Freitag, 21. Januar 2022

Gjashtë poezi nga Arif Bozaxhi

Arif Bozaxhi

VJESHTA NË MËRGIM 

Të gjitha gjethet që ranë në tokë
U varrosēn në varrezat e vetmisë sime
Malet e mallëngjimit heshtin
Si pesha e qielli mbi supet e mia

Në mērgim
As hıja ime
Nuk më njeh

Mërgimin e bart
Si këpucët e mallkimit
Dhe si këmishën
E një të vdekuri në trup

Gjermani, 2015



FJALA

Më mungon
Vetëm edhe një fjalë
T'i marr n'gryk
Kufijtë e ajrit...



GRUAJA

I vetmi planet
Ku fara 
E shpirtit tim
Lulëzon



SYTË E SAJ

Sytë e saj
Edhe zogjtë
I kanë hutuar

E mua
Deri në eshtra
Ma kallin vetminë...



PIKËTAKIMI YNË

Sot është herët
Nesër është vonë
Eja, m"i djeg
oqeanet e mia

Nesër brigjet
Le të na vrasin
Në pikëtakimin tonë...



DUART NË PËRQAFIM

Gruaja më e bukur 
nuk është ajo
që duart e mia
ia harrova në trupin e saj
por ajo 
të cilës s’munda t’ia puth zemrën!

09.12.2021

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen