 |
| Demush Mehmeti |
HALL NJERIU
Dhe gjumin shumë po e lus kur me bën naze
Bash krejt pa kushte nuk e dua
E dua me më të mirat ëndrrat e mija
I rënd si vdekja mos të më sillët
S'është për mua
Me kalim kohe rrudhat i shtohen fytyrës
Mundemi dhe mos ti vrejmë e di
Hall njeriu ky ka emër
Me sy nuk shihet ndihet me zemër
S'di me shehë dhe ti mua si unë ty
Peng mbetur për një dashuri !...
KUSH JAM UNË
Ore po kush jem unë të vetmjaftohem
E të ndihem strumbullar
Hu ku sillët e tër bota
Unë i mbushuri plagë e vrragë
Kush jam unë që mos t'njohë vetin
E t'ndihem mbinjeri
Jam si jam një frymë njeriu
Si gjithë të tjerët
Siç je ti!
VET DREQI JAM
Dhe kur jam vet në vetmi i vetëm s'jam
Jam vet i shtatqinti
I shtatmiti
I pakufishmi di të jam
Kur jam vet s'pushoj me vetmin flas
Sa but di të qeshi
Sa shumë dhembshëm qajë
Keq bërtas
Flliqt shaj
Po më do engjëll parajse do më kesh
Po më ngacmove dreqnisht
Vezet ti perziej
Qerdhen ta prishi keq
Vet dreqi jam!...
PËR NJERZIT E GJAKUT TIM
Pa pushuar tër ditën e lume përgdhela vedin
Në një ditë me gëzimr feste
Me morrën dhe i morra me të mirë
Si zakonisht
Siç dimë me u bër u bëra engjëll
Zmbrapsa djallëzit
Pa rite me shumë pak fjalë
Faleminderova Zotin e gjithësisë
Krejt në mënyrën time
Ashtu siç di unë
Me zemër u luta për njerzit e mirë
Qesha e qajta pa hile
Për të gjithë njerzit e gjakut tim
Pa më të voglin dallim!
NË PRAPASHPINË
U gjendëm në masë thesi që dot s'na zinte
Gjakuam hapsirën e tonës masë
Etur për të lirën fymëmarrje drite
Mos t'na shaloj i ligu djallë
Tani gjithat i domë thes vetëm për vete
Me të errtën mishruar verbërisht
Pamja dritë mbetët në prapashpinë
S'TË DUA ËNDËRR PA SHIJE
S'të dua ëndërr pa shije rrënqethje e trishtë
Vrasës dashurie halë në sy virgjërie
Kafshë padhëmb në kullotë rudine mallim
Fluturim blete likeneve panektar
S'të dua zezonë korb sqep çekan
Shpendkeqe të pafat prrojeve humbëtirë
Në gojë ujku qingj manar
Pllajës së djegur qyqe në vajtim!
DRITA SAJ NA'I PUTHË SYTË
Simfoni e mëngjesit fillon kori zogjve në skenë
E larmishmja melodi jehonë
Thurrur ngrohtësishtë
Drita ndahet nga terri pa lamtumirë
Zhgëndrra ëndrrën e këput
Errësirë e çarë nga magjia fuqi drite ikë
Qoft dhe përkohësisht
Freskia e fillimditës së re na ledhatonë but
Drita e saj na'i puthë sytë
E reja fillon merr krahë vetëm në dashuri
Një garë mes diellit dhe reve vazhdon
A'i ju a shqyen tisin mugëtirë
Sa më hidhërim kthehen fytyrën ja nxijnë!
NË PRAPASHPINË
U gjendëm në masë thesi që dot s'na zinte
Gjakuam hapsirën e tonës masë
Etur për të lirën fymëmarrje drite
Mos t'na shaloj i ligu djallë
Tani gjithat i domë thes vetëm për vete
Me të errtën mishruar verbërisht
Pamja dritë mbatët në prapashpinë!
ZOGJTË E MALIT TIM
Pandalshëm më këndon i vogli zog mali
I çdoditshëmi fqinji im
Ja dua melodin ëmbëlsirë kënge
Mëlmesë në vargun tim
Është bër shumë kohë që as vet se dimë
Brez pas brezi jetuam të pandar
Na rrahën shtrëngatat kohë e ligë
Të ngrohëtat rreze i shijuam bashkë
Zogjtë e malit tim i pagëzova vet
Krejt si dashta në gjuhen time
Si ju a dëgjova cicërimën
Ashtu si i pash krahë hapur në fluturim
Eu po sa shumë ju a dua këngën
Sa shumë do doja me e ditë
A e kuptojnë gjuhen time
Si me quajn mua bashkëudhtarin e tyre?
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen