Kujtim Stojku: ORË E LIGË

Kujtim Stojku

ORË E LIGË

Me shpejtësi eterin e përshkruan lajmet e hidhërimit,
Nuk ngatërroheshin në ditën e re që po lindëte,
Çfarë zhurme e tronditi kështu ajrin?
E më pas flamurin e vdekjes do të ngrinte.
Dielli lindi i zymtë si një rruzull i përgjakur,
Pa rreze duke ngjyrosur çdo zemër me mërzi,
Derisa më në fund të gjithë e kuptuam,
Sa dërrmuese ishte kjo fatkeqësi.

Dielli i ngrysur si një sferë e përgjakur po lindëte,
Pa rreze duke ngjyrosur çdo shpirt me trishtim,
Burrat varnin krenat e bluanin me mendje,
Për kohën e palindur,
Dhe fatkeqësinë që erdhi në këtë errësirë.
Vështrimi gjithë frikë ishte kthyer nga bregdeti,
Ku dallgët vrumbullonin duke kuis,
Si në një pasqyrë magjike hamendësohej tmerri,
Dukej më i egër seç ishte, e me të zezën ishte lidhë.

Shpirti na u dridh n` këtë natë të frikshme rrokullimë,
Ku nëpër natë shpirtrat thërrisnin njëri – tjetrin,
Kur zbardhi dita diellit rrezet i ishin prish,
Mbështjellë me mantelin e hirtë të natës,
Vegime hijesh në triumfin e kësaj ore të ligë...

Tiranë, 26. XI. 2019