Buqetë poetike nga Syhejl Havolli

Syhejl Havolli

E VOGËL ËSHTË EVROPA
E DASHURIA E MADHE

(Tim bir, Blerimit, mërgimtar në
Norvegji)

U zvoglëua Evropa që kur ike ti
Dhe unë ty të vogël të mbaj në gji
Ani që tash unë jam në Jug e ti
Dritë bën mes mjegullave atje në Veri

E vogël është Europa e dashuria e madhe
Nën krahët e hapur të përqafimit
Të zë si zogun që kërkon qiell për fluturim
E bie me këngë në zemrën time

Po vjen te unë a unë po vij te ti
Udhëve kah kaluruan Konstandini e Doruntina
Bima e shpirtit tim

Tash nise ditën me këngën më të bukur
Si në Jug si në Veri
Je ai që je vetëm ti
Që në pikë të verës rigon dashuri.



LETËR NGA BURGU
Mars 1981

Falmi buzët
Fëmijët
Dua t'i puth në ball

Falmi sytë
Dua t'i shoh
Duke buzëqweshur

Falmi duart
Ata
T'i përqafoj

Falmi këmbët
Hapin t'ua përgjoj



PSE YLLKA TË MOS YLLËZOJË

Është mjegullinë a vallo e bardhë
Me nuancime ngjyrëvjollcë
Një copë pëlhure e hedhur në erë
Si një fustan mëndafsh që ngrihet, ngrihet

Jo, një re e braktisur shumë e hollë
Që sikur avullohet e humbet në erë

Fluturon ajo noton ajo ngrihet ajo
Ajo as fluturon
as noton dhe as ngrihet
Ajo yllëzon drejt yjeve atje lart

E pse jo
Në është se flutura fluturon
Në është se mjegulla mjegullon
Pse Yllka të mos yllëzojë



YLL JUGU - YLL VERIU

Ëndërr pashë
Jam ylli i gjithësisë
Në Tokë nuk zbres dot
Tokë e kam Qiellin
Sofër e kam Diellin

Yjet e Veriut
Më vlojnë në gji
Të tjerë në Jug
Më vezullojnë

Këtu kam engjëj
rreth e qark
Që hapin krahët sakaq.



PA TITULL PA ADRESË PA DREJTIM

Dua të të shkruaj jo letër
Sepse kjo nuk është letër

Nuk e di as vetë
Se ç’është kjo
Që po të shkruaj

Kurrë në jetën time
Nuk kam shkruar
Shkrim më të rëndë

Pa titull
Pa adresë
Pa drejtim

Kurrë në jetën time
Nuk kam shkruar

Kurrë
Dhe kurrë
Mos shkrofsha diçka të këtillë

Ç’zjarr i çuditshëm
Po kallet në fund të detit
U bëra flakë e prush i gjallë

Le tē mos ketë takime
Që të mos ketë ndarje
Pa titull pa adresë pa drejtim



PO E PËRFUNDOJ ME KAQ

Erdha
Shikoja kopshtin tonë
Aty ndër kumbullat e mollët
Buzë Llapit që kam shumë mall

Aty pranë shtëpisë
Mblidhnim nektarin e jetës
E lëngun e dashurisë
Në livadhin e dy rinive tona

Besoja se do të të takoja
Të të puthja
Sytë me shikimin tim

Të të mikloja flokët
Me hijen time

Të të thithja lëngun e jetës
Me buzagazin tim

Ah...!
Nuk të pashë, se nuk të pashë
Dhe mbeta sikur një zog
Me sqepin e uritur në xham
Më ther parzmin

Ti s’e beson këtë
Por do të vijë një ditë
Ku secili do të shikojë
Me sytë e mallit të kaluarën

Dhe atje do të gjejë
Njëfarë ngushëllimi

Po, më në fund s’e di që s’e di

Ç’m’u desh të ta them këtë
Po e përfundoj me kaq!



SHËNIME PËR AUTORIN

Syhejl Havolli u lind më 21 korrik 1953 në Prishtinë.  Shkollēn fillore, të mesme dhe Fakultetin e Filologjisë - Dega Letërsi dhe Gjuhë Shqipe i mbaroi në Prishtinë.
Me poezi ka filluar të merret që nga rinia. Përveç poezisë merret edhe me prozë. Ka botuar në të gjitha gazetat dhe revistat tona letrare, këtu nē Kosovë dhe Shqipëri në gazetën “Nacional”. Në revistën studentore të asaj kohe “Rrjedh e lë gjurmë”,  poemën “Ai lis shekullor”, kushtuar poetit Esad Mekuli. Që nga viti 1974 e deri në ditët e sotme ka punuar në Fakultetin Filozofik, tani Filologjik. Njëherit ka qenë korrespondent i gazetës studentore të asaj kohe “Bota e Re”.

Ka botuar këto përmbledhje me poezi:

1. Heshtje
2. Litar lotësh
3. Maratona e ëndrrës