Freitag, 6. März 2015

Tyran Spahiu - Cikël poetik

POETI NË MOSHË

I rrudhosur në moshë..shtyer
 Shpirti fisnik i qytetit..kalldërmave
 Mbështjellur me dashuri të ngrohtë
 Gëzon frytet në familjen e pasur.

Ndihet forca e palëkundur e besimit
 Besnikëria është kulm pikant
 Mbuluar jeton urtësia e kultivuar
 Në shpirtin e poetit artist.

Poezit e bukura derdhen nga lapsi i tij
 Shkruar me sinqeritet dhe dashuri
 Rrëfen qetë ngjarjet dhe ndodhit
 Akumuluar me vite në qenien e tij.

Vlerëson lartë këtë harmoni muzik
 Çmon këtë simfoni të ushtruar të mesnatës
 Tërë këtë ruan me xhelozi të pareshtur
 Poeti ynë Prizreni.



KËMISHA E SHTRATIT

Uritur dhe i etur
 Për praninë tënde
 I vetmuar në oxhakun e bashkejetesës
 Silueta loz para syve të mi.

Shtrij dorën kah malet e Sharrit
 Fuqia e tyre është sa një grusht
 Egërsia trumpeton trurin tim
 Nuk guxoj të bëjë krahasim me ty.

Në verandë gjethet e verdha mbi tavolinë
 Kafja dhe pija shtesë shoqërojnë
 Larg shumë larg në pambarim
 Trupi yt përqafon pafundësinë.

Yjet humben nga horizonti
 Ndëgjohen pikat që godasin
 Ndoshta ato do të të sjellin
 Në tavolinën time në verandë.

Papritmas
 Ylberi me madhështi më njofton
 Gjërë e gjatë vjen tek unë
 Shoh fytyrën buzëqeshjen tënde
 Zbret në karrigën e zbrazët.

Veshur si mjellma
 Ngjyrat pasurojnë pa masë
 Hapi krahët rrëshkjet tek unë
 Ndiej ngrohtësinë tënde dhe trupin e dridhosur.

Shtërngoj të mos më fluturosh
 Gjoksi im të dashuron dhe shkrin
 Si pupla e pëllumbeshës
 Futemi në këmishën e shtratit.




 

KARROCIERËT E NATËS

U shtrinë fjalët e tua kërcënuese
 Klithmën tënde ende e ndjejë
 Kthim nuk ka kërkim falja u varos
 Jeta aristokrate më pret.

Në pardesyn e zezë të shiut
 U largove pa kthyer kokën
 Hapat e tua të sigurta
 U zhdukën në mjegullën mistike.

U humbe si gjurmët në dëborë
 U trete si shija e ëmbël
 Fluturove e vetmuar
 Në hapësirën e panjohur.

Kërkova zërin tënd në qytet
 Aromën joshëse
 Buzëqeshjet e tua intriguese
 Të kërkova ty jetën time
 Sot
 Hyjnesha tjetër hyri në poret e jetës
 Si hija e paftuar
 Ofroi besnikëri dhe dashuri
 Trupit tim të etur.

Si trupi qiellor i fëmijëve
 Vet dielli në kasollën time
 Natyrë virgjër si kreshtë mali
 Krijesë që frymon oxhakun tonë.

Ti je larg atje...bordel neveri
 Në ajrin e qelbur të krimit trupor
 Nën baltën e jetës së ndotur
 Ndëgjohet melodia e karrocierëve të natës .



POETI YNË

Pasardhësit si drita e alfabetit
 Erdhën në këtë mjedis të pasur
 Ju vetëm mund të imagjinoni
 Princin e familjes së juaj.

Rron si një aristokrat
 Në shoqërinë gjysmë të robëruar
 Është kalorësi i familjes
 Në dyluftim me kohën.

Sjellja thesar i tij
 Pasuria kënaqësia mendore
 Pasanik i pashterur në shpirt
 Kalorësi i ditëve tona.

Netët e varfëra të pleqërisë
 Dëshira e paepur për ju
 Gjthmon inspirim i pashtershëm
 Për krijuesin Poetin Tonë


 

BALADË

Ndëgjohet madhështia në freskinë e natës
 Thua se
 Tingujt vallëzojnë në ajër
 Kënga e rapsodit më strehon
 Lyra me fuqinë e saj thotë
 Eja ndëgjo i dashur
 Përjetimet e vashëzës baladë.

