 |
| Brahim Ibish Avdyli |
SIMBOLIKA E DHEMBJES
1.
Edhe njëzet vite
pas luftës
bëhet një tjetër përpjekje,
erërat e vjetra
të vdekjes
i ngjallin demonët,
djemt e nipat
e atyre që na kanë vrarë
tani më
me duart e përgjakura
shetisin
gjakut të lirisë
e të rritës sonë!
2.
Shfrytëzojnë rastin
deri në shkatërrim,
dreç me bishta të jemi
e jo më shumë,
prandaj
në kohë të paqes
prapë sulet
gjenocidi serb
të shpërthejë
mbi foshnjat e lidhura
në djepa tmeri!...
3.
Hijenat e gjakut
sillen pas luftës
njëzet vite pa pushim
e njëjta trajtë
të zhdukjes sonë
mbi doçkat tona
pa u ndalur
e sillte rrotën e madhe
me qindra gënjeshtra,
për të bluar qetas
në mullirin e padrejtësive
qenien tonë
dhe mjerimin e pa fund!
4.
A jemi përherë
viktimat
e shfrimeve satanike
që kalojnë
nëpër vdekjen tonë,
apo hije të tmerrshme
nëpër errësirë,
vetë nuk u besojmë
syve të toptisur,
bota, çka është bota
ka dalur jashtë vetes
e kënaqet
deri në shkatërrim!
5.
Tanimë duhet
të ndjejë ketë dhembje
prej fillimit
e deri në mbarim,
simbolikisht
i kanë marrë prej nesh
fjalët e urta
gjenezën
e gjuhën...
ne ishim e jemi
përherë dhënës
e asnjëherë
marrësit e tyre!
6.
Nuk do aq mend
të kalkulohet e vërteta,
simbolika e dhembjeve
ka vijuar përherë
me alfabetin e fjalëve
nga Dardania!...
7.
Evropa e vërtetë
copat e shfryerjes
duhet t`i nxjerrë,
gënjeshtrat
e gjenocidin
e fashizoidëve serbë
duhet ta ndalë,
përndryshe
kryedemoni
do të pikasë
me paudhësinë nga arabia
deri në Evropë!...
8.
Kësisojit
sindroma e vdekjes
nuk është mbyllur
katrahureve të dhembjes,
kemi qenë të parët
në botën e dalldisur
përtej shekujve
e të fundit kemi mbetur
me zemrën e djegur
nëpër duar,
e vetmja simbolikë
për gjenezën e popujve-
përpiqemi
që ta mësojmë
urtësisht
si duket jeta
me dashurinë!...
9.
Athua,
kush ua dha atyre
këtë tmerr jete
mbi filizat tona,
alfabetin e mohuar
të dhembjeve tona
kush ua kthen,
simbolikisht
përherë ka rrjedhur
nëpër lotët tanë
gjaku i lirisë!...
HIJENAT E GJAKUT
1.
Gjenocidet janë
kur ikë
me kokë në duar
për një frymëmarrje të lirë
nëpër katrahurat e vdekjes,
edhe atëherë
kur detyrohesh
të braktisish
me ëndërrat tuaja
Atë Dhé
jashtë rrethanave të jetës
e lotët
që të rrjedhin!
2.
Hijenat të prekin kudo
rrënjët t`i nxjerrin prej tokës
blerimin prej degëve
ta krasisin
pa gjurmë
pos shkatërimit...
Nga padushkmëria
i zgjasin duart e përgjakura
me paraardhësit
e pasardhësit
drejtë stinëve të gjurmuara,
doçkat tuaja nuk mund të jetojnë
me dhembjen e rritur
kudo
edhe në të kaluarën
pa të ardhme...
Hijenat e duan gjakun,
dalshin menq,
e fluturimet vazhdojnë
nga trungu i atdheut-
zogj që ikin
pa fund-
zogj të dhembjes sonë!...
3.
Të largohemi prej vetes
plas durimi i jonë,
gjenocidet rriten me shifra
vdes
apo zhdukesh,
aty ku kemi lindur
është djepi i rritës suaj
nëpër kohë-
nuk mund ta zhdukin
kujtimin e tij,
hijenat
plasin prej durimit tuaj!...
GJENOCIDET
1.
Fjala sillet
nëpër gjakun e derdhur
pa faj
të dobët jemi
fëmijët, gratë e pleqtë
e dhembja e jonë
pa kufi!...
2.
Genet
janë të parat
e Cidi rrjedhë
drejt shkatërrimit-
cili është ai që e mohon
origjinën e vet,
të paturpshmit e menqur
na mësojnë
vetes
t`ia hapim varrin
e paturpësisht
qesh me ne
para botës,
i përkund djepat tanë
me fëmijët e prerë
e të vrarë,
derisa
dhembja e jonë
ngrihet
në kupë të qiellit!...
3.
Gjenocidet i kanë
njëmijë forma
mbi ne,
e asnjëra nuk e ndalë
nuk e dënon-
paraqitjen e shfarosjes!...
FILIZAT E TRETURA
1.
Dridhen
pa shpresë
filizat e tretura
pa njerëzit që i donin
gjithmonë me frigë
e sytë e shterrur
në kokrra loti
mbështjellë prej tmerri!...
2.
Nuk e di
nëse i ka humbur njerëzit
apo vetë ka humbur
nëpër kohë,
qanë pa u ndalur
frigohet
se do ti humbë
të shtrenjtit
në plagë të shpirtit,
edhe fëmijët e fëmijve të mi
ndodhen
në plasa të zemrës!...
3.
Prindërit nuk janë më
sepse ua ka ngrënë
koha me dhelpëri,
asgjë nuk dinë nga jeta
pos lotëve,
Hija e jote
o Zot i Madh
Zemërbadhë
shkatërrimin e jetës
do ta ndalë,
e filizat tona
të dashurisë
janë në Besën tënde!...
PLAGË QË KULLON
Nëpër trupin tonë
plagët e vjetra
kullojnë gjak
e jeta hargjohet
pak nga pak
ikë nga vetja
thua se do të mbyllen plagët,
kullojnë jetë të vdekur
e vdekje në jetë...
askund nuk pushojnë
të rrjedhin
pa ndërprerë
ngjyrën e jetës...
Gjenocidet
janë prore
trandjet tona!
