Donnerstag, 28. Juni 2012

Seveme Fetiqi: NË KUJTIM TË POETES


IN MEMORIAM

Fehime Selimi-Bajra,Preshevë

Fehime Selimi – Bajra u lind më 10 dhetor 1954 në Preshevë.Rjedh nga një familje me tradita arsimore dhe patriotike,shkollën fillore e kreu në vendlindje e me pas shkollën e mesme në Shkup,ndërsa studimet universitare,Dega Gjuhë e Letërsi Shqipe,në Universitetin Filozofik të Prishtinës.
Me krijimtari letrare u mor që nga vitet e ’70-ta.Ka shkruar në shtypin e asaj kohe pandërprerë si në:”Rilindja”,”´Fjala”,”Bota e Re” etj. Kryesisht ka shkruar për të rritur,po gjejmë edhe disa poezi për më të vegjëlit .
“Në vetullën e Tanushës prehet harrimi
Arkeologët gërmojnë buzëqeshjet tua
Dhe ëndrrat e mia
Ulpianë “


Ka shkruar kryesisht poezi por ka diqka edhe në prozë por fatkeqësisht ato ekzistojnë vetëm në dorëshkrim. Ushtroi profesionin e gazetares në të përditshmen “Rilindja”,pastaj si përkthyese në Kuvendin Krahinor të Kosovës deri në shembjen e autonomisë së Kosovës.
E më pas në fillimin e viteve të ’90-ta për shkaqe sigurie pasi që bashkëshorti i poetës ishte i burgosur politik(Isa Bajra) u detyruan që të shpërngulën me familje në Istog, në vendlindjen e shokut duke e braktisur kështu jetën në “Prishtinën e saj” që aq shumë e deshi…Por edhe aty poetja jonë shpejt e gjenë vetën i përshtatet jetës dhe bën shoqëri që do ti zgjasin tërë jetës,kah filimi i vitit ’93 kyqet në radhët e “Forumit të Gruas të LDK-së” ku qëndroi me besnikëri dhe dha maksimumin e vet,deri në vitin ’99,vitin e tmerrshëm po edhe vitin e fitorës sonë të madhe.
Kështu në fillimin e vitit 2000 fillon punën në Shoqatën e Gruas “Arbëria” në Istog.Aty ajo boton për tre vite gazetën mujore “Arbëria” dhe njëkohësisht punon në biblotekën e po kësaj shoqate.
Jetoi një jetë te qetë me familjen e saj ishte shumë e lumtur dhe e donte natyrën e sidomos natyrën e bukur që ka Istogu,por nuk do të zgjasë shumë kjo lumturi-harmoni familjare ,sepse poetja jonë do të kur preket nga “sëmundja e shekullit”më 2004 dhe më pas më 2005 do të ndahet nga kjo jetë…
Për të lënë pas vetës një bagazh të madh në kulturën dhe historinë më të re të Kosovës,si një ndër thesaret e këtij brezi…
Përmbledhjën e parë letrare “Fjala ime ka etje” e botoi më 1980 në Shtëpinë Botuese “Flaka e vëllazërimit” në Shkup,
e pastaj “Lule në ethe” më 1982 në Prishtinë në “Rilindje”,”Dita e trembëdhjetë” më 1990 po ashtu në “Rilindje” dhe “Kohë shirash” u botua fatkeqësisht pas vdekjes së poetës sonë të dashur më 2007 nga Shtëpia Botuese “Vatra”.

Cikël poezish nga kjo autore e ndjerë





 ISHTE KOHË E PAKOHË
(legjendë)

Derisa shkiu binte
Mbi fushat tona

Historia shtrinte këmbët
Në legjendë

Grykave kriste pushkë, shpateve
Dëgjohej këngë e fyellit

Derisapërbotshëm binte shi
Mbi fushat tona

Fushat i linin shkret, maleve
Bënin dasma

Mes dasmave e vdekjeve
Legjenda shtrinte këmbët
Në histori





BUKURI E ZGJUAR

Unë në ty kthehesha përherë
Me një grusht dashuri
Më tepër
Shtëpia ime (pa numër)

Midis këngëve
Vargu im
Dhe malli i një moti

Çdo herë kur dita e re i jepete dritë
Dashurisë sime

Soditjet shpaloheshin para buzëqeshjes
E kënga ime e kishte ngjyrën
E blerimit

Çdoherë kur të rrihnin erërat
Të pagëzonin me të gjitha emrat
Shtëpia ime




PA TITULL

Emrat e mbiemrat ne ndërruan
Herë na thane Muhamed
Herë Krisht i besuam
Emra e mbiemra mbetën
E ne , në binarë të kohës
Kohën shaluam.

Montag, 25. Juni 2012

Lumo Kolleshi: Etimologji poetike me germen "Ç"



Çabej

Çfare bej i pamshem e i rende
Ne sinoret e hershem
Te gjuhes me te vjeter te Ballkanit.
 

 
 
Çameri

Ça
Meri
Dhe ende kullojne gjak bajonetat
Nga barku i grave shtatzene.
Foshnja qe nuk linden kurre ne token e vdekjes.

Donnerstag, 21. Juni 2012

Jorgo Telo: PËRBALLË TEJE, NAIM!


