 |
| Tahir Desku |
KTHIMI I DASHURISË
Ç’më duhesh tash e marrë
Shih ndjenjat më janë topitur
Stinën e trëndafiltë e harrove, si munde
Kur erë frynte e shi rigonte
Mbi kokat tona rritej fati
Dhe drurin që gdhendur e patëm me durim
E mori zjarri e mori
Bukur e dhembshëm qajtëm e heshtëm
Ligjet e jetës pa i ditur
Unë njeri i shqetësimeve
Mbeta. Sot e atë ditë
Larg qiellit. Larg deteve, harrimit.
Për dashurinë s’më kujtohet ç’thashë
Vetëm të padukshmet i dua
Më shumë se dashurinë e pathënë
Kur nga gjri i harrimit kthen
Vërtet jam bërë harrestar i madh
Asgjë nuk përfill si dikur
PËR ANITËN
E shpaloi zemrën prilli
Kujtimet i dogji në verdhësi
E dashur merri
Sytë e mi
VETMI E PËRGJAKUR
Anitë
Ka të sosur zjarri yt
Vetmia e përgjakur
Breguit të diellit
Merre kujtimin e zhuritur
Rrëfeju pasardhësve
Për lindjet e vdekjet
Për vetminë e gjatë
E lëvizjet nëpër zemrat tona
O ku mbeti blerimi
Shpirti i gjallë në pritje
Pa kujtim trëndafilash
Në tokën e bardhë
Anita ime e lodhur në kujtime
PA TY
Nuk kam qetësi
Gishtërinjtë bien si shi
Ashti u dogj
U dogj edhe vajguri
Prapë ora një
Hëna iku
Ndërsa unë rri
ËSHTË NJË DASHURI
Është një dashuri
Diku
Duart i zgjat
Mallin në mua
E kthen
Pagjumësia
CILA JE
Me çka të të krahasoj
me cilën këngë
me cilën bimë
me cilin varg
me cilen rimë
Je Ti vasha nga përralla
që në pëlhurë zemre
qëndisë nusërinë
apo Penelopë e shenjtë
që shpiku besnikërinë
me çka të krahasoj
Cila je
e butë
a e ashpër
si Atdhe
UNË DO TË VIJ
Kur të vijë pranvera
do të nisem tek Ti
se të dua shumë
Të kam shpikur me një zjarr të ri
se jeta ndërroi formën e vet
tash do të provoj dhembjen deri në gjak
që të jem afër teje
nëse vdekja më ndalon
ti prit derisa të vijë pranvera
Unë do te vij
tepër i bukur
tepër i ri
ÇKA KAM BËRË PËR TY
Kam ngritur kulla e ura
kam shpikur planete e qytete
kam zbrazur plumba e mortaja
një qytet e kam trazuar për Ty
dashuria ime
pasi të krijova nga uji jari lotët
Ti erdhe Semiramidë e shenjtë erdhe
pikëllim mallkim në mua derdhe
në jam ëndërr a s’di ç’po flas
hija jote kudo më vjen pas
stuhishëm bie mbi mua
derisa e skuqur gjak bëhet vetmia
n’dreq të mallkuar Ti dhe vargjet e mia
DASHURIA
Vetëm ajo nuk plaket
vetem ajo nuk matet
shihet
as preket
Po u largove
të ngrin acari
po u afrove
djeg
ajo është vetë zjarri
kujdes nga njrëzit
që u mungon
u mungon...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen