 |
| Pal Sokoli |
DRIDHMË GJAKU
Dridhmë tund trollin tim arbëror
Dridhmë me of- e pamëshirë
Aty një mëngjes me mbylli sytë
Atye e martja m’ shtërngoi në grykë.
Rrënojat bërtasin ndihmë
Më zërin e dredhur e të mekur
Heshtë Nënëlokja e goditur
Me nipin në prëher e vdekur.
Sot qënder e dridhmëdhimbjes
Therri gjakun tonë pllakë
Vloj gjaku i bashkimit rrëke
Vloj aty, dhe të unë në mërgatë.
Klithmë e shëmbur qe thërret
Me dorën e shtrirë pranë
Të prekë gjakun e tij afër
Më thërret dhe mua këtu ku jam.
Shumë u trand kjo zëmer sot
Nga shumë rënkime e vajë
E vërtetova sa të deshta
Dhe sa të dua, të dua edhe tani.
26.11.2019
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen