 |
| Haxhi Muhaxheri |
UNË DHE KËNGA
Do të varrosemi
kur të na lindin të vdekurit
për të lindur
kur të vdekurit të na varrosin
1995
ATLANDIDA E RE
Urime Veneci
shekullin e dhjetë mbi ujë
Kujdes shekullin e ri
Nuk u besohet më
pellumbave të bardhë
banorëve të parë
në sheshin Santa Maria Sallita
Uji po e han tokën tuaj
Një ditë do ta përpijë
se bashku me 46 ishujt
dhe Urën e Psherëtimave
qe të krijohet Atlantidë e re
Veneci
1995
URATË
Zotynë
Pranoje Lutjen time
Diell të ketë
Në Mendjen e Durimit
Orëbardhat ta shpejtojnë
Ditën e gëzimit
Lulet e kësaj toke
Ilirisht
Uratë le ti këndojnë bashkimit
Nuse e Ujrave
Të na i gëzoj shtëpitë
Circe Jona
Të na i mbëltoj dashuritë
Ëndrrmirat
Të na i zgjedhin Fatitë
Këngët tona
Ti pushtojnë lartësitë
Amen
ZGJOHU POET
Nuk jam engjull i thinjur
në tempullin e durimit
as memec i përgjumur
arratisur prej vetes
Zotin mallkoj
që as kokën e ktheu
kur Kosovës ia lidhje plagët
Zgjohu poet
se përseri po „Tkurret Atdheu“
Zgjohu e zhvishi
të gjitha marrëzitë e kësaj bote
Europëzeza prapë fle
e djalli me shajkaqë ngre krye
Zgjohu për tokën dardane
për „gjakun që nuk falet“
Zgjohu Ali Podrimja
e ti zëm pusi të keqës
se koha nuk pret
Zgjohu... O burr i dheut
Të thërret Kosova
me zërin e saj të mekur
17. 06. 2013
NE DHE LISAT
Rrënjët thellë në tokë
Diellin... Kësulë mbi kokë
Kur lisat e rrisin shtatin
Ne lirshëm e hedhim hapin
Ata i përkund era moteve
E fëmijët tonë...
Djepat me nillullat e lokeve
Lisat puthin qiellin
Ne lutemi për diellin
Të sotmën dashuri
Të ardhmën lumturi
Ata bartin historine e moshës
E ne kujtimet e trishta
Të kohëve me grip
Tokën e Arbërit
E madhërojnë lisat
Shekujve e zbardhin plisat...
Rrënjët thellë në tokë
Lirinë... Qeleshe mbi kokë
25. 02. 2014
LISAT DHE PLISAT
Askush mund t‘i numëroj lisat
Askush mund t‘i përulë plisat
Me lisat flasin legjendat
Me plisat flet historia
Gjokseve tona
Shpesh u thyen stuhitë
Që të mos na priteshin lisat
Dhe kokën të na zbardhnin plisat
ATDHEU
Atdheu është oqean i vogël
i trazimit të madh
ku bien heronjtë
Tokë e pushtuar
nga magjia e shkretirës
ku vritet ëndrra e Gjergjit
Vend prostitutash
veshur me ngjyrat e flamurit
ku lindin kopila që shesin veten
Luadh gomerësh
a mal ujqërish të uritur
që e kafshojnë tinëz Lirinë
Atdheu
është plagë zemre
që po rritet... rritet... e rritet...
4 shkurt 2018
GURI I NUSËS
Ajo mezi e kishte pritur ditën
qe të bëhej nuse dhe jo gur,
sall për t’i dhënë emër
një legjende!
E zezë dita për krushqit!
Oiii... medet
për Nikollën e Gjinit,
që kurrë s’u bë dhëndër!
Mbi shkëmb vajton një shpend i zi...
Qershor 2018
ME GUR E GJUAJE DHE ZOTIN
(Mikut tim, poetit Tahir Desku)
Kot të erdha te shtëpi e re,
poet kokëkrisur !
Edhe prej varri paske ikur
t'i këndosh të bukurës Anitë,
vashës që s'u jepej as Perëndive.
Kurrë s'ke qenë i rehatshëm
bre lum miku !
Sy njerëzve të hekurt, lozje me zjarr.
E kur qielli skuqej mbi Kosovë,
me gur e gjuaje dhe Zotin !
Ti, o dreq poet !
MARTINI
Një Martin e ka atdheu
dhe një atdhe e ka Martini
Edhe me pranga në duar
e kërkonte hisen e vet të diellit
Sapo qielli u ndez mbi Arbëri
përballë i doli gjarpërit të zi
Pastaj - kur liria ia puthi ballin
me shtatë plagë në zemër
u kthye andej nga kish ardhur
Thonë se tash - atje diku larg
sheh ëndrra me ujqër
që duan t'ja kafshojnë atdheun
e s'e zë gjumi... e gjum nuk ka
Një atdhe e ka Martini
e sall një Martin e ka atdheu
07. 01. 2019
NË ÇAMËRI
Në Çamëri... sa herë që bie shi
ndizet qielli
e Lumi i Lotëve del nga shtrati
Atje –
të gjitha lulet
mbajnë erën e gjakut
Në Çamëri – çdo natë
dëgjohet vaji i fëmijëve
që djepat ua kanë djegur
dhe perëndive u errën sytë
Atje –
më nuk këndohen ninulla
as Vallja e Osmat Takës luhet
Në Çamëri
Sa herë lind dielli
mbijnë lulet e shpresës
dhe ëndrrat përshpirten
në rrethin e shtatë
Atje –
veç Zoti nuk është zën peng
02.06.2018
UJK MË ËSHTË BËRË VETJA
1.
Përditë zgjohem me mendjen në ty
Shtegun mbuluar e ka bloza e dëshirës
Më përvëlon malli
E veten ngushlloj me letra dashurie
Më kot mundohem të mësoj
Kobi je ti që më sillësh vërdallë
A fati im i çalë
Që më shpie drejt çmendisë
Lule ferri je a lule parajse
Bukuri verbuese
A kumt orësh të liga
Lojtare netesh të humbura
A sëmundje që nuk shërohesh
Pjellë mortore a gjemb durimi
Çelës enigmash a nepërkë syri
Si ta kuptoj moj... më thuaj
2.
Më shanë
Pse me emrin tënd
Pagëzoja yjtë lumenjtë përrallëzat
Më qeshen
Për lutjet e mesnatës
E psherëtimat krismë qielli
Për ëndrrat e harlisura
E lotin e buzëqeshur
Për ditet që më iknin
Sy njerëzve të hekurt
Dhëmbet u ranë së qeshuri
E Peruni i Madh*
Hiqte valle mbi kockat tona
3.
Ti nuk erdhe e dashur
E në shpirt
Termete shkaktuar më ke
Ti duhej të vije
Bashkë me pranverën
Dhe këngët e të lashtave
Portë e hapur të pret
Dhe karafil i vyshkur
Ne dorën time
Eja e dashur... Eja
Ujk më është bërë vetja
Prishtinë 1995
_______
* Peruni i Madh - Zoti i Sllavizmit
KUJDES ME GRATË
Në do të kalosh
Urës së Ferrit – fillo ta duash
një grua të përhënur
Ajo –
do t’i djeg të gjitha stinët
Nëse do ta mësosh
bukurinë e gënjeshtrës
dashuro një leshverdhë
që qanë e qesh në pasqyrë
Ajo –
edhe Zotin e mashtron
Në daç veten ta mallkosh
jepi dashurinë një gruaje
qe puthur e ka zhgënjimin
Ajo –
do t’i vrasë edhe lutjet
Po deshe të marrësh
plagë zemre – plagë shpirti
besoi gruas që të puthë
me zjarrin e shuar buzëve
Ajo –
mërdhin edhe diellin
Në daç veten ta vrasësh
beso fjalët e një gruaje
që të thotë "Të dua"
pas dimrit të gjatë të pritjes
Ajo –
lëkurën tënde do ta vesh
23 shkurt 2018
VERË E VRARË
Sa herë që vjen vera
Ëndrrave më shfaqesh
Ti moj - si një engjëll
E shpirti flakë më digjet
Na e vranë verën - Vera
(Eu... ata e vrafshin veten!)
Paçka se një Zot e kishim
E shqip i luteshim të dy
Tash - s'na mbeti tjetër
Veç t'i kujtojmë netët
Kur fshehtas loznim me yje
E zjarri ndizej brenda nesh
1996
TRADHTIA
Më fal moj grua
se mbrëm
tradhtuar të kam
me fqinjën leshverdhë
që mendsh luan
edhe perënditë
Bobooo...
ç'më bëri shejtanka
shpirtin desh ma nxori
ëndrrave – gjithë natën
12.06.2018
KUR VJEN E DIELA...
Të hënën
të dua marrëzisht,
për të urrejtur
të martën
… prej dashnisë!
Të mërkurën
të dua si sytë,
që të enjtën
të urrej sa veten
… prej syrit të keq!
Të premten
të dua si jetën,
për të urrejtur
të shtunën –
veç pak
… prej xhelozisë!
Të dielën...
Oh... kur vjen e diela
të dua baras me Zotin
dhe veten e harroj
duke u lutur për Ty!
24. 04. 2018
POROSI PËR GRUAN
E di se më do shumë e dashur
kurrë nuk kam dyshuar për këtë
Por të lutem... Të përgjërohem
Kurdo që të shkoj për matanë
mos më ndjek pas
Gjumin atje dua ta bëj vetëm
2 shkurt 2019
KUR MË SHKRUAN TI
Sa herë Ti më shkruan
N‘shpirt më sjell qetësi
Yjet lozin valle
Veç për ne të dy
Pastaj kur më flet
Nis e çel qërshia
Dhe mbi çati zemre
Këndojnë shtatë bilbila
E kur Ti më vjen
Sikur ma hap qiellin
Bien shtatë daulle
Dhe hëna puth diellin
Kur më puth në buzë
Shkrihet edhe bora
Sakaq del pranvera
Çel dhe lule vjollca
05.01.2017
ETA DHE KOMETA
As nata e mori vesh çfarë i ndodhi
Kur numërat ndryshuan në rrethin e shtatë
E Liria udhëtoj dimensioneve të panjohura
Bashkë me dritën që lëshuan rrufetë
Eta Eta
Bërthamën godet Kometa
U thye kufiri ndryshuan polet pushuan ëndrrat
Në Teatrin e Qiellit u shfaqen dy silueta
E hënës një yll fshehurazi ia shkeli syrin
Pastaj doli fjala se veten e burgosi tundimi
Eta Eta
Ku mbet Kometa
05.12.2017
LIRI E DASHURI
Liri është – përnjëmend Liri
Kur djeg rrobat e turpit
dhe nga maje e Kullës së Babelit
botën e shikon krejt lakuriq!
Guxim e Liri zemre është
ta vrasësh frikën
dhe para Zotit të thuash:
– Perëndeshë… të dua!
Dashuri është edhe Liria
kur mbi gjoksin e të dashurës,
me maje gjuhe
vizaton hartën e atdheut!
Liri... o sa Liri është
kur ndonjëherë –
bash për pikën e qejfit
i thua edhe gruas – ik !
Dhjetor 2017
KËSHILLA E BABËS
Kurrë mos e shiko
hënën natën
biri im
kur ajo
fsheh gjysmën e trupit
Se të zën ethet
sytë të verbohen
e gjaku të bëhet ujë
ËNDËRR ME NËNËN
Në ëndërr më erdhi krejt papritur
porsi një engjëll - veshur me të bardha
dhe me kurorë drite vendosur mbi kokë.
Dorën ma lëshoj lehtë në ball
e më tha:
-Mbulohu o bir… Mbulohu se ftohesh !
Oh… mua ethet doja të më zinin
e kolla frymën krejt të ma ndalte bre,
veç ëndrra të mos kryhej… O Nënë !
Mars, 2019
NJERIU I PËSHTYMËS
Djalli yshtur e kishte
që ta pështynte krejt botën
E pështyu veten fillimisht
më pas tokën varret fisin
Pështyu lulet pështyu lisin
lumenjt dhe detet pështyu plisin
Kur nisi të pështyejë kah qielli
Zoti e humbi durimin
e dha urdhër t'i qepej goja
Por ai vazhdoj të pështyente
e pështyente brenda vetes
dhe fryhej e fryhej si një tollumbace
Thonë se thellë trupit të tij
u krijua një deponi e madhe pështyme
ku krimbat e zi loznin vallen e mortit
MALLKIM
Ti...
Përditë ndërroje nga një emër
Që t'i fshihje gjurmët e krimit
Dhe ti shpëtoje mallkimit
Ti...
Kobin ia sillje sh‘pisë
Dhe gjakun e t‘parëve përbuzje
Se shpirtin shitur ia kishe djallit
Ti...
Mbillje kudo sall trishtim e vdekje
Edhe diellin doje t’ja qorroje atdheut
Që qiellit të këndonin sorrëzezat
Eu... Kurrë mos paç bukë në sofër!
Heu... Mos t'leftë djal në votër!
Eu... Kristë një pushkë e t‘marrtë bri për bri!
Heu...N’dakik t’dekës mos paç ujë me pi!
E MAGJISHMJA POEZI
Dritën ia vodha diellit
Hënës bukurinë
Fillikat i vetëm
Vrapova planeteve
E luftë ju shpalla Perëndive
Për vrimë të gjilpërës
E kalova detin
Linda e vdiqa
Disa herë për Ty
Po prapë e virgjër mbete
E loze me mua
Si me një fëmijë
Ti e dashura ime
E magjishmja poezi
21. 03. 2015
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen