Shaip Beqiri |
ORFEU ME GUZHMA RESH
Hijeve që i mbrun pëlhura e arnuar me purpur
U zdërgja lozja jote nga e cila rashë përdhe
Me guzhma resh të përskuqura lart ndër rrufe
Erdha të përtërij këngëtimin që këputa dikur
Me myk e baltë e terr aq egërsisht zhgërryer
Te gjunjtë e Euridikës që la grahmën në lirë
Mespërmes tufanit rashë në tempullin e nxirë
Me e ngjallur me këngë frymën duke ia kthyer
Një shushunjë erdhi zvarras nëpër hejza dite
Shteroi gjak e lotë prej gotës sime të thyer
U ngjit në krye të valles te një qoshe prite
Në gji toke hyra veç gur përgjithmonë i çarë
Por as fshehtësive që mora me balsam përlyer
S`u vuri përsipër kurorën kaherë të përtharë
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen