohem se
penën dikur e kishiim
mehlem për varr,
shkop magjik.
Ju,
shkrimtarë të brezit më të ri,
mos u habintini nëse betohem se
penën e kishim shpatë të prenim djajt,
penën e kishim kopsht për prehje
të dashurisë së munguar,
penën e kishim arkë të thesarit
të vjedhur me dhunë nga armiqtë,
penën e kishim çelës që hapte
portën e Pavarësisë ëndërrimtare,
penën e kishim kulm të ngujuar fort
të shtëpisë së quajtur Bashkim Shqiptar.
Ju, shkrimtarë të brezi edhe më ri,
mos u habitni kur betohem se penën e kishim
edhe frymëzim për dashuri,
prore krijonim fëmijë e poezi
HALLI
Jam në hall
që kam mall.
Kërkoj derman, or lum miku,
qëkur poezia më iku.
Nuk kalon nata pa i thirrë muzat e mira.
Si mike të paftuara më vinë klithmat e pështira.
Poezia ia mbathi me të katra si ikën jeta
Pa u kthyer nuk e lë, pa ardhur vdekja.
Kështu më trimëroi në mngjes sibila ime,
për kthimin hijerëndë të poezisë time.
Jam në hall
që kam mall.
Kërkoj derman, or lum miku,
qëkur poezia më iku.
Nuk kalon nata pa i thirrë muzat e mira.
Si mike të paftuara më vinë klithmat e pështira.
Poezia ia mbathi me të katra si ikën jeta
Pa u kthyer nuk e lë, pa ardhur vdekja.
Kështu më trimëroi në mngjes sibila ime,
për kthimin hijerëndë të poezisë time.
Abonnieren
Posts (Atom)