Në verandën e mbuluar me gjethe
 Të verdha kuqremta gjelbërta
 Uji i ftohtë i kroit
 Begatojnë notat e baladës.

E dashura ime mbylli sytë
 Udhëton larg në likenin tonë
 Ku mjellmat dhe dashnorët vallëzojnë
 Në muzikën e mesnatës.

Vallja e yjeve përcjell
 Harmoninë e akordeve
 Si shkopi i magjistarit
 Derdhen yjet në ajër.




TRE VËLLEZËR

Hyrën si tre gladiatorë
 Të ngritur dhe shtatëlartë
 Qëndrimi i tyre dinjitoz
 Pasuroi ditën tonë.

Drita që reflektonin
 Mbushi dhomën e vogël
 Me trup të fuqishëm
 Fisnikët e familjes.

Sinqeriteti i tyre cilësor
 Na pushtoi me krenari
 Modest në sjellje dhe bisedë
 Brengat na lehtësuan.

Princi i mesëm në moshë
 Më përkujtoi Aristokratin e familjes
 Madhëria e këtyre djelmoshave
 Takon Zonjës se Bekuar të shtëpisë.
 U largova për një kohë të shkurtë
 I gjeta në rrugë si tre kolonë të tempullit kështjellë
 I ftova në një tryezë të rrumbullakët të drekës
 Këta tre Kalorës Arbanë.



VALLE MESNATE

Ndëgjohen zëra të qeshurat virusal
 Festojnë festën e zjarrtë
 Janë të panjohur ajo më mahniti
 Buzëqeshja sfiduese më ftoi në tavolinë.

Për ball kamini i lundëron dritat
 Klubi poeti kujton 1001 netët
 I etur edhe për një shikim të saj
 Dërgoj porosi telepati mentale.

Mesazhi arriti në ndjesinë e saj
 I ngriti sytë të më takoj
 Trupi i hollë fytyra joshëse
 Shikjoi kah dera e posa hapur.

Nuk arrita të mësoj si ndodhi
 Ulur afër pishinës hëna më shoqëron
 U afrua gracioze me gishtë në buzë
 Më mbuloi joshja ekstaza e saj.

Vallja e yjeve në pishinë vazhdon
 Muzgu u çudotur u dorëzua epshit
 Dëshira e flakët dritat I neutralizoi
 Unë ajo dhe vallja në pishinë…



TROKITJA

Lindte çdo ditë posi dielli
 Shikjoja dhe pyesja pasqyrën
 Një ditë e ndala hirësinë e saj
 Veshur me kostum dhe atlete
 Në shtegun e preferuar
 Djersitur freskët dhe e njomë
 Si lulet e para në bjeshkën me dëborë
 Mbuluan hapësirën time
 Gishtat e duarve stërhollë
 Shtati si lisi në qiellin erotik.

Drejtova sytë në te
 Morra përgjigje të ngrohtë
 Përshëndeti ftesën për pije
 Tek pallua parku buzë West Egg

Erdhi si fryma e jugut të detit
 E ngrohtë dhe freskët
 Sytë e kalimtarëve u ngulitën tek vashëza
 Shprehnin ndjenjën e lakmisë.

Ofrova karrigën përball shtrihej kështjella
 Si bora e dimrit frikohesha shkrirjes
 Si bubullima sulmova retë e zeza…

Trokitja në derë më alarmoi
 Rrëmuja goditi qetësinë time
 Në dhomën e vogël në nënkulm
 Ajri i ftohtë dhe i ashpër
 Ndjeva dhimbje vështirë të skjaruar.

Mos më thirrni në emër mos kërkoni qiranë
 Mos më dëboni në dimrin e ngordhjes
 Lëkura ime e lirë juve nuk ju ngop
 As liria ime në varfëri ‘nuk ju mëkaton’.

Pushtetin tim të rrugëtimit jetësor
 Mbështetur në penë dhe fjalë
 Qëndisur vetëm me bukë dhe ujë
 Rrugëtoj këtë jetë të kësaj bote.



BISHË

Egërsira në trupin e tij
 Gjëmon posi stuhia në bjeshkë
 Tingëllon shumë hijerëndë
 Frika futet në vena të gjakut.

Pushteti buçitë pa kontroll
 Ulërinë pa artikuluar
 Përplasjet dhe shfryrjet
 Infektojnë rrethinën e pastër.

Vrullshëm si ujëvarja që bie nga lartë
 Eksplodojnë shkëmbinjtë uji avullon
 Fundoset jeta bisha triumfon
 Përpjekjet e furishme ngadhnjenjë.

Shkretë dhe primitiv në hije jeton
 Pret momentin dhe sulmon
 Godet furishëm gjurmët i fsheh
 Në detin e tërbuar frymëzohet.

Papërmbajtur ushqehet me thika
 Zjarri ate e udhëheq
 I stuhishëm ndaj mirësisë dhe butësisë
 Egërsira e pandershëm noton.

Një ditë shumë shpejtë një ditë
 Qelbaniku i palarë
 Do goditet nga mëshira dhe edukata
 Venitet dhe shuhet ky yll i ndyrë.

Shkëlqimi dhe madhështia
 E virtytit të ndershëm human
 Do notojnë në ujërat e qeta hapësinore
 Pa zhurmë bukur jeta do vazhdoj në vazhdimësi.



ZONJUSHË

MË DREJTO shtigjeve të pashkelura të dashurisë
 Mbuluar me gjethe të verdha të arta
 Në ujëvaret e fshehura të epshit
 Larg nga të prekurit e tradhtisë.

Në sferat e fshehura të Olimpit
 Në Romën e lashtë me verë
 Rrugët e shtruara me mëkate
 Në pafundësinë e imagjinatës ekstazë.

Në dhomën e çajit të geishas
 Veshur me kimono të zezë të magjisë
 Shfaqjet e zjarrta tingujsh
 Vallëzimet e perlave të kënaqësisë.

Tek ndjenjat e shfrenuara eskimeze
 Në ngricat e Arktikut dimëror
 Shpërblimi i pasionit të mirëpret
 Në igloo mbuluar me lëkurë të ariut polar.

Arritja në pjellën e fantazisë
 Imagjinata- arti i zonjushës
 Shkathtësitë e egra të natyrës
 Të na dërgon në botën magjepsëse të çmendurisë…



GJUMI

...kjo kohë e padukshme për shqisat
 Pushon qetë dhe rrëshkjet
 Ç ’ ndodh në kilometra segmente të trurit
 Gjumi patrembur pushon natën.

Dalur jashtë natyrës njeri
 Vrapoj në hapësirë
 Jam i vetmuar udhëtoj
 Mbi oqeanet dhe lartësitë e tokës.

Zëra të quditshme më presin atje
 Ngjyrat janë mbitokësore
 Shoh lumenj rrjedhin poshtë
 Jam i lehtë si ajri.

Ç’ është kjo unë fluturoj
 Në errësirën e plotë të galaktikës
 Ngutem dhe vazhdoj rrugën
 Më pret nuk di kush !

Dridhet jehon zëri në këtë botë
 Si dhoma e qelqit tërë zbukuron
 Shoh njerëzit e harruar që moti
 Bisedojmë hapur kënaqësia shoqëron.

Nuk di nga cila derë jam dalë
 Më mbulon siguria
 Asgjë nuk preki jetë e çuditshme kjo
 Ku shkuan shtëpia shkolla ime.

Shoh shumë larg këmbët ecin në ajër
 Duart më notojnë
 E gjithë kjo aq është aq spektakolare
 Gjeta veten në këtë bukuri.

Shputat e mia prekin këmbët e saj
 Ftohtë acar fluskat e dëborës
 Fus kokën nën mbulojsen e nxehtë
 Nuk dua të kthehem në këtë jetë.



NUK DUA

Aftësinë tënde neveritëse
 Fjalët me shumë ironi
 Xhelozinë si armën
 Nuk i dua këto.

Sillesh si grua
 Pispillosur dhe veshur ngushtë
 Ngjyrat që bëjnë betejë
 Nuk i dallon ti.

Gjuha e mëkatarit
 Fjalorthi ofendues pa shije
 Shprehjet e ndyrë me bagazh gri
 Je ti.

Karriga e turpëruar dhe lavirja
 Durojnë arrogancën tënde
 Aty fundoset egoja yte
 Mëshirë dhe keqardhje ndiej.

Kot është sjellja e katandisur dhe kopja e njeriut
 Më duhet të iki larg e më larg
 Të anashkalojë rrugën tënde të qëndisur
 Më granit dhe pllaka mermeri.

Me lejo të largohem
 Ujit të burimit ti besoj
 Shiut dhe dëborës të nënshtrohem
 Mbështetem në avullin që zhduket dhe nuk ka kohë.


  

VEJA E ZEZË

....latrodectus - veja e zezë merimangë
 Më çmend trurin e helmuar
 Ngjyrat e saj shpërthejnë në të eturit
 Vërsulen marrëzisht në të pambrojtur.

Më këmbënofullë të armatosur rëndë
 Përqafon ofron puthje të zjarrtë
 Sjell buzë hendekut dhe greminës
 Viktimën në hije e sulmon.

Vallja e dashurisë vazhdon
 Epshi ndëgjohet gjërë e gjatë
 Ai i përbuzur i vogël
 Shpartallohet ashpër nga zonja e zezë.

Qindëra qindëra pasardhës helmon
 Kufomat e shtrirë kundërmojnë
 Katër anët e natyrës së dashur
 Habiten gjelbrimi ajri uji.

Kanibalët e vegjël të vejushës
 Ofrojnë gosti të vërtetë
 Pipthat e gjata gllabëritin
 Të pafuqishmit...viktimat e vejës së zezë

Njerëzit syhapur shikjojnë quditen
 Ç’ bëjnë fundërrinat e pushtetshëm
 Shtrirë në kolltuqet e mëndafshtë
 Qëndrojnë para pasardhësve shumëngjyrësh.

Thirrë natyra vetëdija humanizmi
 Mos më bezdisni o ju njerëz jetëshkurtë
 Voziteni nga fuqia e vejës së zezë
 Kërkoni me pa-ndëgjueshmëri Varkën Noel...



ISHTE SHKRUAR


E zymtë dhe e heshtur
 Flokët e shkapërdredhur
 Në dorën e majtë cigarja e dredhur
 Në djathtën lulja e venitur.

Zëri me ton të ulur
 Një dopio tha e lodhur
 E zbrazi gotën kokëulur
 Në kafenen tek këndi i ngritur.

U ngritë me shpresë të shuar
 Këmbët shkonin në formë të padëshiruar
 U ndie shumë e tradhtuar
 Nga djaloshi me flokë të shkurtuar.

Deri në pafundësi e mashtruar
 Më foton në xhep të vizatuar
 E dehur u ndal para shtëpisë së vjetëruar
 Kuptoi se ëndrrat janë rrënuar.

Shkoi në shtëpi e papushuar
 Hapi derën papenguar
 U fut në shtratë e vetmuar
 E tëra ndodhi siç ishte shkruar.


 

PLEQËRI NË VETMI

Në ndërtesën gjigante i vetmuar
 Ndëgjohen këmbët zërat kumbojnë
 I lodhur nga skamja jetësore
 Barra e rëndë atakon supet.

Loti nuk më mundon nuk e ndiej më
 Ka kohë është shterur nuk pikon
 Në atë vend besimi gjysmë- gjallëron
 Duke pritur afërmit të dashuritë e mi.

Dera jo e kyqur ka kohë që fton
 Kalamajtë ulërimat klithmat britmat
 Shpirti i mjeruar lëngon për kujdes
 Një gotë ujë një buzëqeshje një mirëmëngjes.

Gjumi me gallop humb nga këndi im
 Thërras me zë të lartë mos më braktis
 Ditët e gjata pritja më mbërthen
 E ndiej errësirën në shpirtin e verbër.

Nesër uh…nesër ndoshta do vijnë
 Flokarta dhe Zeshkani yjet e mi
 Do lëshohen nga tavani në oxhakun tim
 Imagjinojë ngrohtësinë përqafimet të puthurat e zjarrtë.

Numroj yjet kërkoj të më shoqërojnë
 Në këtë natë të ndërrimit kalendarik
 Lartë në kështjellë trokasin momentet e fundit
 Topi me gjyle shpërthen në copëza dymijë e …..



SI THUA

...i uritur për të të parë
 Maleve dhe buzëdeteve të kërkova
 Doja të shijoj hyjneshën në fron
 Forcën e natyrës trupin tënd.

I ulur në karrigën pran dritares
 Porosita kafe i mbuluar me mendime
 Përcjellja hyrje- daljet
 Vonesa yte më çmend .

