Qytetare pa pasaporte

Nga Anila Kati

si mund te iki...
nga kjo toke e askujt...nga kjo bote...
ku jam ngujuar ne pritje...?

e panjohura...e njohura...
qendroj midis kufijve te mendimit
gjenerate e vjedhur kjo e imja...
qe deshi te ndryshoje fatin...
ne emocionet e nje toke te huaj...

ne kufij te absurdes e misterit...
atje ku te drejtat e te qenurit...
ndryshojne perspektiven e te ardhmes
duke trasformuar ate qe jemi...

kufij te padukshem qe na ndajne
midis kufijve ne token e askujt...
tragjedi ne vazhdim...
rruge e gabuar e kufijve...

ne avuj endrash e veprimesh...
ku cdo gje humb sensin...dhe e rimer...
me forcen e humbjes...
me forcen e tragjedive te harruara...
e te rigjetura ne te sotmen gjueti...

perzierje mendimesh e kulturash...
ku kaosi mbeshtjell sensin e jetes...
gjuha ime e humbur...
dashuria ime e harruar...
endrat e mija te perziera...

midis nje jete te masturbuar...
qe pjell metamorfozen e te ardhmes
eksperience ekstreme e te jetuarit...
me endra...iluzion...genjeshter...

me shtepi por pa shtepi...
me histori por pa histori...
tragjedi e patreguar qe s'ka ze...
histori e emigrimit...

deshperim...lot...dhimbje...
Molley...Grasy...Desy...
ne fund jemi te gjithe te njejte...
e gjithe kjo ka ndodhur me te vertete

trishtim...trishtim...trishtim...
per indiferencen...per shpirtin...
per lotet e paderdhura...
per vuajtjen pa ze...pa zhurme...
qe pollen natyrshem poezine...

deri ne fund...
dashuria eshte me e forte se urrejtja
drita eshte me e forte se erresira...
jeta eshte me e forte se vdekja...
deri ne fund...e pa kthim...