PËRBALLË TEJE, NAIM!

Or’ e çast, poet, të kam përballë.
Po të shoh të gdhendur në profil.
Dhe më vijnë vargjet radhë – radhë,
Dhe më vjen zëplotë, zëbilbil!

Më vjen me Ty “Bagëti e Bujqësia”
Më sillen ndërmend vargjet e saj.
Më hyn në shpirt krejt Shqipëria.
E vargjet nëpër buzë i bëzaj.

Ato çka the për gjuhën shqipe
Gjithkush i ka gdhëndur në shpirt.
Me veprën tënde majat ngjite.
Çdo fjalë jotja pareshtur shndrit.

Për fikjen tënde vajtoi Çajupi.
Sikur ta dije, si foli mes vargjesh...!
Të mban atdheu si pjesë trupi.
Më madhështor sot na përshfaqesh.

Duket sikur flet e të mbaj në dorë
Sikur mbaj vende edhe shekuj.
Sikur diellin mbaj në kraharor.
Para teje mbetemi dishepuj...

Teksa të shoh kaq pranë vetes,
Nuk ndihem i vetëm kurrsesi.
Idhull i artë për mua mbetesh.
Model atdhetarie – gjithsesi...

Mittwoch, 6. Juni 2012

Fadil Curri: TRI SKICA PËR POEZI


PENA

Ju,
shkrimtarë të brezit të ri,
mos u habitni nëse betohem
se penën dikur e kishiim
mehlem për varrë e varr,
shkop magjik për shpëtimin e ajrit,
pa të cilin edhe shqipja ime
Nuk kumbonte në ty e poezi.

Ju,
shkrimtarë të brezit më të ri,
mos u habitini nëse betohem
se penën e kishim shpatë për prerjen e djajve,
penën e kishim kopsht
për prehje e qepallava të dashurisë së verbuar me mungesë,
penën e kishim arkë të thesarit jetik
të vjedhur me dhunë nga secili armik,
penën e kishim çelës që hapte në terrzi
portën e Pavarësisë ëndërrimtare,
penën e kishim kulm të ngujuar fort për antifurtunë
të shtëpisë së quajtur Bashkim Kombëtar Shqiptar.


Ju,
shkrimtarë të brezit edhe më të ri,
mos u habitni kur betohem
se penën e kishim enë e venë hyjnish.
penën e kishim frymëzim për dashuri,
prore krijonim fëmijë e poezi,
Të mos plaket e harrohet oborri,
Te jete i gjallë, i ri, plot freski.





HALLI

Jam në hall
që kam mall.

Kërkoj derman, or lum miku,
qëkur poezia më iku.

Nuk kalon nata pa i thirrë muzat e mira.
Si mike të paftuara më vinë klithmat e pështira!

Poezia ia mbathi me të katra si ikën jeta
Do të kthehet pa ardhur vdekja.

Kështu më ngushëlloi në mëngjes sibila ime,
për kthimin hijerëndë të poezisë time.







TREKËMBËSHI


Atyre që (s’) marrin pjesë në mitingun letrar “Trekëndëshi poetik i Paqes” në Karadak


Plaka që thurr histori me rudha,
Ulet në shkam dhe i këndon nipit histori,
E mëkon me gjuhën shqipe
Matematiken e numrit tre ia rrëfen
Si të bëhet në Një qeveri
Në Një Shtëpi.

Në Karadak dielli lind tri herë,
vrushkujt ia kanë përçarë johyjnisht,
kërkon një trekëmbësh për prehje,
si të plakës që ngrohet vetëm në mëngjes,
kur dielli shkëlqen si koka e nipit,
duke e ledhatuar me ninullat kalëruese.

Në Karadak trekëmbëshi shkruan poezi,
Plaka e Dielli kërkojnë kolltuk
Për trurin që e rehaton trupin
Trekëmbëshi do shtratin për shtatin e vet.

Dienstag, 5. Juni 2012

Dy poezi nga Fadil Curri


PENA

Ju,
shkrimtarë të brezit të ri,
mos u habitni nëse betohem se
penën dikur e kishiim
mehlem për varr,
shkop magjik.

Ju,
shkrimtarë të brezit më të ri,
mos u habintini nëse betohem se
penën e kishim shpatë të prenim djajt,
penën e kishim kopsht për prehje
të dashurisë së munguar,
penën e kishim arkë të thesarit
të vjedhur me dhunë nga armiqtë,
penën e kishim çelës që hapte
portën e Pavarësisë ëndërrimtare,
penën e kishim kulm të ngujuar fort
të shtëpisë së quajtur Bashkim Shqiptar.

Ju, shkrimtarë të brezi edhe më ri,
mos u habitni kur betohem se penën e kishim
edhe frymëzim për dashuri,
prore krijonim fëmijë e poezi






HALLI

Jam në hall
që kam mall.

Kërkoj derman, or lum miku,
qëkur poezia më iku.

Nuk kalon nata pa i thirrë muzat e mira.
Si mike të paftuara më vinë klithmat e pështira.

Poezia ia mbathi me të katra si ikën jeta
Pa u kthyer nuk e lë, pa ardhur vdekja.

Kështu më trimëroi në mngjes sibila ime,
për kthimin hijerëndë të poezisë time.