Digjem pas teje...
 Mendimet më robërojnë
 Jam i zhytur në artin e mundshëm
 Di se dashuria ime e vonuar
 Qëndron në mes të rrugës e lagur.

Tramvaji më mbuloi pamjen
 Shpejtë si rrufeja u ngrita
 Ç’ndodhë në mendimet e mia të zymta
 Frika dridhet si zogu në lis.

Duart e njoma dhe të buta
 Më mbuluan sytë pamja u errësua
 Cingërroi dija dhe vetëdija
 Era e lëkurës të tradhtoi

Ashtu si luani që njeh luaneshën
 Shtrati qiftin
 Lumi ujin.

Çaste këto zgjatën shekuj
 Ndjenjat magjike as vërshimet nuk e shlyejnë
 Të kapa për gishta eksituese
 Bota ime e tërë u dorëzua.



NUK ERDHE

Bërë akull i zi nga vuajtja
 Këmbët e ngrirë në acar
 Duartë nuk i ndieja
 Përse nuk erdhe përsëri...

Të prita në atë stuhi
 Të më dhurosh frymën tënd
 Të ndezish unin tim
 Derisa mjegulla mistike më shoqëronte.

Kokëulur u largova
 Deri te lumi i pulëbardhave
 Zëri i tyre ndëgjohej deri në kup të qiellit
 I imi vajtonte në gjoks.

Pulëbardha ime e dashur
 Mjegulla mistike më ndëgjoni
 I tregoni do e presë edhe nesër
 Mjellmën time të ëndrrës.



PSE URREN

Në nënkulmin e mbuluar me qelq
 Zgjohesh sheh qiellin blu
 Në mbrëmje yjet të thërrasin
 Pse urren !

Shikjimi kah laguna e largët
 Jahtat e ankoruara në gji
 Erën e rrjetëve të peshkatarit
 Mos shkelmo!

Dhomën tënde të ngrohtë
 Shtrati me emocione i ngarkuar
 Ndeshjet e shumta të ndjenjave
 Pse kundërshton !

Jorganin e mbuluar me trëndafile
 Jastëkun e lagur me lot
 Dhomën e epshit
 Pse trazon !

.....Ajo si dëbora
 E bardhë dhe e sinqertë
 U shkri u venit
 Pse dënon !

Larg përtej detit
 Nën dritat e aurelës
 Gjeti pasionin e dashurisë
 Pse quditesh !

Mbaje ëndrrat gjallë
 Në jetën tënde të fjalës
 Le të vërshojnë shkronjat
 E pamposhturës dashuri !



XHONKE

Turpërova gjatë
 Sokaqet e ngushta
 Gishtat pikinë dhe gjakojnë
 Dhimbje dhe urrejtje.

Kurthi sfidues
 Në bodrumin e lagshtë
 Përqafim të forte
 Më dhuroi.

Serenata epshi I lagshtësisë
 Më ftoi në paturpësi
 Mjedisi i stolisurë si ajkë e rinisë
 Si 1001 netët më mposhtën.

Kjo fole ime qetësuese
 Më deh me bar gjumi
 Duartë e thata
 Shumë të mavijosura.

Trupi në ekstazën e qiellit pitoresk
 Bie nga lartësia si pupla
 Ngjyrat parajsore të ylberit
 Mirëpresin trupin tim të kurban-izuar.



ZËRI I NËNËS

Emocionet ngulfatin
 Fjalët shteren
 Ndjenjat zhyten
 Në bukuri.

Kam shumë kënaqësi të shkruaj
 Për zërin që më përcjell
 Gjithmonë ishte pjesë e imja
 Tani shumë më shumë.

Gjashtëdhjetë vjet bashkëjetesë
 Më Zonjën e Shtëpisë
 Nënën time të dashur
 Lotët e thata më mbulojnë.

Më uron rrugë të mbarë
 Agjërim të lehtë
 Më përcjell për në punë
 Si një hije.

Papritmas shkurtazi dëgjojë zërin e saj
 Jehon si eho
 Mendimet heshtur freskohen
 Kujtimet për të kaluarën ringjallen.

Edhe pse në moshë
 Zëri i saj i njomë
 Si zëri i nënave
 Mallëngjen kujton dhe do.



PURPURT...

