Namik Selmani: LULET E ZEMRAVE

Namik Selmani

Lulet e zemrave
Në  kujtim të  Heroit të  Kombit Zahir Pajaziti

Në se thahen dimrave petalet e luleve të  kurorës,
Janë  lulet e zemrave të  flakëruara që  nuk vyshken.
E bjeshkë  më  bjeshkë zbardhin plisat e Kosovës.
E varri yt bëhet për ne si fole për dallandyshe.

Nëse trokojnë  ngadalë  e dhimbshëm ca hapa invalidi.
Dhe paterica rëndohet gjakshëm në  pëllëmbën e dorës.
Do të  marrim si flakadan kujtimin tënd, o Zahir Pajaziti.
Të  mbjellim si lulëkuqe pragjet ëndërrçelura të  Kosovës.

Në se do të  shohësh pikëlotin  në  sytë  e një  Lokeje.
Dije se do shpërthejnë  kudo qindra piskama shpirti.
E do të  trandet  nga palcë  dheu  çdo plis i kësaj toke,
Kur të  zgjohen kullat për ty, o legjendari Zahir Pajaziti.

E shkronjëshqipet të  bëhen shatërvanë  për zemrat e lira
E bekimi i luftëtarëve të  na rrezatojë  bash si qielli.
Bri pushkës grykënxehtë  do të  vëmë  abetare dhe libra
Të  mundim retë  sterrane që  na shfaqen tek qielli.

Mbase do të  na shijojë më mirë kafeja dhe  çaji
Do na duket më  i dashur guri  çajupian te rrugica.
E tymi  i cigares së  Bacës ballëmenduar te varri,
Të  na dërgojë në sinorë nderimi për Dritën e Dritës.

E kur heshtja të  na kapë  si një  lak i shtrënguar litari
Me ty vrik do të  rizgjojmë  duhma sakrifice
Të  mos e përkëdhelim veten si macja në  hi zjarri.
Po të  thërrasim  në  konakë amanete trimash  në  vite.

Boston, 3 dhjetor 2019