Katër poezi nga Mimoza Gjetaj

Mimoza Gjetaj

MELODI MALLI

Nisa të zgjoj kujtimet 
Gjurmëve të tua të ecë
Me hapa bosh e pa ritëm
Melodia e mallit më ndjek 

Ndjek hijen tënde 
Gjurmët më falin qetësi
Përqafuar rri me heshtjen
I flas për mallin që ndjej për ty 

Ëndrrës tretem 
Mbi supin tënd mbështes kokën
Kjo natë më ngjallë kujtimet
Flladi i nostalgjisë më rrëmben

Ky det kujtimesh
Dallgëve më përplasë
Jehonë e shpirtit të përmalluar
Te sytë e tu humbet prapë

Buzëqeshja lundron valëve 
Buzët puthjen tënde kërkojnë 
Zëri yt melodik mes tingujve 
Në valsin e ëndrrave më fton.

Melodi malli
M’i bëhet shpirt shpresës
Për një stinë të re...



MOS HARRO

Mos harro dashurinë
Ajo ka veshur petkun
Shumëngjyrësh vetëm për ty…

Qielli i stolisur me ylber
Mban shkëlqimin e syve tu
Dhe më flet me zërin tënd…

Kujto ëndrrat tua
Shqyej pelerinën e zezë të largësisë
Thuamë të dua…
Se unë dua të dua përjetësisht…

Nën dritën hyjnore zgjat duart
Hënën përqafo dhe puthëm
Dua të t’i dhuroj buzët e shpirtit…

Askush tjetër sekretet nuk do t’i di
Bashkë me ty!
Unë, hëna, yjet lozim fshehtë…
Dallgë…
Sa shumë dallgë,
Nën petkun e errët të kësaj nate
Të qëndisur me pelerinën e ndjenjës sonë…

Thuaje vetëm një fjalë,
Një fjalë të ëmbël
Si me magji të largojë këtë distancë…

Dallgët e trazuara të melankolisë
Shpirtin ma rëndojnë
Zemra e copëtuar nuk dorëzohet

Jemi bërë shtatore të pritjes
Dhe shpirt që nuk vdes shpresës…



ROMANCA S’E PRANON HARRIMIN

Rrugës pranë njëri-tjetrit 
S'jemi asgjë më shumë se dy silueta 
Nën qiellin e paanë që nuk na zë
Nuk mund të flasim më për të djeshëm
Mundemi thjesht vetëm ta kujtojmë.

Shpesh kërkoj  përgjigjet e mia 
Te shikimi yt....
Për mua nuk ishe një i huaj
Do të doja ta rijetoja me mijëra herë
Atë histori-dashuri pa ndryshuar asgjë...

Tani një urë ndarje është midis nesh 
Derisa largësinë e kalb shiu i harrimit
Që bie vazhdimisht si heshtja jote që na ndau..

E ndjej
Sonte ëndërrova të të kem pranë
Të zgjohem  nga xigëlimat e shikimeve tua
Valëve të ëndrrës së bukur të dashurisë 
Ëndrrës që mbeti varur në murin ndarës...

Sonte jam e lodhur
Shkëlqimi i yllit tënd dhe aroma jote më dehin 
Frika brenda meje më përshkon si vetëtima...

Vetëm unë e ti jemi këtu si dikur 
Bota jashtë sillet sipas rregullave të saj
Po të mos i frikoheshim asaj
Sot s’do të më shikoje si të huaj...

Pas shumë vitesh e kujtoj prapë atë natë
Një erë e lehtë shpirti ndezë  yjet në qiell
Ku gjeje hapësirën që të ngrohte shpirtin.

Jeta është e pamëshirshme
Një mur ndau atë që krijuam kundër gjithkujt
Ndërsa shenja e fatit me rikthen te ti
Më pëlqen ta jetoj romancën e dashurisë...

Si një imazh të ëmbël sjell në mendje atë natë
Ti mbete një kujtim i zhveshur
Një romancë e bukur që e mbajtëm të fshehur
Tamam si pluhuri që fshihet poshtë tapetit..

Shpesh i flas shpirtit dhe ndjehem tjetër 
Edhe pse s’do të doja të ndjehesha kështu
Sepse nuk dua të më braktisë kurrë shpresa...



PËR HYJNINË SHPIRTËRORE

Dua ta ndjej aromën e shpirtit tënd
Si atë natë nën shiun e dashurisë
Strukur nën strehën e zemrës

Në shtratin e pafajësisë
Kërkonim shikimet e humbura gjatë
Në ëndrrën me sy të diellit
Veshur me fustanin e blertë të qiellit...

Puthjet shkrihen buzëve si suvalët e detit
Yjet në hapësirë u dhurojnë dritën e bardhë
Përkëdheljeve të ëmbla me duar shpirti
Derisa hyjnia shpirtërore të...

Emocionet shkëlqyese si rreze dielli
Më përpinin si një shtrëngatë e gjatë
Në stinën e shpresës që nuk e mundin dot
Shirat e pritjes as rrufetë e mërzisë kur e qëllojnë...

Atë natë, si diçka krejt hyjnore
Në portat e jetës së dashurisë
Dëgjoheshin vetëm trokitjet e ëmbla
Të noçkave të shpirtrave tanë...