 |
| Rakela Zoga |
Rrugës së vetmisë!
Një ditë ndoshta vjen.
Por unë nuk do të jem më.
Rrugës së vetmisë do ti le hapat,
Të dëgjohet zhurma e pritjes..
Dhe ajo, këmbane loti,
Që rridhte kalldremeve pa zë.
Do mbyte grackën e djeshme,
Ne degën e tharë të trupit tënd..
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen