Kjo poezi ju Kushtohet të gjitha rrave që në kohë luftrash boterore dhe rajonale janë dhunuar seksualisht dhe të mbijetuarat kanë jetuar në traum, gjendje psikologjike të rënduar sa kanë pasur frymë. Të pakta në numër kanë qënë gratë të cilat kanë gjetur forcë të vazhdojnë jetën.
MOS GUXO...
Mos guxo të ma prekësh trupin!
Trupin e kam për dashurinë.
Mos guxo, të thashë, më dëgjon!
Mos ma prek asnjë cantim të trupit, e kam të shenjtëruar!
Joooooo…….!
Duar të ndyta, trup pisur, mos guxo!
Mos përfito në pafuqinë time, në drobitjen,
Nga shkaku tuaj, fytyrënxirë!
Mooooos!
Më vra, të vdes është më mirë!
Se asnjë pranverë nuk do të lind në trupin tim
Se asnjë rreze dielli nuk do të shoh
Se dhe vetvetja do më urrej!
Jooooooo………!
Mos guxo të prekësh, mos përbindësh!
Që gjakun, spermën dhe lotin ke ushqim.
Mos më thaj trupin!
Se nuk je fitues, po barbar!
Barbar,
Nuk të nënshtrohem!
Ti nuk do të ushqesh nga trupi im!
Ti nuk më mposht as mua, as etnin time!
Jam më e Fuqishme,
Se Jam E Paprekshme!
Jam e shenjtëruar,
E lindur nga Zoti
Që të lind Njeriun nga Dashuria!
Në flakët e Ferrit u bëfsh hi
E hiri mos të mbetet!
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen