 |
| Xhevdet Bajraj |
KUR DITA QAN SI FËMIJË KOSOVE
E strukur në skajin e qiellit ku zakonisht vdesin dhe motrat e saj
Vetëm shpinën ia shoh ditës që dridhet e qan si fëmijë Kosove
Edhe tingujt e këngëve të mariaçëve ngulen në gjemba kaktusësh
Bien nën rrota makinash po ato vdesin bukur o zotëra të mëdhenj
Ju që ma paketuat dhembjen në atdhe dhe ma dhatë me vete
Ju që afër njëzet mijë i dërguat në parajsë
E ne të gjallëve na mbyllët në kafaze me grila kujtimesh
Të stolisura me rruaza të kuqe gjaku
Dhe këngët i mbushët me varre
Edhe ju që bëtë që shqiptari të mos duket shqiptar
Kur ishte o sot o kurrë
E tashti kositni bar mbi pullazet e shtëpive të djegura
Për t’ia afruar popullit të cilin ende e përkund vdekja
Ju që në emër të shqiponjës
Fluturoni më lart e më shumë se vetë shqiponja
Edhe ju që në emër të fitores
E ngatërroni lirinë me letër të përdorur tualeti
Pastaj e lani dhe e varni që të thahet
Për ta mbështjellur njerëzimi ushqimin
Për të gjithë ju vlen
Në gjunjë
Përpara përmendores së gishtit të mesëm
Të ngritur nga kjo ditë që qan e dridhet si fëmijë Kosove
Që qan e dridhet
Ah
Si fëmijë Kosove
KU I KE LULEDIEJTË
Ku i ke lulediejtë e tu Kosovë
Pranverës i munguan qengjat
e engjëjt që i bartëm mbi supe
vetëvrasje bënë
kur ra shiu
që njëherë kishte qenë shi
Lulediejtë ku i ke Kosovë
Dhembja për ata që shkuan në parajsë
krushq prej balte na bëri
derisa liria si nuse pret
ta zbret dikush
nga kali i vdekjes
Ku i ke lulediejtë ore lulediejtë ku të mbetën
Kjo tufë resh që si dele mitike i është qepur qiellit
s’pushon së përtypuri
atë trohë fytyrë të trishtë që ka mbetur nga dita
para këmbëve të këtij fëmije që dridhet
nën këmishën e përgjakur që ia fali jeta
GJELLË SHQIPTARE
Ushtarët e armikut në Kosovë
kishin meny të pasur shqiptare
Në mëngjes
Qumësht nga gji të shqyer nënash
dhe foshnja të palindura të ziera në zjarr shtëpish
servirur me sy të zinj të kaltër apo ngjyrë kafe
dhe nga një shishe lotë të valë
Dikush kënaqej veç me nga një kokë të pjekur
Në drekë
Zemra të plasura të të gjitha moshave
të ziera në lëng eshtrash në njërën anë
dhe mish kurrizi të pjekur në gacë
përcjellë me tru të fërguar fëmijësh
e sallatë klithmash spërkatur me uthull tmerri
dhe nga një litër e gjysmë gjaku vashash të dhunuara
Dikush kënaqej veç me nga një kokë të pjekur
Në darkë
Mushkëri të zeza e të bardha
aty këtu ndonjë veshkë
mish fëmije të përzier me gjakun e nënave
ca tul plake a plaku pjekur në hell
njelmësuar me kripën që nxirrej nga lotët
Dikush kënaqej veç me nga një kokë të pjekur
Në meskohë
bluanin vesh të majtë e të djathtë
gishtërinj duarsh e këmbësh
aty këtu ndonjë hundë të përgjakur
dhe ëndrrat tona të thara në murin e pushkatimit
Dikush kënaqej edhe veç me një kokë të pjekur
Piqnin e zienin në zjarre shtëpish
hanin e pinin nga kafka shqiptarësh
sikur të mos ishin njerëz
sikur të mos ishim njerëz
apo jo Zot
derisa vera i ktheu në dhéun e tyre
kur u majmën nga vdekja
PËR BALLKANIN DHE PËR NËNËN TIME
I lexova lajmet për Ballkanin
bënte shumë ftohtë atje
u ngjita në roof garden
e nduka një portokall dhe derisa po e qëroja
mendoja për Kosovën
nejse
nuk e kam dertin e luleve të lirisë
ato ish-komandantët tanë i kanë marrë
dhe i kanë çuar nëpër shtëpitë e veta qëmoti
Por nëna ime
a thua nëna ime ka frymë
ka forcë të mjaftueshme
sa për t’i ngritë duart
dhe për t’i ngrohë me hukamën e vet
ORA E LIRISË
Zogj të thyer të këmbëve
unaza të shtypura të kurrizit
lule të vyshkura të ballit
mollëza të përgjakura të fytyrës
pikturoi jeta
në orën e madhe të lirisë
Si zog që harroi të fluturojë
mbetëm peng i këngës sonë
po zbresim a po ngjitemi
qiellit të dhembjes
Kosovë
Ruaja Zot
pendlat Shqiponjës
se neve dreqi
na rruan përditë
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen