Diamanta Zalta: TY, QE JE NE VENDIN E SHENJTE.

Diamanta Zalta

TY, QE JE NE VENDIN E SHENJTE

Nuk dua të jem pikë loti - të thashë,
që zbret gushës tënde,
mjekrrës së ëmbël.
As gremina e mendimit tënd,
nuk dua të jem.
Ndoshta një ikonë e trëmbur isha e do te jem,
nga ajo e papritur,
kur brenda një çasti te vetem
jeta tek të dy, sapo kish nisur...
Ndodhi...
Më more në duar dorën,
të ma ndjeje zemrën sa rrihte,
me prekjen...
Pe syve, një dritë që shuhej,
mirësie,
ashtu si të çdo gruaje.
Më quajte Heshtje - Vetëtimë.
Ndjeva të ma çajë gjoksin,
nje psherëtimë...
Ikona të pabesueshme më mbërthyen,
vetëm brënda meje pranonin të treten.
Ndaj unë......
Unë po të them se isha Pasqyra,
që kurrë stë gënjeu,
kur në të pe vehten.
Çuditërisht, vikërka një çast...
të mos mundemi t’ja njohim
kualitetin qenies.
Pyesim në dilemë, shëmbëllimin:
Ta besojme si na vjen?
Ta duam apo të mos e duam jetën?
Por Zotit falë..... mundëm!
Qetësuam me thonjtë e arsyes zëmrën.
Ashtu, skajshmërisht pamëshirshëm.
Vetëm për tu betuar: Të paktën fëmijët,
nuk i zoritëm!!!
Engjëjt ulën kokën, i dashur.
Djajtë....
Duartrokitën.