Dhe kur horizonti të përqafon
 Në qetësi dielli perëndon
 Ngjyrat misterioze të ftojnë
 Jetën e bekuar të intrigojnë.

S’ bashku me hijen e gondolierit
 Afrohesh bukuroshes mistike
 Të qeshurit sfidues të fton
 futesh në kështjellë pran kanalit.

Ngjitesh në dhomën e purpurt
 Të mahnit eleganca e shijes
 Lartë piktura me katër stinë
 Vëmendjen të arreston shijen shpërblen.

Dritarja me perde kadife
 Shkrep pamjen në parkun parajsë
 Lundëron bukuria përrallore
 Ndihesh i arratisur në të purpurt.

Shtrirë pran kaminit Napoleon
 Ndjenjat lotojnë nga gëzimi
 Si pupëza e Rumit dorëzohesh
 Gishtave femërore të dashurisë.



NA STREHO

Nga kthetrat e vjeshtës së vyshkur
 Vuajtjet e nënës mëmëdhe
 Britmat e dhimbjes
 Analfabetët e paskrupulltë.

Fundosjen e inteligjencës kreative
 Dijeninë e varosur në arkivole
 Urrejtjen e mbuluar që nga lindja
 Gënjeshtrat e kulluara shtetërore.

Pseudo-motivimin njerëzor
 Shkronjat e manipuluara dhe përdhunuara
 Historinë e kultivuar në kuzhinë
 Erëzat e helmuara.

Zyret nëndetëse ovale
 Frymorët që kundërmojnë gllabërim
 Varfanjakët spiritual me sy përbindëshi
 Luksin e tepruar shtetëror.

Dimrin e pafund në kotec
 Vogëlushet përqafuarë pran oxhakut të zbrazët
 Afshin e fundit të dhimbshëm të frymëmarrjes
 PERËNDI na streho na streho na streho…


 

JAM FAJTOR

Ekzistoj në këtë çmenduri
 Rrezatoj pleqëri
 Shoqëria e lodhur
 Sytë e uritur
 JAM FAJTOR…

Fjalët e thënë gabimisht
 Të bërat e pabëra
 Përvojat e mbledhura në rini
 Edukatën e fituar në kështjellën pasuri
 JAM FAJTOR...

Ndiej kënaqësinë e jetës
 Familja më begaton
 Burrëria kurrë e tradhtuar
 JAM FAJTOR...

Roli kryesor në jetën e qetë
 Orar i caktuar rutinor
 Veshur me pesë shtylla
 Frymëzuar nga qarqet besimtare
 JAM FAJTOR...

Anashkaloj argatët e dyfytyrësisë
 Arogantët e akumuluar
 Gënjështarët e pamoralshmit
 JAM FAJTOR...

Sjelljen e importuar nga nëntoka
 Stigmatizuarit e botës mondene
 Pispillosuritë e zyrave mëkatare
 Fundosuritë e botës ekonomike
 JAM FAJTOR...

Endacakët shqipfolës
 Migrimet e mileniumit të ri
 Varfanjakët mbi kontejnera
 Fabrikat e shitura
 Për kapitalizmin e hershëm
 JAM FAJTOR...

Suksesi i dobët në shoqëri
 Shëndetësia e pashëruar
 Bukuria magjepsëse e mposhtur
 Fjalët e idhta të sofistikuara
 Komercialet e shumta
 JAM FAJTOR...

Pyjet e ç’pylltarizuara
 Plehërat e hedhura në pastërti
 Kalldërmat e shëndruar në asfallt
 Idealet e ngatëruara në rini
 Dashuria e shitur në rrugë
 JAM FAJTOR...

Tjetërsohet prona e huaj
 Fuqia klanore mbretëron
 I dobëti i urti shkelen
 Shantazhohet i buti
 Kafshatën ia merr jetimit
 JAM FAJTOR...

Të ngacmojnë ndenjat
 Të ofendojnë qytetin e bukur
 Shkelin padrejtësisht gjakëpirësit
 Ankesat përplasen në fytyrë
 JAM FAJTOR...

Kur Dielli lind në perëndim
 Vërshojnë krijesat shkatërruese
 Dita e llogarisë vjen
 Frika të mbërthen
 Je i humbur në hapësirë
 Godet dënimi i merituar
 Dhembja e hatashme
 Shpirti kalon në amshueshmëri
 Errësira flaka horizontet e pafund
 Shkallë shkallë dënohesh
 Egoja nuk ekziston
 Dhembja dhembja dhembja
 JE FAJTOR...

Zëri trishtues
 Ndëgjohet në kup të qiellit
 Lëkura digjet pandërprerë
 thua ..ah...sikur të mund të përmiresoja
 gabimet gjynahet mëkatet e bëra

JE FAJTOR
 JE FAJTOR
 JE FAJTOR.....



FANTAZMAT E SË KALUARËS

Iu dorëzuam jetës së lirë
 Shikonim larg edhe më Larg
 Notonim në kënaqësit e fituara lehtë
 Shpresonim dhe besonim në ëndrra.

Ndëgjova ushtimën frikësuese
 Zërat më rrethuan
 Epshi i dhunës ndihej në ajër
 Thirrja tmerruese jehoi fortë.

Ktheva kokën prapa
 Skenat e gjakosura dhe të gjymtyrët e prerë
 Figurat e ndryshe aritmetike
 Arti kubist mbuloi qytetin.

Retë e dendura ndërruan formën
 Papritmas si me dorë fryma u ndal
 Bërtita deri në kupë të qiellit
 Jo jo përsëri.

Fantazmat e së kaluarës
 Kalëronin shpejtë para
 Si ujëvarja në hapësirë
 Prinë në përleshjet e mallkuara.

U zgjuan krijesat njerëz në hije
 Vrulli i tyre na rrëmbeu
 Shkatërronin çdo gjë
 Si vërshimet epike.

Urrejtja shpërtheu
 Si gejzeri në ajër
 Lartë në atmosferën rrënqethëse
 U bashkuan me fantazmat.

Na goditën nga të katër anët
 Si furtuna e bjeshkëve
 Dhunuarit torturuarit vrarët
 Prehen në varret e panjohura.



BOEM


Mesnata në kalldërma deh artistin
 Si verë e kuqe margaritar
 Dhimbja dhe vetmia nuk ekzistojnë
 Katër telat e kitarës stolisin.

Jemi mbledhur në zjarrin e kejit
 Poetë gazetarë piktorë
 Dashuria e lirë dhe e verbër
 Ne na frymëzon.

Jeta dhe shpirti urban
 Banon në Shadërvanin gjallesë
 Veprat tona shumë para kohës
 Bëjnë dashuri në këtë skut.

Mos na gjuani me vështrimet e juaja
 Si meteori që godet panjohurën
 Ne presim mëngjesin dhe magjinë e tij
 Ju këndoni në foletë e juaj.

Heshtazi në mrekullinë e rrezeve të para
 Përqafuar me lumturinë e bukurës ditë
 Do lëshojmë skenën shkëndijës natyrë
 Në të pa-emërit boemët e qytetit. 




SHENIME PËR AUTORIN

Tyran Spahiu u lind në Prizren, 25/10/1954. Arsimin fillor e ka ndjekur në shkollën "Mustafa Bakiu", arsimin e mesëm në Gjimnazin e Prizrenit "Gjon Buzuku", kurse studimet  i ka kryer në Universitetin e Prishtinës - drejtimi Gjuhë dhe Letërsi Angleze.
Jeton, punon dhe krijon në Prizren.

Botimet
 1. Vargje Poetike I......... 1999
 2. Vargje Poetike II ........Jeta është dhunti
 3. Vargje Poetike III ........Mbaje ëndrrat gjallë
 4. Vargje Poetike IV.........Poezia Buron nga zëri i brendshëm
 5.Learn Your Dream Language- Mëso Gjuhën e ëndrrave. English Grammar and Visual Dictionary.

Jahe Fida - Tek ti sofra poetike!


Tek ti sofra poetike!

Tek ti sofra poetike s’ndjej të ngopur

sa herë ushqehem ndjej me shumë uri
poetët gatuar, gjellët s’kanë të sosur
shpirti më ngrohet, frymëzim gjej aty…

Tek ti sofër poetike s’ndjej të ngopur

me aromëm tënde mbush me petale
që më sjellin më të bukurën tortë
vargje poetësh si dekore lule’…

Tek ti sofër poetike dua të ri
dhe unë të shtroj ndonjë pjatë
do desha pjata të ish gjithë ëmbëlsi
pjatë e bukur, mbushur plot mjalt…

25. 02. 2015