Mehmet Rrema: DO T’JA MARR KËNGËS

Mehmet Rrema

DO T’JA MARR KËNGËS

Ëndërrat i kam kthyer në kuaj të bardhë
Drejtë teje rrugën e gjatë kam nisur;
Do të vij tek ti o bukuri e rrallë
Tek ti që dora e Perëndisë të ka qendisur
Do të ulem në hije të lisit - Big.
Pranë kroi të ftohtë e gurgullimit të gurrës
Do të këndoj Naimin e lexoj Lasgushin,
Bashkë t’ja marr me Adem zaplluzhën.
Ooo, ku je Or Adem Zaplluzha...!?
Unë në shpat të Gamtit, ti buzë Lumbardhit
Kënga jonë të shkojë deri në malet e Sharrit
Deri në Çamëri, Pejë e Gjirokastër!
Bashkë gjithëmonë si dy Kastriota
Të bejmë të ulin kokën suferinë e shqota;
Rrezet e para përkëdhelin liqenin
Mbuluar nga një perde mëndafshi me ngjyra
Ja mbulon fytyrë si hënë asaj perrie,
Dhe mali me flladin e mëngjesit
Vallen e bukur hedh pranë asaj hijeshie
Në degë të lisit ja merr këngës bilbili.
Mëllenja në gëmushë është zgjuar shpejt
Në rrëzë të malit oh, ç’po këndon thëllënza;
Blegërojnë shqerrat e në krua freskohet vajza
Mes lulesh të bukura me njëmijë ngjyra,
Të palodhura bletët e mbledhin nektarin
Por edhe milingonat me një kokërr në krah
Shkojnë e vijnë drejtë folesë së vet.
Bujku në arë thellë e hap ugarin,
Kur del hëna në Gjeravicë në majën me dëborë
Kur Dobërdolit njëmijë lulet i bëjnë kuror.
Syri i Kaltër me dorë përshëndet dielli
Bujku e hedh farën, mbjell më të mirën;
Ne kemi hypur në kuajt e bardhë
Rreth i bijmë kudo ka shqiptarë
Kudo kanë lindur e janë rritur trima.