 |
| Rrahim Sadiku |
ATDHEU
Mijëra vjetët ikën
Atdheu u vesh me liri
Ndryshe erdhi pranvera
Me qeshje ndryshe
Ndryshe me ëndrra
Me shpresa ndryshe
Me njerëz të ndryshuar
Erdhën edhe ata
Ata që vodhën fitoren
Pranverën e lirisë
Qeshjet e fëmijëve
Ëndrrat shekullore
Shpresat
Me ata që kishin grimcuar pa i tretur
Synimet e robëruesit
Veprimet e pushtuesit
Etjet e atdhedashurisë
Atdheu
Edhe me ta
Mbeti atdhe
Atdhe
SADISTËT
Si pronë i kanë liri e atdhe
Luajnë me to
Fitonjë nga ato
I drejtojnë si duan
Me njerëzit krijojnë teatrin e pakuptimit
Duke u shtirë sikur të gjitha i kanë merituar
Kurrkushër duke qenë
Kurrkushër duke mbetur
Të re duke ia bërë kësaj toke
Secilën dhembje të vjetër
FATI I ZI
Ky dhe
Ky atdhe
Kjo liri
Nuk janë për ju
Vjedhjet
Mashtrimet
Krimet
Thonë:
Fatin e zi do gjeni diku!
ROB LIRIE
Thanë ku do të jetosh
Tashti që nuk je idoli jonë
Tashti që deshe të ishe si ne
Tashti kur nuk thua atë që të themi ne
Ku do jetosh tashti thanë
E unë u nemita
Nuk mund ta besoja
Se po dëgjoja
Kumtin e çnjerëzisë
Nga ata me të cilët isha nisur për jetë a vdekje
Deri në liri
Mos liria qenka e tyre
E unë qenkam rob lirie
Fituar edhe me gjakun tim
HEROI
U bë mendjemadh
Me pushtet të madh
Me shpirtin zbrazur
Të gjitha i mori
I vodhi nga atdheu
Kujtoi se u bë fuqi e pamohueshme
Mandej ra
Atdheu i cfilitur
Vazhdoi të gjëmonte nga plagët
Ai humbi
Pa ia shkruar tragjedinë
Pa e luajtur sa deshi komedinë
KUAJT E TROJËS
Erdhën si kuaj Troje
S’ishin Odise
Penelpat e tyre
Vuanin dhe për bukë
Telemakët u punonin për të mbijetuar
Laokontin e kishin tradhëtuar…
Vrapuan të merrnin çka mund të merrej
Shpejtuan të vidhnin çka mund të vjedhej
Të tyret i bënë mijëra pasuri
Me lugë të arta nisën të hanin
Të shqyenin gjithë çka u dilte para
Asghë s’i dhanë vendit
shmëfish pa shpërdoruar
Erdhën injorantë
S’patën kohë për t’mësuar
Dilpoma u mbushën
Dy fjalë s’lidhin dot
Vetëm ploja e tyre
Etja e tyre shkatërrimtare
Ka dhënë fryte plot
PLAGËT
Ashtu i lënduar
Duke besuar se s’do të lëndohesha më
Mora rrugën e kthimit
Plaga e trupit u shërua
Plagë të reja mora
Të padukshme
Nga plagosësit e lirisë
Si duket këto nuk do të shërohen kurrë
U THASH
U thash
Ju nuk e dini sa krime bëni
Sa etje dashurie përhumbni
Za zemra përvloni
Ju nuk e dini
Kujtoni se liria ka ardhur për ju
Vetëm për ju
Se të gjithë duhet të jenë me ju
Se secili duhet të mendojë si ju
Se pa ju nuk ka këtu jetë
Ju vrisni lirinë
Se lirinë se keni dashur kurrë
Bijë robërie keni mbetur
LËNDUESIT E LIRISË
Arritën ta lëkundnin shpirtin tim
Duke tentuar të më trembnin
Të më gjymtonin
Të mbetesha
Pa vision ardhmërie
Pa ideal lirie
Pa besim
KAPËSIT E LIRISË
Mora frymë thellë
Ndjehesha më lirshëm se kurrë
Turma e pafund kremtonte ardhjen e lirisë
Brohoritjet mbushnin qiellin
Dridhnin dheun
Përflaknin atdheun
Pushtuesi kishte ikur
Frika nuk vizatohej syve
E pritshmja bëhej tunduese
Mandej dolën ata
Zëvendësues të pushtuesit
Kapës të atdheut në emër të lirisë
O edhe ata si pushtuesin
I vriste kur shpalosej pa kushte
Ideali i atdhedashurisë
Nisa të ndjehesha më i robëruar se kurrë
KORBAT E LIRISË
Tashmë edhe mbrëmja është ndryshe
Edhe ëndrra
Edhe mëngjesi
Koha ka ngulitur gjurmët e pakthimit
Po ata
Mbeten po ata
Të pamundësisë për të kuptuar
Se nuk lëndohet e palëndueshmja
PRISHËSIT E ËNDRRËS SIME
Lexoj e shkruaj
Ec e punoj
Syri i tyre më vigjëlon
Ligësia e tyre përbirohet ajrit
Ngacmon
Kërcënon
Diellin zë
Prishin ëndrrën time
Gjymtojnë shpresën
Nga mijëra kilometra larg më plagosin
Me dorën e të blerëve të tyre
Tashmë kanë blerë shumë ata
Të verbër e verbues të horizonteve
SHPIRTAT E PRISHUR
Sikur të mos i shihja
Nuk do e besoja kurrë
Se janë kaq të shitshëm
Nga paratë e për para
Zhveshur nga të gjitha
Veshur me të gjitha
Gjithnjë lakuriq
Shitës atdheu
Të shitur
Deri në palcë rrënuar
Shumë të pushtetshëm
Pa pushtet
PASLIRI
Këtu nuk shkon asgjë
Këtu nuk ndodh asgjë
Këtu gjëmon heshtja
Këtu gjëmon prishja
Njerëzit enden
Enden lëndueshëm
Pa shpirtin e tyre
Me ëndrrën e humbur
Këtu heronjtë janë pa tru
Truri ka humbur truallin
Këtu
O këtu
Po vazhdojnë të lindin ëndrra për diellin
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen