Grigor Jovani
DENIMI
Më pyetët ndonjëherë,
në më pëlqen të shkruaj?
Midis vargjesh jam
si emigrantët:
sado t’i afrosh,
ndjehen të huaj.
Pyetët në dua përsëri lirinë?
E dua si i marrë, por s’mund.
E kam munduar kaq shumë
Poezinë,
sa duhet ta vuaj
gjer në fund.
JETA
Në fillim asgjëja,
pas asgjësë fillimi,
pas fillimit fundi.
Përsipër Zoti.
Poshtë tij Njeriu,
në një stafetë
pa finish.
Imzot,
një garë pa fitues,
është vepër Djalli,
ta dish!
PIRATET
"Po tani, çdo të bëjmë pa piratë?!
Të paktën, ata ishin një zgjidhje..."
K. Kavafis
Kur dëgjuam që do vijnë piratë,
ndërruam bravat dhe puthitëm mirë
gjithshka kishim, dyer dhe dritare.
Nuk na hynte dielli nëpër zemra.
Me të parë që piratët s’vinin,
morëm zemër. Lamë të hynte diellin,
hapëm prapë dyert dhe dritaret.
Erdhi ajo ndërkohë, adoleshentja,
duke mbushur dhomat dhe oborret
me një këngë të ëmbël, të gëzuar.
Qe pranvera. Bota e tërë, shkujdesur,
luante me diellin nëpër duar.
Kur askush s’e priste, ata erdhën.
Ngaqë s’kishim mbyllur asnjë portë,
hynë të qetë, bënë ç’bënë dhe ikën.
Era tundte dyert dhe dritaret.
LOJA
Luajta nderin tim në letra
dhe e humba.
Më mbeti kurmi bosh.
Mbështetur mbi dy këmbë
të huaja.
Kokën? E kisha lënë peng,
qysh kur u ula
të luaja.
DITE LUMTURIE
Rendin aq shpejt,
si maratonomakët.
Kështu, distanca
bëhet më e pakët.
QERRJA E QEJFIT
Kur dua të arratisem nga Vetvetja,
të fshihem nga Njerëzit dhe Bota,
shaloj tek Qerrja e Qejfit
për kuaj:
Vjershat dhe Pijet.
Nuk ka Pegas më të shpejtë se Gota,
të të shpjerrë në Had,
ku mblidhen Hijet.
Në ndodhtë të më lënë miqtë - kuaj,
jeta s’do të ketë të njejtin kuptim...
Si do të fshihesha nga Bota?
Nga Vetja,
si do gjeja shpëtim?
THJESHT
Për pak,
do të bëheshe gruaja ime,
në të gjitha letrat
do të kishe mbiemrin tim,
ç’është më e rëndësishmja,
do të lindje fëmijët e mi.
Gjersa asgjë e tillë nuk ndodhi,
mbete thjesht në album
një fotografi.
ROMAN PA VAZHDIM
Jam mësuar të mas jetën time
me moshën tënde:
Jam kaq,
duhej të ishe aq...
Ndërsa unë dita ditës
po rritem,
ti mbetesh i vogël,
ndërkaq.
Ngatërrohem,
si nga një roman pa vazhdim,
me kapriçot e jetës,
biri im.
LLOTARIA
Kam fituar llotarinë e Jetës,
por nuk shkova kurrë
të marr paratë.
Që lumturia,
të qe jetëgjatë.
BURIMET RRJEDHIN
Dashurinë që buronte gjiri yt,
erdhi një kohë, që shpirti im
s’e nxente.
Nisi ta pikojë
nga dejet...
E mblodha pikë-pikë. T’ia dorëzoj,
atij që do të dashurosh
pas meje.
SHTEPIA ME NOTA
Nisi si trill,
si lojë e manitshme:
zgjoja me gishta
akorde magjikë.
Ndërtova një shtëpi,
arkitekturë e çuditshme,
ku rroja me tingujt,
pa frikë.
I shtova një dhomë,
një strehë mbi baxhak,
s’m’i nxentë më miqtë
shtëpiza e vjetër.
Rrëfenin përnatë,
me zjarr në oxhak,
legjenda për princër
dhe mbretër.
Një ditë, vetvetiu,
pragun e vjetër e lashë.
Shtëpizën me nota
s’e desha...
... kisha filluar
të shkruaja vjersha.
VALEZAT
Valëzat rendin të kapin njera-tjetrën,
brenda një ngutje të çmendur,
në pafundësi.
Gjithshka rend. Përveç kohës,
që ka ngecur në vend,
qyshkur ike ti.
Ç’M’U DESH?!
Kur isha i ri,
u hodha në pellg,
të zija gjysmëhënën,
që lahej...
Pastaj një jetë,
përsipër kokës,
si kosë,
gjysmëhëna s’më ndahej!
AROMA
Sot më çmendi era e jasemisë,
rrija në oborr,
nuk mund të ikja.
I ngjante aromës tënde të rinisë,
në kohën
kur të kisha.
Një ndryshim kanë veç lulet
nga gratë:
kundërmojnë më gjatë.
E ORES SE FUNDIT
Sytë e mi të lodhur kanë marrë
ngjyrën e qirinjve.
Një shenjt,
me një shishe uiski në dorë,
pastron fytyn, t’u bie borive.
Por prit,
këngë sirinash është kjo që dëgjoj,
apo Orkestra e Minjve?
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen