FERR MBI DHE
Nuk mund ta shpëtoj vetveten
nga ky ferr mbi dhe
në mëshirë të djallit
me fatkeqësinë në sy
kobi bën roje ditë e natë
më vështron me pushkë në duar
jeta pezull në horizont
varri i hapur më pret
vdekja më shpejt se era
më kërkon nëpër hapësirë
bishat me gojë të hapur
nuk ngopen me gjakun tim
KORBAT HAJNË GJELBRIMIN
korbat po e hajnë gjelbrimin
që të mos vjen pranvera
të vdekurit i nxjerrin nga varret
dhe ua vërbojnë sytë
në mëngjes e sjellin ferrin
që vdekja ta humb rrugën
fëmijët vdesin nga acari
së bashku me ëndrrat e kalbura
DIELLI NË MËRGIM
Dielli në mërgim u tret
nata lakuriq zgërdhihet
lumin e derdh fytyrës
mbi pullazin që fle
shtriga kreh flokët
në pasqyrën e thyer
vatra me shtatë plagë
ndërron lëkurën e tretë
po kurrë nuk vajton
ferrat mbijnë në sy
foshnjet harrojhnë të rriten
bashkë jemi e s'mund të shihemi
në rrugën për në ferr
që fshihet prapa errësirës
JETËN E VARI NË GOZHDË
Në çdo mbrëmje
Jetën e vari në gozhdë
Korbat krrokasin pa pra
Mbi fytyrën time
I vdekur pres kalorësit
Të më shpiejnë në ferr
Me zogjtë e ngordhur
Braktisi folenë e vjetër
Qentë endacak më ndjekin
Duke hëngër gjurmët tona
Harrojmë të jetojmë
Në një kohë të dhunuar
RRUGËT PLOT GJURMË DJALLI
Rrugët plot gjurmë djalli
mbjellin vdekjen e paralajmëruar
në natën pa mëngjes
Koha rrëshqet nëpër qepalla
ku një korb i ngordhur
këngën e përmortshme këndon
varrtarët vdesin duke hapur varre
nëpër rrugët e braktisura
derisa vetë mbesin mbi dhe
me shekuj presim diellin
të lindë përtej shtatë bjeshkëve
atje ku dielli e ka folenë
foshnjet s'guxojnë të rriten
kur e shohin varrin e hapur
që i pret me krah të thyer
(14.03.1999)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen