 |
| Margerita Stoja |
ATDHEU IM
U përlota sot atdheu im
Flamurit gjysëm shtizë
I rëndojnë qelizat
Me krahë të trëndafiltë,
Ku nën gërmadha një gulçitje
e përmbytur kerkon dritë,
troket me cicërima në muret
e qelqta të zemrës, por më kot.
e del nga trupi pa jetë i mëmësisë.
Perëndi bekoje foshnjën e
Qumështëzuar me ëndrra uji
merre ne krahët e tu
e vishe me dritë.
Oh, tmerr ç’ndodh kështu
Me ty toka ime e përvëluar?
S'di ç'është, ëndërr apo e vërtetë?
U përlota sot Atdheu im
Jetë të këputura në sfilitje
Ëndrra pa zgjim.
E sot shqiptarët bashkuar
Në folenë e dhimbjes
Ndienë muret e zemrës t’u tronditen
Siç u lëkundën shtëpitë
Që flijuan dhjetra jetë.
U përlota sot atdheu im.
Qielli ka veshur mantelin e zisë
Si të një murgu qe kërkon të
Bekojë ofshamën e fundit
E prej dhimbjes tënde
as natyra nuk frymon...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen