 |
| Kristaq Turtulli |
Atdheu im
Atdheu im, rënkim në gjysmë shtizë,
Dhimbje dhe lot i kristaltë,
Në sytë e skuqura të një fëmije,
Mbështjellë me shallin e lodhur të ylbereve.
Pëshpërimën e harruar të mëngjeseve,
Duar zgjatur si dy pragje jete,
Të mëkëmbë nga rrënoja ëndrrën e vrarë.
Kafshimin e tërmetit, oktapodit të pabesë,
Në ëndrrën e dëlirë dhe të paqme.
Atdheu im, i shtrenjti im, ankth, klithmë dhe drithërimë,
Thirrje për një ditë pa shumë fjalë.
Sa kohë do për të vrarë një errësirë,
Për tu mëkëmbur dhe ndërtuar një shpresë.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen