Donnerstag, 15. Mai 2014

Dy poezi nga Robert Frost


Rrugë e parrahur.

Dy rrugë në një pyll të zverdhët u takuan
Mjerisht që të dyja s’i vazhdoja dot
E si udhëtar që isha, gjatë u mendova
Gjersa një përkulej në gëmusha e driza
Sa larg mund të shihja, njërën e vështroja

Pastaj tjetrën mora, e drejtë sa më s’kish
Dhe mbase ajo kishte më t’mirë pretendim
Sepse kishte bar edhe duhej rrahur
Ndonëse për atë punë, kalimi mbi to
Ishin t’dyja shkelur pothuajse njësoj

Dhe atë mëngjes të dyja njësoj shtrihen
Mbi gjethe s’kish shkelur ende asnjë hap
Oh, unë mora të parën edhe për një ditë
Porse duke ditur një rrugë të qet diku
Aty ku u nisa s’doja t’kthehesha prapë

Duke psherëtirë këtë duhet ‘tregoj
Një herë e një kohë më parë , kujtim
Dy rrugë në pyll takuan, dhe unë
Më pak të rrahurën mora
Për mua ka bërë gjithë atë ndryshim

Sipas anglishtes: Road not taken


Zjarr dhe akull

Disa thonë se bota në zjarr do marrë fund
Ca të tjerë në akull thonë
Por nga ç'kam shijuar në dëshirë
Unë jam me ato të zjarrit më mirë
Por po të duhej të ndodhte dy herë
Për urrejtjen unë shumë di, mendoj
Të them se për shkaëtrrim
Akulli - i mirë fare, e do të mjaftojë.

SIpas anglishtes së autorit: Fire and Ice
____________________________

Shqipëroi & përgatiti për Sofra Poetike:
Halit Beka (Methasani)

15 Maj 2014

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen